Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




سوگنامه 2:19 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

19 شبانگاه در ابتدای پاسها برخاسته، فریاد برآور و دل خود را مثل آب پیش روی خداوند بریز. و دستهای خود را به‌ خاطر جان کودکانت که از گرسنگی به‌ سر هر کوچه بیهوش می‌گردند، نزد او برافراز،

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

هزارۀ نو

19 «شبانگاه، در ابتدای پاسهای شب، برخیز و فریاد برآور! دل خویش را همچون آب به حضور خداوندگار بریز! به‌خاطر جان فرزندانت، دستان خویش را به سوی او برافراز، فرزندانی که بر سر هر کوی و برزن از گرسنگی بیهوش می‌شوند.»

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

Persian Old Version

19 شبانگاه در ابتدای پاسها برخاسته، فریادبرآور و دل خود را مثل آب پیش روی خداوندبریز. و دستهای خود را بهخاطر جان اطفالت که از گرسنگی بهسر هرکوچه بیهوش میگردند نزد او برافراز،

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

19 شب هنگام برخیزید و ناله‌های دل خود را همچون آب در حضور خداوند بریزید! دستهای خود را به سوی او بلند کنید و برای فرزندانتان که در کوچه‌ها از گرسنگی می‌میرند، التماس نمایید!

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید

19 نیمه شب برخیزید و غم و دردِ دلتان را مثل آب به حضور خداوند بریزید. برای کودکانی که در جاده‌ها از گرسنگی، بی‌حال افتاده‌اند، دست دعا بلند کنید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

19 شبانگاه مرتّب برخیزید و غم و دردِ دلتان را مثل آب به حضور خداوند بریزید. برای کودکانی که در جاده‌ها از گرسنگی بی‌حال افتاده‌اند، دست دعا بلند کنید.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




سوگنامه 2:19
31 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

زیرا که نان من، آه کشیدن است، و ناله من، مثل آب ریخته می‌شود.


‌ای خداوند، نام تو را در شب به یاد آوردم و شریعت تو را نگاه داشتم.


دست‌های خود را به قدس برافرازید، و خداوند را متبارک خوانید.


دعای من به حضور تو مثل بخور آراسته شود، و برافراشتن دست‌هایم، مثل هدیه شام.


ناله خود را در حضور او خواهم ریخت. تنگی‌های خود را نزد او بیان خواهم کرد.


وقتی که روح من در من مدهوش می‌شود. پس تو طریقت مرا دانسته‌ای. در راهی که می‌روم، دام برای من پنهان کرده‌اند.


صدای التماس مرا بشنو چون نزد تو فریاد می‌کنم و دست خود را به محراب قدس تو برمی‌‌افرازم.


اشکهایم روز و شب نان من می‌بود، چون تمامی روز مرا می‌گفتند: «خدای تو کجاست؟»


چون این را به یاد می‌آورم، جان خود را بر خود می‌ریزم. چگونه با جماعت می‌رفتم و ایشان را به خانه خدا پیشروی می‌کردم، به صدای ترنم و سپاس در گروه عیدکنندگان.


در روز، خداوند رحمت خود را خواهد فرمود. و در شب سرود او با من خواهد بود و دعا نزد خدای حیات من.


‌ای قوم، همه وقت بر او توکّل کنید و دلهای خود را به حضور وی بریزید. زیرا خدا پناهگاه ماست، سلاه.


از این ‌رو تا زنده هستم، تو را متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت.


شبانگاه به‌ جان خود مشتاق تو هستم. و بامدادان به روح خود در درونم تو را می طلبم. زیرا هنگامی که داوریهای تو بر زمین آید، ساکنان جهان عدالت را خواهند آموخت.


پسران تو را ضعف گرفته، به سر همه کوچه‌ها مثل آهو در دام خوابیده‌اند. و ایشان از غضب خداوند و از عتاب خدای تو پر شده‌اند.


اگر به صحرا بیرون روم، اینک کشتگان شمشیر! و اگر به شهر داخل شوم، اینک بیماران از گرسنگی! زیرا که هم انبیا و کاهنان در سرزمین تجارت می‌کنند و هیچ نمی‌دانند.“»


پس‌ ای زنان، کلام خداوند را بشنوید، و گوشهای شما کلام دهان او را بپذیرد و شما به دختران خود نوحه گری را تعلیم دهید و هر زن به همسایه خویش ماتم را.


بنابراین پدران در میان تو پسران را خواهند خورد و پسران پدران خود را خواهند خورد و بر تو داوری‌ها نموده، تمامی باقیماندگان تو را به سوی هر باد پراکنده خواهم ساخت.»


و چون تیرهای مرگبار قحطی را که برای هلاکت می‌باشد و من آنها را به جهت هلاک کردنت می‌فرستم، در میان شما انداخته باشم، آنگاه قحطی را بر شما سختتر خواهم گردانید و عرضه نان شما را قطع خواهم کرد.


خویشتن را برای فرزندان نازنین خود بی‌مو ساز موی خود را بتراش. کچلی سر خود را مثل کرکس گردان، زیرا که ایشان از نزد تو به اسیری رفته‌اند.


با اینحال به تبعید و به اسیری رفته است و کودکانش نیز بر سر هر کوچه کوبیده شده‌اند و بر شریفانش قرعه انداخته‌اند و تمامی بزرگانش، به زنجیرها بسته شده‌اند.


و در پاس چهارم از شب، عیسی بر دریا گام زنان، به سوی ایشان روانه گردید.


بامدادان عیسی قبل از سپیدهٔ صبح برخاسته، بیرون رفت و به محل خلوتی آمده، در آنجا به دعا مشغول شد.


پس بیدار باشید زیرا نمی‌دانید که در چه وقت صاحب‌خانه می‌آید، در شام یا نصف شب یا بانگ خروس یا صبح.


و در آن روزها بر فراز کوه برآمد تا عبادت کند و آن شب را در عبادت خدا به صبح آورد.


پس آرزوی این دارم که مردان، دستهای مقدّس را بدون خشم و جدال برافراخته، در هر جا دعا کنند.


پس جِدعون و صد نفر که با او بودند در ابتدای پاس دوم شب به کنار اردو رسيدند و در همان حين کشيکچی‌ای تازه گذارده بودند. پس شیپورها را نواختند و سبوها را که در دست ايشان بود، شکستند.


حَنّا در جواب گفت: «نه آقايم، بلکه زن شکسته‌دل هستم. شراب و باده ننوشيده‌ام، بلکه جان خود را به حضور خداوند ريخته‌ام.


پس آنان در مِصفه جمع شدند و آب کشيده، آن را به حضور خداوند ريختند، و آن روز را روزه داشته، در آنجا گفتند: « ما بر خداوند گناه کرده‌ايم.» و سَموئيل قوم اسرائیل را در مِصفه داوری نمود.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