اِرمیا 32:36 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

³⁶ پس الان از این سبب، یهوه خدای اسرائیل در حق این شهر ‌که شما درباره‌اش می‌گویید که ”به ‌دست پادشاه بابل به شمشیر و قحط و طاعون تسلیم شده است“، چنین می‌فرماید:

هزارۀ نو

³⁶ «و حال یهوه خدای اسرائیل دربارۀ این شهر که شما می‌گویید، ”به قحطی و شمشیر و طاعون گرفتار آمده و به دست پادشاه بابِل تسلیم شده است“، چنین می‌فرماید:

Persian Old Version

³⁶ پس الان از این سبب یهوه خدای اسرائیل در حق این شهرکه شما دربارهاش میگویید که بهدست پادشاه بابل به شمشیر و قحط و وبا تسلیم شده است، چنین میفرماید:

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³⁶ اینک خداوند، خدای اسرائیل می‌فرماید: «دربارهٔ این شهر گفته می‌شود که در اثر جنگ، قحطی و بیماری به دست پادشاه بابِل خواهد افتاد؛ اما بشنوید من دربارهٔ آن چه می‌گویم:

مژده برای عصر جدید

³⁶ خداوند، خدای اسرائیل، به من گفت: «ای ارمیا، مردم می‌گویند که جنگ و گرسنگی و بیماری باعث سقوط این شهر به دست پادشاه بابل شده است. اکنون به آنچه من می‌گویم گوش بده.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³⁶ یَهْوه، خدای اسرائیل، به من گفت: «ای اِرمیا، مردم می‌گویند که جنگ و گرسنگی و بیماری باعث سقوط این شهر به دست پادشاه بابِل شده است. اکنون به آنچه من می‌گویم گوش بده.

اِرمیا 32:36 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

اِرمیا 32:24

اینک سنگرها به شهر رسیده است تا آن را تسخیر نمایند، و شهر به ‌دست کلدانیانی که با آن جنگ می‌کنند، به شمشیر و قحطی و طاعون تسلیم می‌شود. آنچه گفته بودی، واقع شده است و اینک تو آن را می‌بینی.

اِرمیا 32:28

بنابراین خداوند چنین می‌گوید: اینک من این شهر را به ‌دست کَلدانیان و به ‌دست نِبوکَدنِصَر پادشاه بابل تسلیم می‌کنم و او آن را خواهد گرفت.

اِرمیا 32:3

زیرا صِدقیا پادشاه یهودا او را به زندان انداخته، گفت: «چرا نبوت می‌کنی و می‌گویی که ”خداوند چنین می‌فرماید: اینک من این شهر را به ‌دست پادشاه بابل تسلیم خواهم کرد و آن را تسخیر خواهد نمود.

اِرمیا 32:37

اینک من ایشان را از همه سرزمینهایی که ایشان را در خشم شدید و غضب عظیم خود رانده‌ام، جمع خواهم کرد و ایشان را به این مکان باز آورده، در امنیت ساکن خواهم گردانید.

هوشع 2:14

بنابراین اینک او را فریفته، به بیابان خواهم آورد و سخنان فریبنده به او خواهم گفت.

رومیان 5:20

امّا شریعت در میان آمد تا خطا زیاده شود. لیکن جایی که گناه زیاده گشت، فیض بی‌نهایت افزون گردید.