اِرمیا 2:25 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁵ پای خود را از برهنگی و گلوی خویش را از تشنگی باز دار. اما گفتی: ”نه، بی‌فایده است! زیرا که غریبان را دوست داشتم و از پی ایشان خواهم رفت.

هزارۀ نو

²⁵ گفتم پای برهنه و گلویِ تشنه از پی ایشان مشتاب. اما گفتی، ”نه! بی‌فایده است! زیرا که خدایان بیگانه را دوست می‌دارم، و از پی ایشان خواهم شتافت.“

Persian Old Version

²⁵ پای خود را از برهنگی و گلوی خویش را از تشنگی باز دار. اما گفتی نی امیدنیست زیرا که غریبان را دوست داشتم و از عقب ایشان خواهم رفت.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁵ چرا از این همه دوندگی خسته کننده در پی بتها دست برنمی‌داری؟ تو در جواب می‌گویی: نه، دیگر نمی‌توانم برگردم. من عاشق این بتهای بیگانه شده‌ام و دیگر قادر به دل کندن نیستم.

مژده برای عصر جدید

²⁵ ای اسرائیل، پاهای خود را خسته نکن، و نگذار گلوی تو از تعقیب سایر خدایان خشک شود. فقط بگو: 'نه، من نمی‌توانم بازگردم. من عاشق خدایان بیگانه هستم و به دنبال آنها خواهم رفت.'»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁵ ای اسرائیل، پای‌های خود را خسته نکن، و نگذار گلوی تو از تعقیب سایر خدایان خشک شود. امّا تو می‌گویی، 'نه، من نمی‌توانم بازگردم. من عاشق خدایان بیگانه هستم و به‌دنبال آن‌ها خواهم رفت.'»

اِرمیا 2:25 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲تواریخ 28:22

و چون او را به تنگ آورده بود، همین آحاز پادشاه به خداوند بیشتر خیانت ورزید.

۲تواریخ 28:23

زیرا که برای خدایان دمشق که او را شکست داده بودند، قربانی گذرانید و گفت: «چونکه خدایان پادشاهان اَرام، ایشان را پیروزی داده‌اند، پس من برای آنها قربانی خواهم گذرانید تا مرا یاری نمایند.» اما آنها سبب هلاکت او و تمامی اسرائیل شدند.

اِشعیا 2:6

زیرا قوم خود، یعنی خاندان یعقوب را ترک کرده‌ای، چونکه از رسوم مشرق‌زمین آکنده‌اند، و مانند فلسطینیان فالگیر شده‌اند و با پسران غریبان دست زده‌اند.

اِشعیا 57:10

از طولانی بودن راه درمانده شدی، اما نگفتی که «امید نیست.» تازگی قوت خود را یافتی، و از این جهت ضعف به هم نرسانیدی.

اِرمیا 13:21

اما چون او، یارانت را به حکمرانی تو برپا کند، چه خواهی گفت؟ چونکه تو ایشان را بر ضرر خود آموخته کرده‌ای. آیا دردها مثل زنی که می‌زاید، تو را فرو نخواهد گرفت؟

اِرمیا 13:22

و اگر در دل خود گویی: ”این چیزها چرا به سرم آمده است؟“، بدان که به خاطر زیادی گناهانت، دامنهایت گشاده شده و پاشنه‌هایت به زور برهنه گردیده است.

اِرمیا 14:10

خداوند به این قوم چنین می‌گوید: «ایشان به آواره گشتن چنین مایل بوده‌اند و پایهای خود را باز نداشتند. بنابراین خداوند ایشان را قبول نکرد و حال عصیان ایشان را به یاد آورده، گناه ایشان را جزا خواهد داد.»

اِرمیا 18:12

اما ایشان خواهند گفت: ”بیهوده است! زیرا که ما افکار خود را پیروی خواهیم نمود و هر کدام مطابق سرکشی دل شریر خود رفتار خواهیم کرد.

