یونس 2:4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ و گفتم: ”از چشم تو افتادم. لیکن معبد قُدس تو را باز خواهم دید.“

هزارۀ نو

⁴ گفتم: ”از چشم تو افتادم. چگونه دیگر‌بار بر قُدس تو خواهم نگریست؟“

Persian Old Version

⁴ و من گفتم از پیش چشم توانداخته شدم. لیکن هیکل قدس تو را باز خواهم دید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ به خود گفتم که مرا از نظر خود دور انداخته‌ای و دیگر نمی‌توانم خانهٔ مقدّست را ببینم.

مژده برای عصر جدید

⁴ خیال کردم که از پیشگاه تو رانده شده‌ام و دیگر عبادتگاه مقدّس تو را نخواهم دید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ خیال کردم که از پیشگاه تو رانده شده‌ام و دیگر معبد مقدّس تو را نخواهم دید.

یونس 2:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱پادشاهان 8:42

زیرا که آوازه اسم عظیمت و دست قویت و بازوی دراز تو را خواهند شنید، پس چون بیاید و به سوی این خانه دعا نماید،

۱پادشاهان 8:48

و در زمین دشمنانی که ایشان را به اسیری برده باشند، به تمامی دل و به تمامی جان خود به تو بازگشت نمایند و به سوی زمینی که به پدران ایشان داده‌ای و شهری که برگزیده و خانه‌ای که برای اسم تو بنا کرده‌ام، نزد تو دعا نمایند،

۱پادشاهان 9:7

آنگاه اسرائیل را از روی زمینی که به ایشان دادم، ریشه​کن خواهم ساخت و این خانه را که به جهت اسم خود تقدیس نمودم، از حضور خویش دور خواهم‌ انداخت و اسرائیل در میان تمامی قومها ضرب‌المثل و مضحکه خواهد شد.

۲تواریخ 6:38

و در سرزمین اسیری خویش که ایشان را به آن به اسیری برده باشند، به تمامی دل و تمامی جان خود به تو بازگشت نمایند، و به سوی سرزمینی که به پدران ایشان داده‌ای و شهری که برگزیده‌ای و خانه‌ای که برای اسم تو بنا کرده‌ام، دعا نمایند،

مزامیر 31:22

و امّا من در حیرت خود گفتم که از نظر تو افتاده‌ام. لیکن چون نزد تو فریاد کردم، صدای التماس مرا شنیدی.

مزامیر 42:8

در روز، خداوند رحمت خود را خواهد فرمود. و در شب سرود او با من خواهد بود و دعا نزد خدای حیات من.

مزامیر 5:7

و امّا من از زیادی رحمت تو به خانه‌ات داخل خواهم شد، و از ترس تو به سوی معبد قدس تو عبادت خواهم نمود.

مزامیر 88:6

مرا در اعماق عالم مردگان گذاشته‌ای، در ظلمت در ژرفناها.

مزامیر 88:7

خشم تو بر من سنگین شده است و به همه امواج خود مرا مبتلا ساخته‌ای، سلاه.

اِشعیا 38:17

اینک تلخی سخت من باعث سلامتی من شد. از راه لطف جانم را از چاه هلاکت برآوردی، زیرا که تمامی گناهانم را به پشت سر خود انداختی.

اِشعیا 49:14

اما صَهیون می‌گوید: «یهوه مرا ترک نموده و خداوند مرا فراموش کرده است.»

اِرمیا 15:1

و خداوند مرا گفت: «اگر‌چه هم موسی و هم سموئیل به حضور من می‌ایستادند، جان من به این قوم مایل نمی‌شد. ایشان را از حضور من دور انداز، تا بیرون روند.

اِرمیا 7:15

و شما را از حضور خود خواهم راند، به گونه‌ای که تمامی برادران شما یعنی تمام نسل اِفرایم را راندم.

سوگنامه 3:54

آبها از سر من گذشت. پس گفتم: محو شدم.

حزقیال 37:11

و او مرا گفت: «ای پسر انسان، این استخوانها، تمامی خاندان اسرائیل می‌باشند. اینک ایشان می‌گویند: ”استخوانهای ما خشک شد و امید ما از بین رفت و خودمان ریشه​کن گشتیم!“

دانیال 6:10

اما چون دانیال دانست که نوشته امضا شده است، به خانه خود وارد شد و پنجره‌های بالاخانه خود را به سمت اورشلیم باز نمود و هر روز سه مرتبه زانو می‌زد و دعا می‌نمود و چنانکه قبل از آن عادت می‌داشت، نزد خدای خویش دعا می‌کرد و سپاس می‌خواند.

یونس 2:7

چون جان من در درونم بی‌تاب شد، خداوند را به یاد آوردم و دعای من نزد تو به معبد مقدست رسید.