لوقا 20:13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹³ آنگاه صاحب باغ گفت: 'چه کنم؟ پسر محبوب خود را می‌فرستم شاید چون او را بینند، احترام خواهند نمود.'

هزارۀ نو

¹³ «پس صاحب باغ گفت: ”چه کنم؟ پسر محبوب خود را می‌فرستم؛ شاید او را حرمت بدارند.“

Persian Old Version

¹³ آنگاه صاحب باغ گفت چه کنم؟ پسرحبیب خود را میفرستم شاید چون او را بینند احترام خواهند نمود.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹³ «صاحب باغ با خود گفت: حال چه باید کرد؟ فهمیدم چه کنم! پسر عزیزم را خواهم فرستاد. بدون شک به او احترام خواهند گذاشت.

مژده برای عصر جدید

¹³ پس صاحب تاكستان گفت: 'چه باید بكنم؟ پسر عزیز خود را می‌فرستم، شاید حرمت او را نگه‌ دارند.'

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹³ پس صاحب تاکستان گفت، 'چه باید بکنم؟ پسر عزیز خود را می‌فرستم؛ شاید حرمت او را نگه‌ دارند.'

لوقا 20:13 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

اِشعیا 5:4

برای تاکستان من دیگر چه توان کرد که در آن نکردم؟ پس چون منتظر بودم که انگور بیاورد، چرا انگور بد آورد؟

اِرمیا 36:3

شاید که خاندان یهودا تمامی بلا را که من می‌خواهم بر ایشان وارد بیاورم، گوش بگیرند و هر کدام از ایشان از راه بد خود بازگشت نمایند و من عصیان و گناهان ایشان را بیامرزم.»

اِرمیا 36:7

شاید که به حضور خداوند التماس نمایند و هر کدام از ایشان از راه بد خود بازگشت کنند. زیرا که خشم و غضبی که خداوند درباره این قوم فرموده است، بزرگ می‌باشد.»

حزقیال 12:3

اما تو، ‌ای پسر انسان، اسباب رفتن به تبعید را برای خود آماده ساز. و در مقابل چشمان ایشان در وقت روز کوچ کن و از مکان خود به مکان دیگر به حضور ایشان برو، شاید بفهمند. اگر چه خاندان عصیانگر می‌باشند.

هوشع 11:8

‌ای اِفرایِم، چگونه تو را ترک کنم؟ و ‌ای اسرائیل، چگونه تو را تسلیم نمایم؟ چگونه تو را مثل اَدمه نمایم؟ و تو را مثل صِبوئیم سازم؟ دل من در درونم منقلب شده، و شفقت من سراسر مشتعل شده است.

هوشع 6:4

‌ای اِفرایم با تو چه کنم؟ ای یهودا با تو چه کنم؟ زیرا نیکویی تو مثل ابرهای صبح و مانند شبنم است که به زودی می‌گذرد.

مَتّی 17:5

و هنوز سخن بر زبانش بود که ناگاه ابری درخشنده بر ایشان سایه افکند و اینک آوازی از ابر در‌ رسید که «این است پسر حبیب من که از وی خشنودم. او را بشنوید!»

مَتّی 3:17

آنگاه خطابی از آسمان در‌ رسید که «این است پسر حبیب من، که از او خشنودم.»

لوقا 18:2

پس گفت که «در شهری یک قاضی بود که نه ترس از خدا و نه باکی از انسان می‌داشت.

لوقا 18:4

قاضی تا مدّتی به وی اعتنا ننمود و لکن بعد از آن با خود گفت: 'هرچند از خدا نمی‌ترسم و از مردم باکی ندارم،

لوقا 20:12

و باز سومی فرستاد. او را نیز مجروح ساخته بیرون افکندند.

لوقا 20:14

امّا چون باغبانان او را دیدند، با خود تفکرکنان گفتند: 'این وارث می‌باشد، بیایید او را بکشیم تا میراث از آن ما گردد.'

لوقا 9:35

آنگاه صدایی از ابر برآمد که «این است پسر حبیب من، او را بشنوید.»

یوحنا 1:34

و من دیده شهادت می‌دهم که این است پسر خدا.» (متّی 4‏:18‏-22؛ مَرقُس 1‏:16‏-20؛ لوقا 5‏:2‏-11)

رومیان 8:3

زیرا آنچه از شریعت محال بود، چونکه به خاطر جسم ناتوان بود، خدا پسر خود را در شبیه جسم گناه و برای گناه فرستاده، بر گناه در جسم حکم داد

غلاطیان 4:4

لیکن چون زمان به‌کمال رسید، خدا پسر خود را فرستاد که از زن زاییده شد و زیر شریعت متولّد،