هوشع 2:7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁷ و هر‌چند عاشقان خود را تعقیب نماید، به ایشان نخواهد رسید، و هر‌چند ایشان را بجوید، نخواهد یافت. پس خواهد گفت: می‌روم و نزد شوهر نخستین خود برمی‌گردم، زیرا در آن وقت از کنون مرا خوشتر می‌گذشت.“

هزارۀ نو

⁷ از پی عاشقان خود خواهد شتافت، ولی بدیشان نخواهد رسید؛ آنان را خواهد جُست، اما نخواهد یافت. پس خواهد گفت: ”نزد شوهر نخستین خود باز خواهم گشت زیرا آن زمان مرا خوش‌تر می‌بود.“

Persian Old Version

⁷ و هرچند عاشقان خود راتعاقب نماید به ایشان نخواهد رسید و هرچندایشان را بطلبد نخواهد یافت. پس خواهد گفت: «میروم و نزد شوهر نخستین خود برمی گردم زیرا در آنوقت از کنون مرا خوشتر میگذشت.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ به طوری که وقتی دنبال فاسقانش می‌دود نتواند به آنها برسد. دنبال آنها خواهد گشت، ولی پیدایشان نخواهد کرد. آنگاه خواهد گفت: «بهتر است نزد شوهر خود بازگردم، چون وقتی که با او بودم زندگی‌ام بهتر می‌گذشت.»

مژده برای عصر جدید

⁷ هرقدر که دنبال عاشقان خود بدود، نمی‌تواند به آنها برسد، به جستجویشان می‌رود، امّا آنها را پیدا نمی‌کند. آنگاه می‌گوید: «نزد شوهر اول خود برمی‌گردم، زیرا وقتی همراه او بودم وضع خوبی داشتم.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ دنبال عاشقان خود خواهد دوید، ولی به آن‌ها نخواهد رسید. به جستجویشان خواهد رفت، امّا آن‌ها را پیدا نخواهد کرد. آنگاه خواهد گفت: «نزد شوهر اوّل خود برمی‌گردم، زیرا وقتی همراه او بودم، وضع بهتری داشتم.»

هوشع 2:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲تواریخ 28:23

زیرا که برای خدایان دمشق که او را شکست داده بودند، قربانی گذرانید و گفت: «چونکه خدایان پادشاهان اَرام، ایشان را پیروزی داده‌اند، پس من برای آنها قربانی خواهم گذرانید تا مرا یاری نمایند.» اما آنها سبب هلاکت او و تمامی اسرائیل شدند.

مزامیر 116:7

‌ای جان من، به آرامی خود برگرد، زیرا خداوند به تو نیکویی نموده است.

اِشعیا 30:16

و گفتید: ”نه، بلکه بر اسبان فرار می‌کنیم!“ بنابراین فرار خواهید کرد. ”و بر اسبان تیز رو سوار می‌شویم!“ بنابراین تعقیب کنندگان شما تیز رو خواهند شد.

اِرمیا 14:22

آیا در میان خدایان دروغین قومها، هستند خدایانی که باران ببارانند؟ و آیا آسمان می‌تواند بارش بدهد؟ مگر تو، ‌ای یهوه، خدای ما، همان نیستی؟ به تو امیدوار هستیم، چونکه تو کننده همه اینکارها می‌باشی.

اِرمیا 2:2

«برو و به گوش اورشلیم ندا کرده، بگو، خداوند چنین می‌گوید: غیرت دوران جوانی‌ات را عشق دوران نامزدی‌ات را، حینی که از پی من در بیابان و در زمین بایر می‌آمدی، به‌ خاطر می‌آورم.

اِرمیا 2:28

پس خدایان تو که برای خود ساختی، کجایند؟ بگذار ایشان در زمان مصیبت برخیزند و تو را نجات دهند. زیرا که ‌ای یهودا، خدایان تو به شماره شهرهای تو می‌باشند.»

اِرمیا 2:36

چرا اینقدر می شتابی تا راه خود را تغییر دهی؟ چنانکه از آشور خجل شدی، همچنین از مصر نیز خجل خواهی شد.

اِرمیا 3:1

اگر مرد، زن خود را طلاق دهد و او از وی جدا شده، زن مرد دیگری بشود، آیا بار دیگر به آن زن بازگشت خواهد نمود؟ مگر آن زمین بسیار آلوده نخواهد شد؟ لیکن خداوند می گوید: تو با معشوقان بسیار زنا کردی، اما نزد من بازگشت نما.

اِرمیا 31:18

«به راستی اِفرایم را شنیدم که برای خود ماتم گرفته، می‌گفت: ”مرا تنبیه نمودی و تنبیه شدم، مثل گوساله‌ای که کارآزموده نشده باشد. مرا برگردان تا برگردانیده شوم، زیرا که تو یهوه خدای من هستی.

