سوگنامه 2:10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁰ مشایخ دختر صَهیون بر زمین نشسته، خاموش می‌باشند، و خاک بر سر افشانده، پلاس می‌پوشند. و دوشیزگان اورشلیم سر خود را به سوی زمین می‌افکنند.

هزارۀ نو

¹⁰ مشایخ دختر صَهیون خاموش بر زمین نشسته‌اند؛ آنان خاک بر سر افشانده و پلاس در بر کرده‌اند. زنان جوانِ اورشلیم سرهای خویش رو به زمین خم کرده‌اند.

Persian Old Version

¹⁰ مشایخ دختر صهیون بر زمین نشسته، خاموش میباشند، و خاک بر سر افشانده، پلاس میپوشند. و دوشیزگان اورشلیم سر خود رابسوی زمین میافکنند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁰ ریش‌سفیدان اورشلیم پلاس بر تن کرده، خاموش بر زمین نشسته‌اند و از شدت غم بر سر خود خاک می‌ریزند. دختران جوان اورشلیم از شرم سر خود را به زیر می‌افکنند.

مژده برای عصر جدید

¹⁰ ریش‌سفیدان اورشلیم با لباس ماتم بر زمین نشسته‌اند و بر سر خود خاک می‌‌ریزند. دوشیزگان اورشلیم، از غم سر بر زمین نهاده‌اند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁰ ریش‌سفیدان اورشلیم در لباس ماتم بر زمین نشسته‌اند و بر سَرخود خاک می‌ریزند. دوشیزگان اورشلیم، از غم سر بر زمین نهاده‌اند.

سوگنامه 2:10 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 13:19

و تامار خاکستر بر سر خود ريخته، و جامه رنگارنگ که در برش بود، دريده، و دست خود را بر سر گذارده، روانه شد. و چون می‌رفت، به صدای بلند می‌گریست.

اِشعیا 15:3

درکوچه‌های خود کمر خود را به پلاس می‌بندند و بر پشت بامها و در چهارسوهای خود هر کس شیون می‌نماید و اشکها می‌ریزد.

اِشعیا 3:24

و واقع می‌شود که به عوض عطرها عفونت خواهد شد و به عوض کمربند، ریسمان و به عوض مویهای بافته، کچلی و به عوض ردای نفیس، دامن پلاس و به عوض زیبایی، سوختگی خواهد بود.

اِشعیا 3:26

و دروازه‌های وی شیون و ماتم خواهند کرد، و او متروک بر خاک خواهد نشست.

اِشعیا 36:22

پس اِلیاقیم پسر حِلقیا که مباشر خانه بود و شِبنای کاتب و یوآخ وقایع نگار پسر آساف با جامه دریده نزد حِزِقیا آمدند و سخنان رِبشاقی را به او باز‌ گفتند.

اِشعیا 47:1

ای باکره دختر بابل، آمده بر خاک بنشین و ‌ای دختر کَلدانیان، بر زمین بی‌تخت بنشین. زیرا تو را دیگر نازنین و لذیذ نخواهند خواند.

اِشعیا 47:5

‌ای دختر کَلدانیان، خاموش بنشین و به ظلمت داخل شو، زیرا که دیگر تو را ملکه ممالک نخواهند خواند.

اِرمیا 8:14

پس ما چرا می‌نشینیم؟ جمع بشوید تا به شهرهای حصاردار داخل شویم و در آنها ساکت باشیم. زیرا که یهوه خدای ما، ما را ساکت گردانیده و آب تلخ به ما نوشانیده است، از آن رو که به خداوند گناه ورزیده‌ایم.

سوگنامه 1:1

چگونه شهری که پر از مردم بود، تک و تنها نشسته است! چگونه آنکه در میان قومها بزرگ بود، مثل بیوه‌زن شده است! چگونه آنکه در میان کشورها ملکه بود، خراجگذار گردیده است!

سوگنامه 1:4

راههای صَهیون ماتم می‌گیرند، چونکه کسی به عیدهای او نمی‌آید. همه دروازه‌هایش خراب شده، کاهنانش آه می‌کشند. دوشیزگانش در مرارت می‌باشند و خودش در تلخی.

سوگنامه 3:28

به تنهایی بنشیند و ساکت باشد، زیرا که او آن را بر وی نهاده است.

سوگنامه 4:16

خشم خداوند ایشان را پراکنده ساخته و ایشان را دیگر منظور نخواهد داشت. به کاهنان ایشان اعتنا نمی‌کنند و بر مشایخ، شفقت ندارند.

سوگنامه 4:5

آنانی که خوراک لذیذ می‌خوردند، در کوچه ها بینوا گشته‌اند. آنانی که در لباس قرمز تربیت یافته بودند، کُپه‌های خاکستر را در آغوش می‌کشند.

سوگنامه 5:12

سروران از دست ایشان به دار کشیده‌اند مشایخ را حرمتی نیست.

سوگنامه 5:14

مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان از نغمه‌سرایی خویش.

حزقیال 27:30

و برای تو صدای خود را بلند کرده، به تلخی ناله می‌کنند و خاک بر سر خود ریخته، در خاکستر می‌غلطند.

حزقیال 27:31

برای تو موی خود را کنده، پلاس می‌پوشند و با مرارت جان و نوحه تلخ برای تو گریه می‌کنند.

حزقیال 7:18

پلاس در برمی‌کنند و وحشت ایشان را می‌پوشاند و بر همه چهره‌ها،، خجلت و بر تمامی سرها کچلی می‌باشد.

یوئیل 1:8

مثل دختری که برای شوهر جوانی خود پلاس می‌پوشد، ماتم بگیر.

عاموس نبی 5:13

بنابراین هر ‌که عاقل باشد، در آن زمان خاموش خواهد ماند، زیرا که زمان بد خواهد بود.

عاموس نبی 8:13

در آن روز دوشیزگان زیبا و جوانان از تشنگی ضعف خواهند کرد.

عاموس نبی 8:3

خداوند یهوه می‌گوید که در آن روز سرودهای معبد به شیون تبدیل خواهد شد «لاشه​های بسیار خواهد بود و آنها را در هر جا به خاموشی بیرون خواهند انداخت.» «خاموش باشید!»

یونس 3:6

و چون پادشاه نینوا از این امر اطلاع یافت، از تخت خود برخاسته، ردای خود را از برکند و پلاس پوشیده، بر خاکستر نشست.

یوشع 7:6

یوشَع و مشايخ اسرائيل جامه خود را چاک زده، پيش صندوق خداوند تا شامگاه رو به زمين افتادند، و خاک به‌ سرهای خود پاشيدند.

مکاشفه 18:19

و خاک بر سر خود ریخته، گریان و ماتم‌کنان فریاد برآورده، می‌گفتند: «وای، وای بر آن شهر بزرگ که از آن هر ‌که در دریا صاحب کشتی بود، از ثروت او دولتمند گردید که در یک ساعت ویران گشت.