اِرمیا 38:28 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁸ و اِرمیا در صحن کشیکچیان تا روز تسخیر اورشلیم ماند و هنگامی که اورشلیم گرفته شد، در آنجا بود.

هزارۀ نو

²⁸ باری، اِرمیا تا روز تسخیر اورشلیم، در حیاط قراولان بماند.

Persian Old Version

²⁸ و ارمیا در صحن زندان تا روز فتح شدن اورشلیم ماند و هنگامی که اورشلیم گرفته شد در آنجا بود.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁸ به این ترتیب تا روزی که اورشلیم به دست بابِلی‌ها افتاد، در زندان قصر پادشاه ماندم.

مژده برای عصر جدید

²⁸ و مرا تا روزی که اورشلیم فتح شد، در محوطهٔ کاخ نگاه داشتند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁸ و مرا تا روزی که اورشلیم فتح شد، در محوطۀ کاخ نگاه داشتند.

اِرمیا 38:28 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 23:4

چون در دره سایه مرگ نیز راه روم، از بدی نخواهم ترسید، زیرا تو با من هستی. عصا و چوب دستی تو، مرا تسلّی خواهد داد.

اِرمیا 33:1

و هنگامی که اِرمیا در صحن نگهبانان زندانی بود، کلام خداوند بار دیگر بر او نازل شده، گفت:

اِرمیا 37:20

پس الان ‌ای آقایم پادشاه، بشنو: تمنا اینکه خواهش من نزد تو پذیرفته شود که مرا به خانه یوناتان کاتب پس نفرستی، مبادا در آنجا بمیرم.»

اِرمیا 37:21

پس صِدقیای پادشاه امر فرمود که اِرمیا را در صحن زندان بگذارند. و هر روز قرص نانی از کوچه نانوایان به او دادند تا همه نان از شهر تمام شد. پس اِرمیا در صحن کشیکچیان بماند.

اِرمیا 38:13

پس اِرمیا را با ریسمانها کشیده، او را از آب‌انبار برآوردند و اِرمیا در صحن کشیکچیان ساکن شد.

اِرمیا 38:27

پس تمامی سروران نزد اِرمیا آمده، از او سؤال نمودند و او مطابق همه این سخنانی که پادشاه به او امر فرموده بود، به ایشان گفت. پس از سخن‌گفتن با او باز ایستادند، زیرا هیچ‌کس گفتگوی او و پادشاه را نشنیده بود.

اِرمیا 39:13

پس نِبوزَرَدان، رئیس جلادان و نِبوشَزبان رئیس خواجه‌سرایان و نِرجَل شَراِصِر رئیس مجوسیان و سایر سروران پادشاه بابل فرستادند.

اِرمیا 39:14

و کسان فرستادند و اِرمیا را از صحن کشیکچیان برداشتند و او را به جِدَلیا پسر اَخیقام پسر شافان سپردند تا او را به خانه خود ببرد. پس او در میان قوم ساکن شد.

اِرمیا 39:15

و چون اِرمیا هنوز در صحن کشیکچیان زندانی بود، کلام خداوند بر وی نازل شده، گفت:

۲تیموتائوس 3:11

و زحمات و آزارهای مرا مثل آنهایی که در اَنطاکیه و قونیه و لِستره بر من واقع شد؛ چگونه زحمات را تحمّل می‌نمودم و خداوند مرا از همه رهایی داد.