اِشعیا 55:2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² چرا نقره را برای آنچه نان نیست، و مشقت خویش را برای آنچه سیر نمی‌کند، صرف می‌کنید. گوش داده، از من بشنوید و چیزهای نیکو را بخورید تا گوشت جانتان گردد.

هزارۀ نو

² چرا نقره را برای آنچه نان نیست خرج می‌کنید، و محنت خویش را برای آنچه سیر نمی‌کند؟ به‌دقّت به من گوش فرا داده، چیزهای نیکو بخورید تا جان شما از بهترین خوراکها لذت برَد.

Persian Old Version

² چرا نقره را برای آنچه نان نیست و مشقت خویش را برای آنچه سیرنمی کند صرف میکنید. گوش داده، از من بشنویدو چیزهای نیکو را بخورید تا جان شما از فربهی متلذذ شود.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² چرا پول خود را خرج چیزی می‌کنید که خوردنی نیست؟ چرا دسترنج خود را صرف چیزی می‌کنید که سیرتان نمی‌کند؟ به من گوش دهید و از من اطاعت کنید تا بهترین خوراک را بخورید و از آن لذت ببرید.

مژده برای عصر جدید

² چرا پول خود را صرف چیزی می‌کنید که شما را سیر نمی‌کند؟ و چرا تمام مزدی را که به‌خاطر کارتان می‌گیرید صرف می‌کنید، و باز هم گرسنه هستید؟ به من گوش دهید و هرچه می‌گویم انجام دهید، آنگاه از بهترین غذاها لذّت خواهید برد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² چرا پول خود را صرف چیزی می‌کنید که نان نیست؟ و چرا تمام مزدی را که به‌خاطر کارتان می‌گیرید صرف چیزی می‌کنید که شما را سیر نمی‌کند؟ به من گوش دهید و هرچه را که می‌گویم انجام دهید؛ آنگاه از بهترین غذاها لذّت خواهید برد.

اِشعیا 55:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 22:26

حلیمان غذا خورده، سیر خواهند شد. و طالبان خداوند او را تسبیح خواهند خواند. و دلهای شما زیست خواهد کرد تا به ابد.

مزامیر 34:11

‌ای کودکان بیایید مرا بشنوید و ترس خداوند را به شما خواهم آموخت.

مزامیر 36:8

از چربی خانه تو شاداب می‌شوند. از نهر خوشی‌های خود ایشان را می‌نوشانی.

مزامیر 63:5

جان من سیر خواهد شد، چنانکه از مغز و پیه. و زبان من به لبهای شادمانی تو را حمد خواهد گفت؛

خروج 15:26

و گفت: «به یقین اگر سخن يهوه، خدای خود را بشنوی و آنچه را که در نظر او راست است به جا آوری و احکام او را بشنوی و تمامی قوانین او را نگاه داری، به یقین هيچ‌ يک از همه مرضهايی را که بر مصريان آورده‌ام بر تو نياورم، زيرا که من يهوه، شفا دهنده تو هستم.»

امثال 1:33

امّا هر ‌که مرا بشنود، در امنیّت ساکن خواهد بود و از ترس بلا آسوده خواهد ماند.»

امثال 7:23

تا تیر به جگرش فرو رود، مثل گنجشکی که به دام می‌شتابد و نمی‌داند که به خطر جان خود می‌رود.

امثال 8:32

پس الان ‌ای پسران مرا بشنوید و خوشا به حال آنانی که طریق‌های مرا نگاه دارند.

امثال 9:5

«بیایید از غذای من بخورید، و از شرابی که برآمیخته‌ام، بنوشید.

جامعه 6:2

کسی ‌که خدا به او دولت و اموال و عزت دهد، به حدی که از هر‌ آنچه جانش آرزو کند، هیچ کم ندارد، اما خدا او را قوت نداده باشد که از آن بخورد، بلکه مرد غریبی از آن بخورد. این نیز پوچ است و مصیبت سخت.

اِشعیا 1:19

اگر راغب باشید و اطاعت نمایید، نیکویی زمین را خواهید خورد.

اِشعیا 10:27

و در آن روز واقع خواهد شد که بار او از دوش تو و یوغ او از گردن تو برگرفته خواهد شد و یوغ از چاقی خواهد شکست.

اِشعیا 25:6

و یهوه صِبایوت در این کوه برای همه قومها ضیافتی از لذایذ برپا خواهد نمود. یعنی مهمانی از شرابهای کهنه، از لذایذ پر مغز، و از شرابهای کهنه ناب.

اِشعیا 44:20

او خاکستر را خوراک خود می سازد و دل فریب خورده او را گمراه می‌کند که جان خود را نتواند رهانید و فکر نمی‌نماید که «آیا در دست راست من دروغ نیست؟»

اِشعیا 46:6

آنانی که طلا را از کیسه می‌ریزند و نقره را به میزان می‌سنجند، زرگری را اجیر می‌کنند تا خدایی از آن بسازد، پس سجده کرده، عبادت نیز می‌نمایند.

