پیدایش 3:17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁷ و به آدم گفت: «چونکه سخن همسرت را شنیدی و از آن درخت خوردی که امر فرموده، گفتم از آن نخوری، پس به سبب تو زمین ملعون شد، و تمام روزهای عمرت از آن با رنج خواهی خورد.

هزارۀ نو

¹⁷ و به آدم گفت: «چون سخن زنت را شنیدی و از درختی که تو را امر کردم از آن نخوری خوردی، به سبب تو زمین ملعون شد؛ در همۀ روزهای زندگی‌ات با رنج از آن خواهی خورد.

Persian Old Version

¹⁷ و به آدم گفت: «چونکه سخن زوجه ات راشنیدی و از آن درخت خوردی که امرفرموده، گفتم از آن نخوری، پس بسبب توزمین ملعون شد، و تمام ایام عمرت از آن بارنج خواهی خورد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁷ سپس خداوند به آدم فرمود: «چون گفتهٔ زنت را پذیرفتی و از میوهٔ آن درختی خوردی که به تو گفته بودم از آن نخوری، زمین زیر لعنت قرار خواهد گرفت و تو تمام ایام عمرت با رنج و زحمت از آن کسب معاش خواهی کرد.

مژده برای عصر جدید

¹⁷ و به‌ آدم ‌فرمود: «تو به‌ حرف‌ زنت‌ گوش ‌دادی و میوه‌ای را كه‌ به ‌تو گفته ‌بودم ‌نخوری‌، خوردی‌. به‌خاطر این‌كار، زمین ‌لعنت‌ شد و تو باید در تمام‌ مدّت ‌زندگی با سختی كار كنی تا از زمین ‌خوراک‌ به دست ‌بیاوری.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁷ و به‌ آدم گفت: «تو به‌ حرف‌ زنت‌ گوش ‌دادی و میوه‌ای را که‌ به ‌تو گفته ‌بودم ‌نخوری‌، خوردی‌. به‌خاطر این‌کار، زمین ‌لعنت‌ شد و تو در تمام روزهای زندگی‌ات با رنج از زمین خوراک به‌دست خواهی آورد.

پیدایش 3:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 3:11

خدا گفت: «که تو را آگاهانید که عریانی؟ آیا از آن درختی که تو را قدغن کردم که از آن نخوری، خوردی؟»

پیدایش 3:18

خار و خس نیز برایت خواهد رویانید و سبزه‌های صحرا را خواهی خورد،

پیدایش 3:6

و چون زن دید که آن درخت برای خوراک نیکوست و به نظر خوشنما و درختی دلپذیر برای افزایش دانش، پس از میوه‌اش گرفته، بخورد و به شوهر خود نیز داد و او خورد.

پیدایش 5:29

و او را نوح نام نهاده گفت: «این ما را تسلی خواهد داد از اعمال ما و از محنت دستهای ما از زمینی که خداوند آن را ملعون کرد.»

پیدایش 8:21

و خداوند بوی خوش بویید و خداوند در دل خود گفت: «بعد از این دیگر زمین را به سبب انسان لعنت نکنم، زیرا که خیال دل انسان از کودکی بد است، و بار دیگر همه وحوش را هلاک نکنم، چنانکه کردم.

ایّوب 14:1

«انسان که از زن زاده می‌شود، روزهایش اندک است و پر از زحمات.

ایّوب 21:17

چند بار دیده‌اید که چراغ شریران خاموش شود؟ و ذلت به ایشان ‌رسد؟ و یا خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان کند؟

مزامیر 127:2

بی‌فایده است که شما صبح زود برمی‌خیزید و شب دیر می‌خوابید و نان مشقت را می‌خورید. هم‌چنان محبوبان خویش را خواب می‌بخشد.

جامعه 2:11

پس به تمامی کارهایی که دستهایم کرده بود و به مشقتی که در عمل نمودن به آنها کشیده بودم، نگریستم؛ و اینک تمامی آن پوچ و در‌ پی باد دویدن بود. و زیر آفتاب هیچ منفعت نبود.

جامعه 2:17

از این رو از حیات بیزار شدم، زیرا کارهایی که زیر آفتاب کرده می‌شود، در نظر من ناپسند آمد، چونکه به تمامی پوچ و در‌ پی باد دویدن است.

جامعه 5:17

تمامی روزهای خود را در تاریکی خوراک می‌خورد، با سرخوردگی فراوان و بیماری و خشم.

مَتّی 22:12

به او گفت: 'ای دوست، چطور به اینجا آمدی و حال آنکه جامهٔ عروسی به تن نداری' او خاموش شد.

مَتّی 25:45

آنگاه در جواب ایشان گوید: 'به راستی به شما می‌گویم؛ آنچه به یکی از این کوچکان نکردید، به من نکرده‌اید.'

لوقا 19:22

به وی گفت: 'از زبان خودت بر تو فتوی می‌دهم، ای غلام شریر! دانسته‌ای که من مرد تندخویی هستم که برمی‌دارم، آنچه را نگذاشته‌ام و درو می‌کنم، آنچه را نپاشیده‌ام.

یوحنا 16:33

به این چیزها به شما صحبت کردم تا در من سلامتی داشته باشید. در جهان برای شما زحمات خواهد شد. ولی خاطر جمع دارید، زیرا که من بر جهان غالب شده‌ام.»

رومیان 3:19

الآن آگاه هستیم که آنچه شریعت می‌گوید، به اهل شریعت خطاب می‌کند تا هر دهانی بسته شود و تمام دنیا زیر محکومیت خدا آیند.

عبرانیان 6:8

لیکن اگر خار و خاشاک می‌رویاند، متروک و عنقریب به لعنت و در آخر، سوخته می‌شود.