و خداوند میگوید که بعد از آن صِدقیا، پادشاه یهودا و خادمانش و این قوم یعنی آنانی را که از طاعون و شمشیر و قحط در این شهر باقیمانده باشند، به دست نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل و به دست دشمنان ایشان و به دست جویندگان جان ایشان تسلیم خواهم نمود تا ایشان را به دم شمشیر بکشد. و او بر ایشان رحم و شفقت و گذشت نخواهد نمود.“
او سایبان خود را مثل کَپَری در بوستان خراب کرده، مکان ملاقات خویش را ویران ساخته است. یهوه، عیدها و سبّتها را در صَهیون به فراموشی داده است. و در شدت خشم خویش پادشاهان و کاهنان را خوار نموده است.
من دام خود را بر او خواهم گسترانید و در کمند من گرفتار خواهد شد. و او را به بابل به سرزمین کَلدانیان خواهم برد و اگر چه در آنجا خواهد مرد، ولی آنجا را نخواهد دید.
خداوند یهوه میگوید: به حیات خودم قسم، که به یقین در مکان آن پادشاه که او را به پادشاهی گماشت و او قسم وی را خوار شمرده، عهد او را شکست، یعنی نزد وی در میان بابل خواهد مرد.
و با اسلحه و کالسکهها و ارابهها و گروه بزرگی به ضد تو خواهند آمد و با سپرهای بزرگ و کوچک و کلاهخودها تو را احاطه خواهند نمود. و من داوری تو را به ایشان خواهم سپرد تا تو را مطابق احکام خود داوری نمایند.