یونس 2:6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ به بُن کوه‌ها فرو رفتم، و زمین به بندهای خود مرا برای همیشه در‌گرفت. اما تو، ‌ای یهوه خدایم، حیات مرا از گور بیرون کشیدی.

هزارۀ نو

⁶ به بُنِ کوهها فرو رفتم، و زمین برای همیشه در بندم کشید. «اما تو حیاتم را از گور برکشیدی، تو ای یهوه، خدای من.

Persian Old Version

⁶ به بنیان کوهها فرود رفتم و زمین به بندهای خود تا به ابد مرا درگرفت. اما توای یهوه خدایم حیات مرااز حفره برآوردی.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ تا عمق کوهها فرو رفتم. درهای زندگی به رویم بسته شد و در دیار مرگ زندانی شدم. ولی ای خداوند، خدای من، تو مرا از چنگال مرگ رهانیدی!

مژده برای عصر جدید

⁶ به اعماق کوهها فرو رفتم، به سرزمینی که دروازه‌هایش تا به ‌‌ابد بسته‌اند. امّا تو ای خداوند، خدای من، مرا از اعماق زنده بیرون آوردی.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ به اعماق کو‌ه‌ها فرو رفتم، به سرزمینی که دروازه‌هایش تا به ابد بسته‌اند. امّا تو ای یَهْوه، خدای من، مرا از اعماق زنده بیرون آوردی.

یونس 2:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 33:24

آنگاه بر او ترحم نموده، خواهد گفت: ”او را از فرو رفتن به عالم مردگان برهان، من غرامتی پیدا نموده‌ام.“

ایّوب 33:28

نفس مرا از فرورفتن به عالم مردگان فدیه داد، و جان من، نور را مشاهده می‌کند.“

مزامیر 104:6

آن را به آبهای ژرف مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوه‌ها ایستاده‌اند.

مزامیر 104:8

به فراز کوه‌ها برمی آیند، و به دره‌ها فرود می‌آیند؛ به مکانی که برای آنها مهیا ساخته‌ای.

مزامیر 116:3

ریسمان‌های مرگ مرا احاطه کرد و تنگی‌های عالم مردگان مرا دریافت؛ تنگی و غم پیدا کردم.

مزامیر 143:7

‌ای خداوند، به زودی مرا جواب ده، زیرا روح من بی‌قوت شده است. روی خود را از من مپوشان، مبادا مثل فرو روندگان به عالم مردگان بشوم.

مزامیر 16:10

زیرا جانم را در عالم مردگان ترک نخواهی کرد، و قدّوس خود را نخواهی گذاشت که فساد را بیند.

مزامیر 18:5

کمندهای گور دور مرا گرفته بود و دامهای مرگ پیش روی من درآمده.

مزامیر 30:3

‌ای خداوند، جانم را از چاله برآوردی. مرا زنده ساختی تا به عالم مردگان فرو نروم.

مزامیر 30:9

در خون من چه فایده است چون به حفره فرو روم؟ آیا خاک تو را حمد می‌گوید؟ و راستی تو را خبر می‌دهد؟

مزامیر 55:23

و تو، ‌ای خدا، ایشان را به چاه هلاکت فرو خواهی آورد. مردمان خونریز و حیله ساز، روزهای خود را نیمه نخواهند کرد، لیکن من بر تو توکّل خواهم داشت.

مزامیر 65:6

و کوه‌ها را به قوّت خود استوار ساخته‌ای و کمر خود را به قدرت بسته‌ای.

مزامیر 69:2

در لجن‌زار عمیق فرو رفته‌ام، جایی که نتوان ایستاد. به آبهای عمیق درآمده‌ام و سیل مرا می‌پوشاند.

اِشعیا 38:10

من گفتم: «اینک در فیروزی روزهای خود به درهای عالم مردگان می‌روم و از بقیه سالهای خود محروم می‌شوم.

اِشعیا 38:17

اینک تلخی سخت من باعث سلامتی من شد. از راه لطف جانم را از چاه هلاکت برآوردی، زیرا که تمامی گناهانم را به پشت سر خود انداختی.

اِشعیا 40:12

کیست که آبها را به کف دست خود سنجیده و افلاک را با وجب اندازه کرده و غبار زمین را در پیمانه گنجانیده و کوه‌ها را به قپان و تپه‌ها را به ترازو وزن نموده است؟

حزقیال 26:20

آنگاه تو را با آنانی که به عالم مردگان فرو می‌روند، نزد قوم قدیم فرود آورده، تو را در مکانهای پست زمین در ویرانه‌های ابدی با آنانی که به عالم مردگان فرو می‌روند، ساکن خواهم گردانید تا دیگر کسی در تو ساکن نشود و دیگر جایگاهی در سرزمین زندگان نداشته باشی.

حزقیال 31:14

تا آنکه هیچکدام از درختانی که نزد آبها می‌باشند، قد خود را بلند نکنند و سرهای خود را در میان ابرها برنیفرازند. و تا قامت هیچ درخت سیرابی به پای آنان نرسد. زیرا که تمامی آنها در مکانهای پست زمین در میان پسران انسانی که به عالم مردگان فرو می‌روند، به مرگ تسلیم شده‌اند.»

حَبَقوق 3:10

کوه‌ها تو را دیدند و لرزان گشتند، و سیلاب ها جاری شد. ژرفا آواز خود را داد، و دستهای خویش را به بالا برافراشت.

حَبَقوق 3:6

او بایستاد و زمین را پیمود. او نظر افکند و قومها را پراکنده ساخت. کوه‌های ازلی در هم شکستند و تپه​های ابدی خم شدند. راههای او جاودانی است.

مَتّی 16:18

و من نیز تو را می‌گویم که تویی پطرس و بر این صخره کلیسای خود را بنا می‌کنم و دروازه‌های جهنم بر آن استیلا نخواهد یافت.

تثنیه 32:22

زيرا آتشی در غضب من افروخته شده. و تا به اعماق دنیای مردگان شعله‌ور شده است. و زمين را با حاصلش می‌سوزاند. و بنیاد کوه‌ها را آتش خواهد زد.