اِشعیا 36:17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁷ تا بیایم و شما را به زمین مانند زمین خودتان بیاورم یعنی به زمین غله و شیره و زمین نان و تاکستانها.

هزارۀ نو

¹⁷ تا آنگاه که بیایم و شما را به سرزمینی برم همچون سرزمین خودتان، سرشار از غَله و شراب تازه، و نان و تاکستان!

Persian Old Version

¹⁷ تا بیایم و شما را به زمین مانندزمین خودتان بیاورم یعنی به زمین غله و شیره وزمین نان و تاکستانها.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁷ تا زمانی که بیایم و شما را به سرزمینی دیگر ببرم که مانند سرزمین شما پر از نان و شراب، غله و عسل، و درختان انگور و زیتون است. اگر چنین کنید زنده خواهید ماند.

مژده برای عصر جدید

¹⁷ -‌تا زمانی که امپراتور شما را در سرزمینی شبیه وطن خودتان اسکان دهد- جایی که تاکستانهای آن، شراب شما و غلاّت آن، نان شما را تأمین می‌کند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁷ ‌تا زمانی‌‌که امپراتور شما را در سرزمینی شبیه وطن خودتان اسکان دهد، جایی که تاکستان‌های آن، شراب شما و غلاّت آن، نان شما را تأمین خواهد کرد.

اِشعیا 36:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲پادشاهان 18:32

تا بیایم و شما را به سرزمینی چون سرزمین خودتان بیاورم، یعنی به زمین غله و شیره و زمین نان و تاکستانها و زمین زیتونهای نیکو و عسل، تا زنده بمانید و نمیرید. پس به حِزِقیا گوش مدهید زیرا که شما را فریب می‌دهد و می‌گوید: یهوه ما را خواهد رهانید.

۲پادشاهان 24:11

و نِبوکَدنِصَر، پادشاه بابل، در حینی که خادمانش آن را محاصره نموده بودند، به شهر برآمد.

ایّوب 20:17

بر رودخانه‌ها نظر نخواهند کرد، بر رودها و جویهای شهد و شیر.

خروج 3:8

و فرود آمدم تا ايشان را از دست مصريان خلاصی دهم و ايشان را از آن سرزمين به سرزمين نيکو و وسيع برآورم؛ به زمينی که به شير و شهد جاری است، به مکان کنعانيان و حیتّيان و اَموريان و فِرِزّيان و حِوّيان و يَبوسيان.

امثال 12:10

مرد عادل برای جان حیوان خود تفکّر می کند، امّا رحمت‌های شریران ستم‌کیشی است.

اِشعیا 36:16

به حِزِقیا گوش مدهید زیرا که پادشاه آشور چنین می‌گوید: با من صلح کنید و نزد من بیرون آیید تا هر کس از مو خود و هر کس از انجیر خود بخورد و هر کس از آب چشمه خود بنوشد.

اِشعیا 36:18

مبادا حِزِقیا شما را فریب دهد و گوید: ”یهوه ما را خواهد رهانید.“ آیا هیچکدام از خدایان قومها زمین خود را از دست پادشاه آشور رهانیده است؟

تثنیه 11:12

سرزمينی است که يهوه خدايت بر آن التفات دارد و چشمان يهوه خدايت از اول سال تا آخر سال پيوسته بر آن است.