اِشعیا 31:1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ وای بر آنانی که به جهت یاری به مصر فرود آیند و بر اسبان تکیه نمایند و بر ارابه‌ها از آن رو که کثیرند و بر سواران از آن رو که بسیار قوی‌اند، توکل کنند، اما به سوی قدوس اسرائیل نظر نکنند و خداوند را طلب ننمایند.

هزارۀ نو

¹ وای بر آنان که برای کمک، به مصر فرود می‌آیند و بر اسبان توکل می‌کنند، که اعتمادشان بر کثرت ارابه‌ها و قدرت سوارکاران است، اما به قدوس اسرائیل نظر نمی‌کنند و از خداوند یاری نمی‌طلبند.

Persian Old Version

¹ وای بر آنانی که به جهت اعانت به مصرفرود آیند و بر اسبان تکیه نمایند و برارابهها زانرو که کثیرند و بر سواران زانرو که بسیارقویاند توکل کنند اما بسوی قدوس اسرائیل نظرنکنند و خداوند را طلب ننمایند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹ وای بر کسانی که برای گرفتن کمک به مصر روی می‌آورند و به جای اینکه به خدای قدوس اسرائیل چشم امید داشته باشند و از او کمک بخواهند، بر سربازان قوی و ارابه‌های بیشمار مصر توکل می‌کنند.

مژده برای عصر جدید

¹ وای بر کسانی‌که برای گرفتن کمک به مصر می‌روند! آنها به ارتش بزرگ و نیرومند مصر، به اسبان و ارّابه‌های جنگی و به سربازان آن متّکی هستند. امّا آنها به خداوند، خدای قدّوس اسرائیل اعتمادی ندارند و از او کمک نمی‌خواهند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ وای بر کسانی‌ که برای گرفتن کمک به مصر می‌روند! آن‌ها به ارتش بزرگ و نیرومند مصر، به اسبان و ارّابه‌های جنگی و به سربازان آن متّکی هستند، امّا آن‌ها به یَهْوه، خدای قدّوس اسرائیل اعتمادی ندارند و از او کمک نمی‌خواهند.

اِشعیا 31:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 47:17

پس احشام خود را نزد یوسف آوردند و یوسف به عوض اسبان و گله‌های گوسفندان و رمه‌های گاوان و الاغان، نان به ایشان داد. و در آن سال به عوض همه احشامشان، ایشان را به نان پرورانید.

۲تواریخ 16:7

و در آن زمان حَنانی رویابین نزد آسا، پادشاه یهودا آمده، او را گفت: «چونکه تو بر پادشاه اَرام توکل نمودی و بر یهوه خدای خود توکل ننمودی، از این جهت لشکر پادشاه اَرام از دست تو رهایی یافت.

۲تواریخ 16:9

زیرا که چشمان خداوند در تمام جهان گردش می‌کند تا قوت خویش را بر آنانی که دل ایشان با او کامل است، نمایان سازد. تو در اینکار احمقانه رفتار نمودی، بنابراین از این به بعد به جنگها گرفتار خواهی شد.»

ایّوب 39:11

آیا از اینکه قوتش بزرگ است بر او اعتماد خواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟

مزامیر 20:7

اینان ارابه‌ها را و آنان اسبها را، امّا ما بر نام یَهوْه خدای خود توکل خواهیم نمود.

اِشعیا 10:17

و نور اسرائیل آتش و قدوس وی شعله خواهد شد، و در یکروز خار و خسش را سوزانیده، به کام در خواهد کشید.

اِشعیا 2:7

و زمین ایشان از نقره و طلا پر شده و خزاین ایشان را انتهایی نیست؛ زمین ایشان از اسبان پر است و ارابه‌های ایشان را پایانی نیست؛

اِشعیا 20:5

و ایشان به خاطر کوش که پناهگاه ایشان است و مصر که فخر ایشان باشد، مضطرب و خجل خواهند شد.

اِشعیا 22:11

و در میان دو دیوار حوضی برای آب برکه قدیم خواهید ساخت، اما به سازنده آن نخواهید نگریست و به آنکه آن را از روزهای پیشین ساخته است، نگران نخواهید شد.

اِشعیا 30:16

و گفتید: ”نه، بلکه بر اسبان فرار می‌کنیم!“ بنابراین فرار خواهید کرد. ”و بر اسبان تیز رو سوار می‌شویم!“ بنابراین تعقیب کنندگان شما تیز رو خواهند شد.

اِشعیا 36:6

اینک بر عصای این نی خرد شده، یعنی بر مصر توکل می نمایی که اگر کسی بر آن تکیه کند، به‌ دستش فرو رفته، مجروحش می‌سازد. همچنان است فرعون پادشاه مصر برای همگانی که بر او توکل نمایند.

اِشعیا 36:9

پس چگونه روی یک افسر از کوچکترین بندگان آقایم را خواهی برگردانید و بر مصر به جهت ارابه‌ها و سواران توکل داری؟

اِشعیا 43:15

من خداوند قدوس شما هستم. آفریننده اسرائیل، و پادشاه شما.»

اِشعیا 5:12

و در بزمهای ایشان عود و بربط و دف و نی و شراب می‌باشد. اما به عمل خداوند نگاه نمی‌کنند و به کار دستهای او نمی‌نگرند.

