اِشعیا 47:10 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁰ زیرا که بر شرارت خود اعتماد نموده، گفتی: ”کسی نیست که مرا بیند.“ و حکمت و علم تو، تو را گمراه ساخت و در دل خود گفتی: ”من هستم و غیر از من دیگری نیست.“

هزارۀ نو

¹⁰ زیرا که بر شرارت خویش اعتماد کرده‌ای، و گفته‌ای: ”کسی مرا نمی‌بیند“. به حکمت و دانش خود گمراه گشته‌ای، و در دل گفته‌ای: ”من هستم و جز من کسی نیست.“

Persian Old Version

¹⁰ زیرا که بر شرارت خود اعتماد نموده، گفتی کسی نیست که مرا بیند. و حکمت و علم تو، تو را گمراه ساخت و در دل خود گفتی: من هستم و غیر از من دیگری نیست.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁰ «تو با خیال راحت به شرارت خود ادامه دادی و گمان کردی هیچ‌کس تو را نمی‌بیند. علم و دانش تو باعث شد منحرف شوی و به خود بگویی: ”من هستم، و غیر از من کسی نیست.“

مژده برای عصر جدید

¹⁰ «تو به خودت و به نیرنگهایت اطمینان داشتی، و فکر می‌کردی کسی نمی‌تواند تو را ببیند. حکمت و دانش تو، تو را گمراه کرد، تو به خودت می‌گفتی، 'من خدا هستم، دیگر کسی مثل من نیست.'

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁰ «تو به خودت و به نیرنگ‌هایت اطمینان داشتی، و فکر می‌کردی کسی نمی‌تواند تو را ببیند. حکمت و دانش تو، تو را گمراه کرد، تو به خودت می‌گفتی، 'من خدا هستم؛ دیگر کسی مثل من نیست.'

اِشعیا 47:10 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 10:11

در دل خود گفت: «خدا فراموش کرده است؛ روی خود را پوشانیده و هرگز نخواهد دید.»

مزامیر 52:7

«هان، این کسی است که خدا را قلعه خویش ننمود بلکه به زیادی دولت خود توکّل کرد و از بدی خویش خود را قوی ساخت!»

مزامیر 64:5

خود را برای کار زشت تقویت می‌دهند. درباره پنهان کردن دامها گفتگو می‌کنند. می‌گویند: «کیست که ما را ببیند؟»

جامعه 8:8

کسی نیست که بر روح تسلط داشته باشد تا روح خود را نگاه دارد و کسی بر روز مرگ تسلط ندارد؛ و در وقت جنگ مرخصی نیست و شرارت صاحبش را نجات نمی‌دهد.

اِشعیا 28:15

از آنجا که گفته‌اید: «با مرگ عهد بسته‌ایم، و با عالم مردگان همداستان شده‌ایم، پس چون شلاق مرگبار بگذرد، به ما نخواهد رسید، زیرا که دروغها را پناهگاه خود نمودیم و خویشتن را زیر حیله پوشیده ساختیم.»

اِشعیا 29:15

وای بر آنانی که مشورت خود را از خداوند بسیار عمیق پنهان می‌کنند و کارهای ایشان در تاریکی می‌باشد. و می‌گویند: «کیست که ما را ببیند؟ و کیست که ما را بشناسد؟»

اِشعیا 44:20

او خاکستر را خوراک خود می سازد و دل فریب خورده او را گمراه می‌کند که جان خود را نتواند رهانید و فکر نمی‌نماید که «آیا در دست راست من دروغ نیست؟»

اِشعیا 47:8

پس الان ‌ای که در عشرت به سر می‌بری، و در اطمینان ساکن هستی، این را بشنو. ای که در دل خود می‌گویی: ”من هستم و غیر از من دیگری نیست؛ بیوه نخواهم شد و بی‌اولادی را نخواهم دانست.“

اِشعیا 5:21

وای بر آنانی که در نظر خود حکیمند، و پیش روی خود فهیم می‌نمایند.

اِشعیا 59:4

کسی به عدالت دعوی نمی‌کند و هیچ کس به صداقت داوری نمی‌نماید. به بطالت توکل دارند و به دروغ صحبت می‌نمایند. به ظلم حامله شده، شرارت را می‌زایند.

اِرمیا 23:24

خداوند می‌گوید: «آیا کسی خود را در جای مخفی پنهان تواند نمود که من او را نبینم؟ مگر من آسمان و زمین را پر نمی‌سازم؟ کلام خداوند این است.

اِرمیا 9:23

خداوند چنین می‌گوید: «حکیم، از حکمت خود فخر ننماید و نیرومند، از تنومندی خویش شادمان نشود و دولتمند به دولت خود نبالد.

حزقیال 8:12

آنگاه مرا گفت: «ای پسر انسان، آیا آنچه را که مشایخ خاندان اسرائیل در تاریکی و هر یک در حجره‌های بتهای خویش می‌کنند، دیدی؟ زیرا می گویند که ”خداوند ما را نمی‌بیند؛ خداوند این سرزمین را ترک کرده است.“»

حزقیال 9:9

او مرا جواب داد: «گناه خاندان اسرائیل و یهودا بی‌نهایت بزرگ است و زمین از خون مملو، و شهر از ستم پُر است. زیرا می گویند: ”خداوند این سرزمین را ترک کرده است؛ خداوند نمی‌بیند.“

دانیال 4:27

بنابراین، ای پادشاه، نصیحت من تو را پسند آید: با عدالت، خویشتن را از گناهان خود به دور دار و با شفقت بر فقیران از خطایای خود دوری کن که شاید باعث طول آسودگی تو باشد.»

صَفَنیا 2:15

این است شهر فرحناک که در اطمینان ساکن می‌بود، و در دل خود می‌گفت: «من هستم و جز من، دیگری نیست!» حال، چگونه ویران شده است! خوابگاه حیوانات گردیده است! هر ‌که از آن عبور کند، بر آن آه کشیده، مشت خود را خواهد جنبانید!

رومیان 1:22

ادعای حکمت می‌کردند و احمق گردیدند.

۱قرنتیان 3:19

زیرا حکمت این جهان نزد خدا جهالت است، چنانکه نوشته شده است: «حکیمان را به حیلهٔ خودشان گرفتار می‌سازد.»