اِشعیا 51:1

ای پیروان عدالت و طالبان خداوند مرا بشنوید! به صخره‌ای که از آن قطع گشته و به حفره چاهی که از آن کنده شده‌اید، نظر کنید.

اِشعیا 51:4

‌ای قوم من، به من توجه نمایید، و ‌ای طایفه من، به من گوش دهید. زیرا که شریعت از نزد من صادر می‌شود و داوری خود را برقرار می‌کنم تا قوم ها را روشنایی بشود.

اِشعیا 51:7

‌ای شما که عدالت را می‌شناسید! و ‌ای قومی که شریعت من در دل شما است! مرا بشنوید. از سرزنش مردمان مترسید و از دشنام ایشان هراسان مشوید.

اِشعیا 62:8

خداوند به ‌دست راست خود و به بازوی قوی خویش قسم خورده، گفته است که: «بار دیگر غله تو را خوراک دشمنانت نسازم و غریبان، شراب تو را که برایش زحمت کشیده‌ای، نخواهند نوشید.

اِشعیا 62:9

بلکه آنانی که آن را می‌چینند، آن را خورده، خداوند را سپاس خواهند نمود و آنانی که آن را جمع می‌کنند، آن را در صحنهای قُدس من خواهند نوشید.»

اِشعیا 65:23

زحمت بیجا نخواهند کشید و فرزندان به جهت اضطراب نخواهند زایید، زیرا که فرزندان برکت‌یافتگان خداوند هستند، و نسل ایشان با ایشانند.

اِرمیا 12:13

گندم کاشتند و خار درویدند، خویشتن را به رنج آورده، نفع نبردند. و از محصول شما به خاطر شدت خشم خداوند خجل گردیدند.

اِرمیا 17:24

«”و خداوند می گوید: «اگر مرا به درستی بشنوید و در روز سبّت، هیچ باری از دروازه‌های این شهر داخل نسازید و روز سبّت را تقدیس نموده، هیچکار در آن نکنید،

اِرمیا 2:13

زیرا قوم من دو کار بد کرده‌اند. مرا که چشمه آب حیاتم ترک نموده و برای خود حوضها کنده‌اند، یعنی حوضهای شکسته که آب را نگاه ندارد.

اِرمیا 31:14

و خداوند می‌گوید: «جان کاهنان را از پیه، تر و تازه خواهم ساخت و قوم من از نیکویی من سیر خواهند شد.»

هوشع 12:1

اِفرایِم باد را می‌خورد و در پی باد شرقی می‌رود؛ تمامی روز دروغ و خشونت را می‌افزاید. ایشان با آشور عهد می‌بندند، و روغن به جهت هدیه به مصر برده می‌شود.

هوشع 8:7

به درستی که باد را کاشتند، پس گردباد را خواهند دروید. آن را محصول نیست و خوشه‌هایش آرد نخواهد داد و اگر هم بدهد، غریبان آن را خواهند بلعید.

حَبَقوق 2:13

آیا این از جانب یهوه صِبایوت نیست که قوم‌ها برای آتش مشقت می‌کشند و طایفه​ها برای پوچی خویشتن را خسته می‌نمایند؟

مَتّی 15:9

پس عبادت مرا عبث می‌کنند زیرا که احکام مردم را به عنوان فرایض تعلیم می‌دهند.»

مَتّی 22:4

باز غلامان دیگر روانه نموده فرمود: 'دعوت‌شدگان را بگویید که اینک سفره خود را حاضر ساخته‌ام و گاوان و پرواریهای من سر بریده و همه‌چیز آماده است به عروسی بیایید.'

مَتّی 5:6

خوشا به حال گرسنگان و تشنگان عدالت، زیرا ایشان سیر خواهند شد.

مَرقُس 7:14

پس آن جماعت را پیش خوانده، به ایشان گفت: «همه شما به من گوش دهید و فهم کنید.

لوقا 15:23

و گوسالهٔ چاق را آورده سر ببرید تا بخوریم و شادی نماییم.

یوحنا 6:27

کار بکنید نه برای خوراک فانی، بلکه برای خوراکی که تا حیات جاودانی باقی هست که پسر انسان آن را به شما عطا خواهد کرد، زیرا خدای پدر بر او مُهر زده است.»

رومیان 10:17

بنابراین ایمان از شنیدن است و شنیدن از کلام مسیح.

رومیان 9:31

لیکن اسرائیل که در‌ پی شریعت عدالت می‌رفتند، به شریعت عدالت نرسیدند.

تثنیه 11:13

و چنين خواهد شد که اگر اوامری را که من امروز برای شما امر می‌فرمايم، بشنويد و يهوه خدای خود را دوست بداريد و او را به تمامی دل و به تمامی جان خود عبادت نماييد،

عبرانیان 13:9

از تعلیمهای مختلف و غریب از راه به در مشوید زیرا بهتر آن است که دل شما به فیض استوار شود و نه به خوراکهایی که آنانی که در پی آنها رفتند، فایده نیافتند.