سوگنامه 2:22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²² ترسهای مرا از هر طرف مثل روز عید خواندی و کسی نبود که در روز غضب یهوه، نجات یابد یا باقی ماند. و آنانی را که به ناز تربیت کرده و بزرگ نموده بودم، دشمن من ایشان را هلاک کرده است.

هزارۀ نو

²² مانند فرا خواندن مردمان به جشن روز عید، ترسهای مرا از هر سو فرا خواندی؛ در روز خشم خداوند، هیچ‌کس جان به در نبرد و زنده نماند؛ آنان را که به ناز پرورده و بزرگ کرده بودم، دشمن من هلاک کرد.

Persian Old Version

²² ترسهای مرا از هرطرف مثل روز عیدخواندی و کسی نبود که در روز غضب یهوه نجات یابد یا باقی ماند. و آنانی را که به ناز پرورده و تربیت نموده بودم دشمن من ایشان را تلف نموده است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²² ای خداوند، تو دشمنانم را بر من فراخواندی و آنها از هر سو مرا به وحشت انداختند. در آن روز غضبت، کسی جان به در نبرد، تمام فرزندانم که آنها را در آغوش خود پرورده بودم به دست دشمنانم کشته شدند.

مژده برای عصر جدید

²² تو دشمنانم را دعوت کردی و آنها مثل کسانی‌که در جشن‌ها جمع می‌شوند، آمدند و از هر طرف مرا به وحشت انداختند. در هنگام خشم تو، کسی نتوانست جان سالم بدر ببرد. آنها فرزندان مرا کشتند، آنانی را که محبّت نمودم و پرورش دادم.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²² تو دشمنانم را دعوت کردی تا در اطراف من جشن وحشت به راه اندازند. در روز غضب تو، کسی نتوانست جان سالم بدر ببرد. آن‌ها فرزندان مرا کشتند، آنانی را که من به‌ دنیا آورده و پرورش دادم.

سوگنامه 2:22 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲تواریخ 36:17

پس پادشاه کَلدانیان بر ایشان آورد و او جوانان ایشان را در مکان قُدس ایشان به شمشیر کشت و بر جوانان و دوشیزگان و پیران و ریش سفیدان ترحم ننمود. خدا همه آنان را به ‌دست او تسلیم کرد.

مزامیر 31:13

زیرا که بهتان را از بسیاری شنیدم و ترس گرداگرد من می‌باشد، زیرا بر من با هم مشورت می‌کنند و در قصد جانم تفکّر می‌نمایند.

اِشعیا 28:19

هر وقت که بگذرد، شما را گرفتار خواهد ساخت، زیرا که هر صبح، هم در روز و هم در شب خواهد گذشت و فهمیدن اخبار باعث هیبت محض خواهد شد.»

اِرمیا 11:11

بنابراین خداوند چنین می‌گوید: اینک من بلایی را که از آن نتوانند رَست، بر ایشان خواهم آورد. و نزد من التماس خواهند کرد، اما ایشان را قبول نخواهم نمود.

اِرمیا 14:19

آیا یهودا را به تمامی ترک کرده‌ای؟ و آیا جانت صَهیون را منفور داشته است؟ چرا ما را چنان زده‌ای که برای ما هیچ علاجی نیست؟ برای صلح و سلامتی انتظار کشیدیم، اما هیچ خیری نیامد، و برای زمان شفا، و اینک وحشت پدید آمد.

اِرمیا 20:3

و در فردای آن روز، فَشحور اِرمیا را از کُنده بیرون آورد و اِرمیا او را گفت: «خداوند اسم تو را نه فَشحور، بلکه ماگور میسّابیب خوانده است.

اِرمیا 21:7

و خداوند می‌گوید که بعد از آن صِدقیا، پادشاه یهودا و خادمانش و این قوم یعنی آنانی را که از طاعون و شمشیر و قحط در این شهر باقیمانده باشند، به ‌دست نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل و به ‌دست دشمنان ایشان و به ‌دست جویندگان جان ایشان تسلیم خواهم نمود تا ایشان را به دم شمشیر بکشد. و او بر ایشان رحم و شفقت و گذشت نخواهد نمود.“

اِرمیا 44:7

پس حال یهوه خدای صِبایوت، خدای اسرائیل چنین می‌گوید: شما چرا این شرارت بزرگ را بر جان خود وارد می‌آورید تا خویشتن را از مرد و زن و کودک و شیرخواره از میان یهودا ریشه​کن سازید و از برای خود باقیمانده‌ای نگذارید؟

اِرمیا 46:5

خداوند می‌گوید: چه می‌بینم؟ ایشان هراسان شده،به عقب برمی‌گردند و شجاعان ایشان خُرد شده، به تمامی پراکنده می‌شوند و به عقب نمی نگرند، زیرا که ترس از هر طرف می‌باشد.

اِرمیا 6:25

به صحرا بیرون مشوید و به راه مروید، زیرا که شمشیر دشمنان و ترس از هر طرف است.

تثنیه 28:18

ثمره رَحِم تو و ميوه زمين تو و بچه‌های گاو و بره‌های گله تو ملعون خواهد بود.