لاویان 2:2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² و آن را نزد پسران هارون کاهن بیاورد و یک مشت از آن بگیرد یعنی از آرد نرمش و روغنش با تمامی کُندرش. و کاهن آن را به عنوان یادگاری بسوزاند، تا هدیه آتشین و عطر خوشبو به جهت خداوند باشد.

هزارۀ نو

² و آن را نزد پسران هارون، یعنی کاهنان، بیاورد. آنگاه از آن یک مشت برگیرد، یعنی از آرد مرغوب و روغن و تمامی کُندُرش، و کاهن آن را به عنوان یادگاری بر مذبح بسوزاند. این است هدیۀ اختصاصی و رایحۀ خوشایند برای خداوند.

Persian Old Version

² وآن را نزد پسران هارون کهنه بیاورد، و یک مشت از آن بگیرد یعنی از آرد نرمش و روغنش باتمامی کندرش و کاهن آن را برای یادگاری بسوزاند، تا هدیه آتشین و عطر خوشبو بجهت خداوند باشد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² سپس یک مشت از آن را که نمونهٔ تمام هدیه است به یکی از کاهنان بدهد تا آن را بسوزاند. این هدیه، هدیه‌ای مخصوص و خوشبو برای خداوند خواهد بود.

مژده برای عصر جدید

² همهٔ آن هدیه به کاهن داده شود. کاهن یک مشت از آن را با روغن و کُندُر که نمونهٔ تمام آن هدیه است بر قربانگاه بسوزاند. بوی این هدیه که بر آتش تقدیم می‌شود، مورد پسند خداوند است.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² آنگاه آن را نزد پسران هارون، یعنی کاهنان، بیاورد. کاهن یک مشت از آن‌ را با روغن و کُندُر که نمونۀ تمام آن هدیه است بر قربانگاه بسوزاند. بوی این هدیه که بر آتش تقدیم می‌شود، رایحه‌ای خوش‌بو به مشام خداوند است.

لاویان 2:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

نِحِمیا 13:14

‌ای خدایم، مرا درباره این کار به یاد آور و اعمال نیکویی را که برای خانه خدای خود و وظایف آن کرده‌ام، محو مساز.

نِحِمیا 13:22

و لاویان را امر فرمودم که خویشتن را پاک نمایند و آمده، دروازه‌ها را نگاهبانی کنند تا روز سبّت مقدس بماند. ای خدایم، این را نیز برای من به یاد آور و مطابق زیادی رحمت خود، بر من ترحم فرما.

خروج 30:16

و نقد کفّاره را از قوم اسرائیل گرفته، آن را برای خدمت خيمه اجتماع بده، تا برای قوم اسرائیل يادگاری به حضور خداوند باشد و به جهت جانهای ايشان کفّاره کند.»

اِشعیا 66:3

کسی ‌که گاوی قربانی نماید، مثل قاتل انسان است. و کسی ‌که گوسفندی قربانی کند، مثل شخصی است که گردن سگ را بشکند. و آنکه هدیه‌ای بگذراند، مثل کسی است که خون خوکی را بریزد. و آنکه بخور ‌سوزاند، مثل شخصی است که بتی را متبارک خواند. ایشان راههای خود را اختیار کرده‌اند و جان ایشان از اعمال زشت خودشان مسرور است.

لاویان 1:13

و احشایش و پاچه‌هایش را به آب بشوید. کاهن همه را نزدیک بیاورد و بر قربانگاه بسوزاند، که آن قربانی سوختنی و هدیه آتشین و عطر خوشبو به جهت خداوند است.

لاویان 1:17

سپس آن را از میان بالهایش چاک کند و از هم جدا نکند. و کاهن آن را بر قربانگاه بر هیزمی که بر آتش است بسوزاند، که آن قربانی سوختنی و هدیه آتشین و عطر خوشبو به جهت خداوند است.

لاویان 1:9

و احشایش و پاچه‌هایش را به آب بشویند. کاهن همه را بر قربانگاه بسوزاند برای قربانی سوختنی و هدیه آتشین و عطر خوشبو به جهت خداوند.

لاویان 2:16

و کاهن یادگاری آن را یعنی قدری از غله کوبیده آن و از روغنش با تمامی کُندرش بسوزاند. این هدیه آتشین به جهت خداوند است.

لاویان 2:9

کاهن از هدیه آردی قسمت یادگاری آن را بردارد و بر قربانگاه بسوزاند. این هدیه آتشین و عطر خوشبو به جهت خداوند است.

لاویان 24:7

و بر هر ردیف بخور ناب بگذار، تا به همراه نان چون هدیه یادگاری و هدیه آتشین باشد برای خداوند.

لاویان 4:31

و همه پیه آن را جدا کند چنانکه پیه از قربانی سلامتی جدا می شود، و کاهن آن را بر قربانگاه بسوزاند برای عطر خوشبو به جهت خداوند. کاهن برای او کفّاره خواهد کرد و بخشیده خواهد شد.

لاویان 5:11

و اگر توانش به دو قُمری یا دو جوجه کبوتر نرسد، آنگاه برای گناهی که کرده است، یکدهم ایفه آرد مرغوب به جهت قربانی گناه بیاورد، و روغن بر آن نگذارد و کُندر بر آن نگذارد، زیرا قربانی گناه است.

لاویان 5:12

و آن را نزد کاهن بیاورد و کاهن یک مشت از آن را برای یادگاری گرفته، بر روی هدایای آتشین خداوند بر قربانگاه بسوزاند. این قربانی گناه است.

لاویان 6:15

و از آن یک مشت از آرد مرغوب هدیه آردی و از روغنش با تمامی کُندر که بر هدیه آردی است، بردارد و بر قربانگاه بسوزاند برای عطر خوشبو و یادگاری آن نزد خداوند.

اعداد 5:18

و کاهن زن را به حضور خداوند برپا داشته، موی سر او را باز کند و هديه يادگار را که هديه غيرت باشد، بر دست آن زن بگذارد و آب تلخ لعنت بر دست کاهن باشد.

اعداد 5:26

و کاهن مشتی از هديه برای يادگاری آن گرفته، آن را بر قربانگاه بسوزاند و بعد از آن، آن آب را به زن بنوشاند.

اعمال رسولان 10:4

آنگاه او بر وی نیک نگریسته و ترسان گشته، گفت: «چیست، ‌ای خداوند؟» به وی گفت: «دعاها و صدقات تو چون هدیه یادگاری به نزد خدا برآمد.