اِشعیا 38:17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁷ اینک تلخی سخت من باعث سلامتی من شد. از راه لطف جانم را از چاه هلاکت برآوردی، زیرا که تمامی گناهانم را به پشت سر خود انداختی.

هزارۀ نو

¹⁷ بی‌گمان به جهت سلامتی‌ام بود که چنین عذاب کشیدم. اما تو در محبت خود مرا از چاه هلاکت به‌دور داشتی؛ زیرا تمامی گناهانم را پشت سر خود افکندی.

Persian Old Version

¹⁷ اینک تلخی سخت من باعث سلامتی من شد. از راه لطف جانم را از چاه هلاکت برآوردی زیرا که تمامی گناهانم را به پشت سر خود انداختی.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁷ بله، به نفع من شد که این همه زحمت دیدم. زیرا تو مرا محبت کردی، از مرگ نجاتم دادی و همهٔ گناهان مرا بخشیدی و فراموش کردی.

مژده برای عصر جدید

¹⁷ در حقیقت تلخی‌ای که من تحمّل کردم به نفع من شد. تو جان مرا از خطر برهان، و تمام گناهان مرا ببخش.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁷ به‌یقین تلخی‌ای که من تحمّل کردم، به نفع من خواهد شد. تو جان مرا از خطر می‌رهانی، و تمام گناهان مرا می‌بخشی.

اِشعیا 38:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 29:18

و می‌گفتم: ”در آشیانه خود جان خواهم سپرد و روزهای خویش را مثل ریگ طولانی خواهم ساخت.

ایّوب 33:24

آنگاه بر او ترحم نموده، خواهد گفت: ”او را از فرو رفتن به عالم مردگان برهان، من غرامتی پیدا نموده‌ام.“

مزامیر 10:2

از تکبّر شریران، فقیر سوخته می‌شود؛ در مشورت‌هایی که اندیشیده‌اند، گرفتار می‌شوند.

مزامیر 103:12

به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است، به همان اندازه گناهان ما را از ما دور کرده است.

مزامیر 103:3

که تمام گناهانت را می بخشد و همه مرض‌های تو را شفا می‌بخشد.

مزامیر 103:4

که حیات تو را از عالم مردگان فدیه می‌دهد و تاج رحمت و شفقت را بر سر تو می‌نهد.

مزامیر 30:3

‌ای خداوند، جانم را از چاله برآوردی. مرا زنده ساختی تا به عالم مردگان فرو نروم.

مزامیر 40:2

و مرا از چاه هلاکت برآورد و از گل لجن و پایهایم را بر صخره گذاشته، قدمهایم را استوار گردانید.

مزامیر 55:23

و تو، ‌ای خدا، ایشان را به چاه هلاکت فرو خواهی آورد. مردمان خونریز و حیله ساز، روزهای خود را نیمه نخواهند کرد، لیکن من بر تو توکّل خواهم داشت.

مزامیر 85:2

عصیان قوم خود را عفو کرده‌ای. تمامی گناهان ایشان را پوشانیده‌ای، سلاه.

مزامیر 86:13

زیرا که رحمت تو به من عظیم است و جان مرا از اعماق عالم مردگان رهانیده‌ای.

اِشعیا 38:15

چه بگویم چونکه او به من گفته است و خود او کرده است. تمامی سالهای خود را به خاطر تلخی جانم آهسته خواهم رفت.

اِشعیا 43:25

من هستم، من که به خاطر خود خطایای تو را محو ساختم و گناهان تو را به یاد نخواهم آورد.

اِرمیا 31:34

و بار دیگر کسی به همسایه‌اش و شخصی به برادرش تعلیم نخواهد داد و نخواهد گفت ”خداوند را بشناس.“ زیرا خداوند می‌گوید: تمامی ایشان از کوچک و بزرگ مرا خواهند شناخت، چونکه عصیان ایشان را خواهم آمرزید و گناه ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.»

یونس 2:6

به بُن کوه‌ها فرو رفتم، و زمین به بندهای خود مرا برای همیشه در‌گرفت. اما تو، ‌ای یهوه خدایم، حیات مرا از گور بیرون کشیدی.

یونس 2:7

چون جان من در درونم بی‌تاب شد، خداوند را به یاد آوردم و دعای من نزد تو به معبد مقدست رسید.