اِشعیا 57:9

و با روغن در حضور پادشاه رفته، عطریات خود را افزودی و قاصدان خود را به جای دور فرستاده، خویشتن را تا به عالم مردگان پست گردانیدی.

اِشعیا 64:7

و کسی نیست که اسم تو را بخواند یا خویشتن را برانگیزد تا به تو بچسبد، زیرا که روی خود را از ما پوشیده‌ای و ما را به ‌سبب گناهان ما گداخته‌ای.

اِشعیا 9:12

اَرامیان را از مشرق و فلسطینیان را از مغرب، و ایشان اسرائیل را با دهانی گشاده خواهند خورد. اما با این همه خشم او برگردانیده نشده، و دست او هنوز دراز است.

اِشعیا 9:13

و این قوم به سوی زننده خودشان بازگشت ننموده و یهوه صِبایوت را نطلبیده‌اند.

اِرمیا 17:5

و خداوند چنین می‌گوید: «ملعون باد کسی ‌که بر انسان توکل دارد، و بشر را اعتماد خویش سازد و دلش از یهوه برگردد.

اِرمیا 2:13

زیرا قوم من دو کار بد کرده‌اند. مرا که چشمه آب حیاتم ترک نموده و برای خود حوضها کنده‌اند، یعنی حوضهای شکسته که آب را نگاه ندارد.

اِرمیا 37:7

«یهوه خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: به پادشاه یهودا که شما را نزد من فرستاد تا از من درخواست نمایید، چنین بگویید: ”اینک لشکر فرعون که به جهت یاری شما بیرون آمده‌اند، به ولایت خود به مصر باز خواهند گشت.

اِرمیا 42:14

و بگویید: ”نه، بلکه به سرزمین مصر خواهیم رفت، زیرا که در آنجا جنگ نخواهیم دید و آواز شیپور نخواهیم شنید و برای نان گرسنه نخواهیم شد و در آنجا ساکن خواهیم شد،“

حزقیال 17:15

و لیکن او بر پادشاه بابل عصیان ورزیده، قاصدان خود را به مصر فرستاد تا اسبان و لشکریان بسیار به او بدهند. آیا کسی ‌که اینکارها را کرده باشد، کامیاب خواهد شد و یا رهایی خواهد یافت؟ و یا کسی ‌که عهد را شکسته است، جان به در خواهد برد؟

حزقیال 29:16

و آن بار دیگر برای خاندان اسرائیل نقطه اتکا نخواهد بود تا به سوی ایشان متوجه شده، گناه را به یاد آورند. آنگاه خواهند دانست که من خداوند یهوه هستم.»

دانیال 9:13

تمامی این بلا مطابق آنچه در تورات موسی نوشته شده، بر ما روی داده است. در ضمن نزد یهوه خدای خود درخواست ننمودیم تا از نااطاعتی خود بازگشت نموده، راستی تو را بفهمیم.

هوشع 11:5

به سرزمین مصر نخواهد برگشت، اما آشور پادشاه ایشان خواهد شد، چونکه از بازگشت نمودن خودداری کردند.

هوشع 11:9

شدت خشم خود را جاری نخواهم ساخت، و بار دیگر اِفرایِم را هلاک نخواهم نمود، زیرا خدا هستم، نه انسان؛ همان قدوس در میان تو. پس با خشم نخواهم آمد.

هوشع 14:3

آشور ما را نجات نخواهد داد، و بر اسبان سوار نخواهیم شد و بار دیگر به عمل دستهای خود نخواهیم گفت که ”شما خدایان ما هستید!“ چونکه از توست که یتیمان رحمت می‌یابند.»

هوشع 7:7

تمامی ایشان مثل تنوری داغ شده‌اند، داوران خویش را می‌بلعند و همه پادشاهان ایشان می‌افتند و در میان ایشان کسی نیست که مرا بخواند.

حَبَقوق 1:12

‌ای یهوه خدای من! ای قدوس من! آیا تو از ازل نیستی؟ پس نخواهیم مرد. ای خداوند، ایشان را برای داوری معین کرده‌ای. و ‌ای صخره، ایشان را برای تنبیه برقرار نموده‌ای.

حَبَقوق 3:3

خدا از تیمان آمد و آن قدوس از کوه فاران، سلاه. جلال او آسمانها را پوشانید و زمین از ستایش او پر شد.

زَکریا 10:5

و ایشان همچون دلاوران، دشمنان خود را در گِل کوچه‌ها، در عرصه جنگ پایمال خواهند کرد. خواهند جنگید، زیرا خداوند با ایشان است. و اسب‌سواران سرافکنده خواهند شد.

تثنیه 17:16

لیکن او برای خود اسبهای بسيار نگيرد، و قوم را به مصر پس نفرستد تا اسبهای بسيار برای خود بگيرد، چونکه خداوند به شما گفته است که ”ديگر هرگز به آن راه برنگرديد.“

تثنیه 20:1

چون برای مقابله با دشمن خود بيرون روی، و اسبها و ارابه‌ها و قومی را زياده از خود بينی، از ايشان مترس، زيرا يهوه خدايت که تو را از سرزمين مصر بیرون آورده است، با توست.