حَجَّی 2:17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁷ شما را و تمامی کارهای دستهای شما را به باد سوزان و کپک و تگرگ زدم. لیکن خداوند می‌گوید، اما به سوی من بازگشت ننمودید.

هزارۀ نو

¹⁷ خداوند می‌فرماید: من شما و تمامی دسترنجتان را به باد سوزان و کپک و تگرگ زدم، اما نزد من بازگشت نکردید!

Persian Old Version

¹⁷ و شما را و تمامی اعمال دستهای شما را به باد سموم و یرقان و تگرگ زدم. لیکن خداوند میگوید بسوی من بازگشت ننمودید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁷ من محصولات شما را با باد سوزان، آفت و تگرگ از بین بردم، اما با وجود همهٔ اینها به سوی من بازگشت نکردید.

مژده برای عصر جدید

¹⁷ ‌من حاصل دسترنج شما را با باد سوزان، آفت و تگرگ تباه کردم، امّا شما باز هم توبه نکردید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁷ ‌من حاصل دست‌رنج شما را با باد سوزان، آفت و تگرگ تباه کردم، امّا شما بازهم توبه نکردید.

حَجَّی 2:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 42:23

و ایشان ندانستند که یوسف می‌فهمد، زیرا که مترجمی در میان ایشان بود.

پیدایش 42:27

و چون یکی، خورجین خود را در محل اُتراق باز کرد تا خوراک به الاغ دهد، نقد خود را دید که اینک در دهانه خورجین او بود.

پیدایش 42:6

و یوسف حاکم ولایت بود و خود به همه اهل زمین غله می‌فروخت. و برادران یوسف آمده، رو به زمین نهاده، او را سجده کردند.

۱پادشاهان 8:37

اگر در زمین قحطی باشد و اگر وبا یا باد سوزان یا کَپَک باشد، و اگر ملخ یا کرم باشد، و اگر دشمنان ایشان، آنها را در شهرهای زمین ایشان محاصره نمایند، هر بلایی یا هر مرضی که بوده باشد،

۲تواریخ 28:22

و چون او را به تنگ آورده بود، همین آحاز پادشاه به خداوند بیشتر خیانت ورزید.

۲تواریخ 6:28

اگر در زمین قحطی باشد و اگر وبا یا باد سوزان یا کپک باشد یا اگر ملخ یا کِرم باشد و اگر دشمنانشان، ایشان را در شهرهای زمین ایشان محاصره نمایند، هر بلا و یا هر مرضی که بوده باشد.

ایّوب 36:13

اما برای آنانی که در دل، خدا را نمی‌شناسند، غضب را ذخیره می‌نمایند، و چون ایشان را می‌بندد، التماس نمی‌نمایند.

مزامیر 128:2

عمل دستهای خود را خواهی خورد. خوشا به حال تو و سعادت با تو خواهد بود.

مزامیر 78:46

و محصول ایشان را به کرم صد پا سپرد و عمل ایشان را به ملخ داد.

اِشعیا 28:2

اینک خداوند کسی نیرومند و توانا دارد که مثل تگرگ شدید و طوفان مرگبار و مانند سیل آبهای قدرتمند سرشار، آن را به زور بر زمین خواهد انداخت.

اِشعیا 37:27

از این جهت ساکنان آنها کم قوت بوده، ترسان و خجل شدند. مثل علف صحرا و گیاه سبز و علف پشت بام و مثل مزرعه که پیش از روییدن می‌سوزند، گردیدند.

اِشعیا 42:25

بنابراین شدت غضب خود و شدت جنگ را بر ایشان ریخت و آن ایشان را از هر طرف مشتعل ساخت و ندانستند و ایشان را سوزانید، اما تفکر ننمودند.

اِشعیا 62:8

خداوند به ‌دست راست خود و به بازوی قوی خویش قسم خورده، گفته است که: «بار دیگر غله تو را خوراک دشمنانت نسازم و غریبان، شراب تو را که برایش زحمت کشیده‌ای، نخواهند نوشید.

اِشعیا 9:13

و این قوم به سوی زننده خودشان بازگشت ننموده و یهوه صِبایوت را نطلبیده‌اند.

اِرمیا 3:24

اما بُت‌پرستی شرم‌آور،دسترنج پدران ما را، یعنی رمه و گله و پسران و دختران ایشان را از زمان کودکی ما تلف کرده است.

اِرمیا 5:3

‌ای خداوند، آیا چشمان تو دنبال راست نیست؟ ایشان را زدی، اما غمگین نشدند. و ایشان را تلف نمودی، اما نخواستند ادب شوند. رویهای خود را از سنگ سختتر گردانیدند، و نخواستند بازگشت نمایند.

عاموس نبی 4:6

«و من نیز دندان تمیز را در تمامی شهرهای شما به شما دادم، و نبود نان را در تمامی مکانهای شما. با اینحال خداوند می‌گوید به سوی من بازگشت ننمودید.

حَجَّی 1:11

و من بر زمین و بر کوه‌ها خشکسالی فراخواندم، و نیز بر غله و شراب انگور و روغن زیتون و بر هر ‌آنچه زمین می‌رویاند و بر انسان و حیوان و تمامی مشقت‌های دستها.»

حَجَّی 1:6

بسیار کاشته‌اید، و اندک حاصل می‌کنید؛ می‌خورید، اما سیر نمی‌شوید؛ می‌نوشید، لیکن سیراب نمی‌گردید؛ می‌پوشید، اما گرم نمی شوید؛ و آن که مزد می‌گیرد، مزد خویش را در کیسه سوراخ دار می‌گذارد!

حَجَّی 1:9

منتظر بسیار بودید، و اینک کم حاصل شد و چون آن را به خانه آوردید، من بر آن دمیدم و بر باد شد. یهوه صِبایوت می‌پرسد که سبب این چیست؟ سبب این است که خانه من ویران مانده است و هر کدام از شما به خانه خویش مشغولید.

حَجَّی 2:16

در تمامی این روزها چون کسی به پشته خرمن بیست منی می‌آمد، فقط ده من می‌یافت و چون کسی نزد حوض شراب می‌رفت تا پنجاه پیمانه از آن بکشد، فقط بیست پیمانه بود.

مَلاکی 3:11

و یهوه صِبایوت می‌گوید: آفت را به جهت شما توبیخ خواهم نمود تا ثمرات زمین شما را تباه نکند و مو شما در صحرا بی‌بار نشود.

تثنیه 28:22

خداوند تو را با سل و تب و التهاب و باد سوزان و شمشير و آفت و خوره خواهد زد، و تو را تعقیب خواهند نمود تا هلاک شوي.

مکاشفه 2:21

به او مهلت دادم تا توبه کند، امّا نمی‌خواهد از زنای خود توبه کند.