اِرمیا 31:32

نه مثل آن عهدی که با پدران ایشان بستم در روزی که دست ایشان را گرفتم تا از سرزمین مصر بیرون آورم، زیرا که ایشان عهد مرا شکستند، با آنکه خداوند می‌گوید من شوهر ایشان بودم.»

اِرمیا 44:17

بلکه به هر چیزی که نذر کرده‌ایم، به یقین عمل خواهیم نمود و برای ملکه آسمان بخور‌ سوزانیده، هدیه ریختنی به جهت او خواهیم ریخت، همان‌گونه که خود ما و پدران ما و پادشاهان و سروران ما در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم می‌کردیم. زیرا که در آن زمان از نان سیر بودیم و سعادتمند، و بلا را نمی‌دیدیم.

حزقیال 16:18

و لباس قلابدوزی خود را گرفته، به آنها پوشانیدی و روغن و بخور مرا پیش آنها گذاشتی.

حزقیال 16:8

و چون باز از تو گذر کردم، بر تو نگریستم و اینک سن تو، سن عشق بود. پس دامن خود را بر تو پهن کرده، عریانی تو را پوشاندم، و خداوند یهوه می‌گوید که با تو قسم خوردم و با تو عهد بستم و از آنِ من شدی.

حزقیال 20:32

آنچه به‌ خاطر شما خطور می‌کند، هرگز واقع نخواهد شد، آنگاه که می‌گویید: ”مثل قومها و مانند طوایف دیگر مملکتها خواهیم شد و بتهای چوبین و سنگی را عبادت خواهیم نمود.“

حزقیال 23:12

و عاشق آشوریان گردید که تمامی ایشان حاکمان و سرداران در همسایگی او بودند و آراسته به لباس نیلگون. و سوارکاران اسب‌سوار و جوانان دلپسند بودند.

حزقیال 23:22

بنابراین،‌ ای اُهولیبه، خداوند یهوه چنین می‌فرماید: اینک من عاشقانت را که جانت از ایشان متنفر شده است، به ضد تو برمی‌انگیزانم و ایشان را از هر طرف بر تو خواهم آورد،

حزقیال 23:4

و نامهای ایشان، بزرگتر اُهوله و خواهر کوچکتر اُهولیبه بود. و ایشان از آنِ من بوده، پسران و دختران زاییدند. و اما نامهای ایشان، اُهوله، سامره می‌باشد و اُهولیبه، اورشلیم.

دانیال 4:17

این امر از فرمان دیده‌بانان شده و این حکم از کلام مقدسین گردیده است تا زندگان بدانند که حضرت متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد، می‌دهد و پست‌ترین مردمان را بر آن برپا می‌نماید.

دانیال 4:25

که تو را از میان مردمان خواهند راند و مسکن تو با حیوانات صحرا خواهد بود و تو را مثل گاوان، علف خواهند خورانید و تو از شبنم آسمان تر خواهی شد و هفت زمان بر تو خواهد گذشت تا بدانی که خدای متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد، عطا می‌فرماید.

دانیال 4:32

و تو را از میان مردم خواهند راند و مسکن تو با حیوانات صحرا خواهد بود و تو را مثل گاوان علف خواهند خورانید و هفت زمان بر تو خواهد گذشت تا بدانی که خدای متعال بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و آن را به هر که می‌خواهد، می‌دهد.»

دانیال 5:21

و از میان آدمیان رانده شده، دلش مثل دل حیوانات گردید و مسکنش با گورخران شده، او را مثل گاوان علف می‌خورانیدند و بدنش از شبنم آسمان تر می‌شد تا فهمید که خدای متعال است که بر ممالک آدمیان حکمرانی می‌کند و هر ‌که را می‌خواهد، بر آن می‌گمارد.

هوشع 1:2

ابتدای کلام خداوند به هوشَع. خداوند به هوشَع گفت: «برو و زنی فاحشه و فرزندان فحشا برای خود بگیر، زیرا که این سرزمین از خداوند برگشته، سخت هرزه شده‌ است.»

هوشع 13:6

چون چریدند، سیر شدند و چون سیر شدند، دل ایشان مغرور گردید، و از این جهت مرا فراموش کردند.

هوشع 14:1

ای اسرائیل، به سوی یهوه خدای خود بازگشت نما، زیرا به خاطر گناه خود لغزیده‌ای.

هوشع 2:16

و خداوند می‌گوید که «در آن روز مرا ایشی، یعنی شوهر من خواهد خواند و دیگر مرا بَعَلی نخواهد گفت،

هوشع 5:13

چون اِفرایِم بیماری خود را دید و یهودا زخم خویش را، اِفرایم به آشور رفته و نزد پادشاهی که دشمن بود، فرستاده است. اما او شما را شفا نمی‌تواند داد و جراحت شما را علاج نتواند نمود.

هوشع 5:15

من روانه شده، به مکان خود خواهم برگشت تا ایشان به عصیان خود اعتراف نموده، روی مرا بطلبند. در تنگی خود صبح زود مرا خواهند طلبید.