Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




لوقا 18:13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

13 امّا آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند کند بلکه به سینهٔ خود زده گفت: 'خدایا، بر من گناهکار ترحم فرما.'

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

13 امّا آن خَراجگیر دور ایستاد و نخواست حتی چشمان خود را به سوی آسمان بلند کند، بلکه بر سینۀ خود می‌کوفت و می‌گفت: ”خدایا، بر منِ گناهکار رحم کن.“

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

13 اما آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند کند بلکه به سینه خود زده گفت، خدایا بر من گناهکار ترحم فرما.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

13 «اما آن باجگیر گناهکار در فاصله‌ای دور ایستاد و به هنگام دعا، حتی جرأت نکرد از خجالت سر خود را بلند کند، بلکه با اندوه به سینه خود زده، گفت: خدایا، بر من گناهکار رحم فرما!

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

13 امّا آن باجگیر دور ایستاد و جرأت نگاه كردن به آسمان را نداشت بلكه به سینهٔ خود می‌زد و می‌گفت: 'ای خدا، به من گناهكار ترحّم كن!'

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

13 امّا آن خراج‌گیر دور ایستاد و جرأت نگاه کردن به آسمان را نداشت، بلکه به سینۀ خود می‌زد و می‌گفت، 'ای خدا، به من گناهکار ترحّم کن!'

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




لوقا 18:13
45 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

آنگاه داوود با ناتان گفت: «به خداوند گناه کرده‌ام.» ناتان به داوود گفت: «خداوند نيز گناه تو را عفو نموده است که نخواهی مرد.


و دعای او و قبول شدنش و تمامی گناه و خیانتش و جایهایی که مکانهای بلند در آنها ساخت و اَشیره‌ها و بتهایی که قبل از فروتن شدنش برپا نمود، اینک در تاریخ حوزای نوشته شده است.


و به حضور خداوند فروتن نشد، چنانکه پدرش مَنَسی فروتن شده بود، بلکه این آمون زیاده و زیاده عصیان ورزید.


و گفتم: «ای خدای من، خجالت دارم و از بلند کردن روی خود به سوی تو، ای خدایم، شرم دارم، زیرا گناهان ما از سرمان گذشته و تقصیرهای ما سر به فلک زده است.


از این جهت از خویشتن کراهت دارم و در خاک و خاکستر توبه می‌نمایم.»


با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم.


‌ای خداوند، رحمتهای تو به من برسد و نجات تو مطابق کلام تو.


اسرائیل برای خداوند امیدوار باشد، زیرا که رحمت نزد خداوند است و نزد اوست نجات فراوان.


‌ای خداوند، به‌ خاطر اسم خود، گناه مرا ببخش، زیرا که بزرگ است.


خطایای جوانی و عصیانم را به یاد میاور. ای خداوند، به رحمت خود و به‌ خاطر نیکویی خویش مرا یاد کن.


زیرا که بلایای بیشمار مرا احاطه می‌کند. گناهانم دور مرا گرفته است به حدی که نمی توانم دید. از مویهای سر من زیاده است و دل من مرا ترک کرده است.


من گفتم: «ای خداوند بر من رحم نما. جان مرا شفا بده زیرا به تو گناه ورزیده‌ام.»


و چون تمامی قوم، ستون ابر را بر در خيمه ايستاده می‌ديدند، همه قوم برخاسته، هر کس به در خيمه خود سجده می‌کرد.


خداوند می‌گوید: بیایید تا با همدیگر دلیل آوریم. اگر گناهان شما مثل ارغوان باشد مانند برف سفید خواهد شد و اگر مثل قرمز سرخ باشد، مانند پشم خواهد شد.


پس گفتم: «وای بر من که هلاک شده‌ام، زیرا که مرد ناپاک لب هستم و در میان قوم ناپاک لب ساکنم و چشمانم یهوه صِبایوت پادشاه را دیده است.»


خداوند می‌گوید: «دست من همه این چیزها را ساخت، پس تمامی اینها به وجود آمد. اما به آنکه مسکین و شکسته دل و از کلام من لرزان باشد، نظر خواهم کرد.


تا آنکه به یاد آورده، خجل شوی. و خداوند یهوه می‌فرماید که چون من همه کارهای تو را بخشیده باشم، بار دیگر به خاطر رسوایی خویش دهان خود را نخواهی گشود.»


ما گناه کرده و عصیان ورزیده‌ایم، شرارت نموده و سرکشی کرده‌ایم و از اوامر و احکام تو تجاوز نموده‌ایم.


فیلپس و بَرتولْما، توما و متّای خراجگیر، یعقوب پسر حَلفای و لِبی معروف به تَدّای؛


«و چون عبادت کنی، مانند ریاکاران مباش. زیرا خوش دارند که در کنیسه‌ها و گوشه‌های کوچه‌ها ایستاده، دعا کنند تا مردم ایشان را ببینند. به راستی به شما می‌گویم اجر خود را دریافت کرده‌اند.


لکن رفته، معنی این را درک کنید که 'رحمت می‌خواهم، نه قربانی.' زیرا نیامده‌ام تا عادلان را، بلکه گناهکاران را به توبه دعوت نمایم.» (متّی 9‏:14‏-17؛ مَرقُس 2‏:18‏-28؛ لوقا 5‏:33‏-39)


و وقتی که به دعا بایستید، هرگاه کسی به شما خطا کرده باشد، او را ببخشید تا آنکه پدر شما نیز که در آسمان است، خطایای شما را ببخشد.


و چون به دهکده‌ای داخل می‌شد، ناگاه ده شخص جذامی به استقبال او آمدند و از دور ایستاده،


و او از ایشان به مسافت پرتاپ یک سنگ دور شده، به زانو در آمد و دعا کرده، گفت:


و تمامی گروه که برای این تماشا جمع شده بودند، چون این وقایع را دیدند، سینه زنان برگشتند.


شمعون پطرس چون این را بدید، بر پایهای عیسی افتاده، گفت: «ای خداوند، از من دور شو، زیرا مردی گناهکارم.»


چون این را شنیدند، دلریش گشته، به پطرس و سایر رسولان گفتند: «ای برادران، چه کنیم؟»


لیکن خدا محبّت خود را در ما ثابت می‌کند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح در راه ما مُرد.


زیرا اینک همین ‌که غم شما برای خدا بود، چگونه شور و شوق، بلکه اشتیاق، بلکه خشم، بلکه ترس، بلکه اشتیاق برای اثبات بی‌گناهی، بلکه غیرت، بلکه انتقام را در شما پدید آورد. در هر چیز خود را ثابت کردید که در این امر آزاد هستید.


این سخن امین است و لایق قبول کامل که مسیح عیسی به ‌دنیا آمد تا گناهکاران را نجات‌ بخشد که من بزرگترینِ آنها هستم.


پس با دلیری نزدیک به تخت فیض بیاییم تا رحمت بیابیم و فیضی را حاصل کنیم که در وقت ضرورت ما را یاری کند.


زیرا بر تقصیرهای ایشان ترحّم خواهم فرمود و گناهانشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