اِرمیا 2:31

‌ای شما که اهل این عصر می‌باشید، کلام خداوند را بفهمید! آیا من برای اسرائیل مثل بیابان یا زمین تاریکی غلیظ شده‌ام؟ پس قوم من چرا می‌گویند که ”سران خود شده‌ایم و بار دیگر نزد تو نخواهیم آمد.“

اِرمیا 22:20

به فراز لبنان برآمده، فریاد برآور و صدای خود را در باشان بلند کن. و از عَباریم فریاد کن، زیرا که تمامی دوستانت تلف شده‌اند.

اِرمیا 22:21

در حین سعادتمندی تو، به تو سخن گفتم، اما گفتی: ”گوش نخواهم گرفت.“ همین از کودکی عادت تو بوده است که به صدای من گوش ندهی.

اِرمیا 3:13

فقط به گناهانت اعتراف نما که بر یهوه خدای خویش عاصی شدی و راههای خود را زیر هر درخت سبز برای بیگانگان منشعب ساختی و خداوند می‌گوید که شما صدای مرا نشنیدید.

اِرمیا 44:17

بلکه به هر چیزی که نذر کرده‌ایم، به یقین عمل خواهیم نمود و برای ملکه آسمان بخور‌ سوزانیده، هدیه ریختنی به جهت او خواهیم ریخت، همان‌گونه که خود ما و پدران ما و پادشاهان و سروران ما در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم می‌کردیم. زیرا که در آن زمان از نان سیر بودیم و سعادتمند، و بلا را نمی‌دیدیم.

سوگنامه 1:2

شبانگاه زارزار گریه می‌کند، و اشکهایش بر گونه‌هایش می‌باشد. از تمامی عاشقانش برای او تسلی دهنده‌ای نیست. همه دوستانش به او خیانت ورزیده، دشمن او شده‌اند.

سوگنامه 4:4

زبان کودکان شیرخواره از تشنگی به کام ایشان می‌چسبد، و کودکان نان می‌خواهند و کسی به ایشان نمی‌دهد.

حزقیال 20:32

آنچه به‌ خاطر شما خطور می‌کند، هرگز واقع نخواهد شد، آنگاه که می‌گویید: ”مثل قومها و مانند طوایف دیگر مملکتها خواهیم شد و بتهای چوبین و سنگی را عبادت خواهیم نمود.“

هوشع 2:3

مبادا لباس او را کنده، وی را برهنه نمایم و او را مثل زادروزش گردانیده، مانند بیابان واگذارم و مثل زمین خشک گردانیده، به تشنگی بکشم.

هوشع 2:5

زیرا مادر ایشان زنا نموده، آنکه به ایشان حامله شد، بی‌شرمی کرده است؛ چرا که گفت: ”در پی عاشقان خود که نان و آب و پشم و کتان و روغن و شربت به من داده اند، خواهم رفت.“

مَلاکی 3:14

گفته‌اید: ”بی‌فایده است که خدا را عبادت نماییم. چه سود از اینکه اوامر او را نگاه داریم و به حضور یهوه صِبایوت با غصه گام برداریم؟

لوقا 15:22

لیکن پدر به غلامان خود گفت: 'لباس بهترین را از خانه آورده به او بپوشانید و انگشتری بر دستش کنید و نعلین بر پایهایش،

لوقا 16:24

آنگاه به صدای بلند گفت: 'ای پدر من ابراهیم! بر من ترحم فرما و ایلعازر را بفرست تا سر انگشت خود را به آب تر ساخته زبان مرا خنک سازد، زیرا در این آتش عذاب می کشم.'

رومیان 8:24

زیرا که به امید نجات یافتیم، لیکن چون امید دیده شد، دیگر امید نیست، زیرا آنچه کسی بیند، چرا دیگر در امید آن باشد؟

تثنیه 28:48

پس دشمنانت را که خداوند بر تو خواهد فرستاد، در گرسنگی و تشنگی و برهنگی و احتياج همه‌ چيز خدمت خواهی نمود، و يوغ آهنين بر گردنت خواهد گذاشت تا تو را هلاک سازد.

تثنیه 32:16

او را به خدايان غريب به غيرت آوردند. و خشم او را به اعمال زشت شعله‌ور کردند.