پیدایش 26:3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

³ در این زمین توقف نما و با تو خواهم بود و تو را برکت خواهم داد، زیرا که به تو و نسل تو، تمام این زمین را می‌دهم و سوگندی را که با پدرت ابراهیم خوردم، استوار خواهم داشت.

هزارۀ نو

³ در آن دیار غربت پذیر و من با تو خواهم بود و تو را برکت خواهم داد؛ زیرا همۀ این سرزمینها را به تو و به نسل تو خواهم داد و سوگندی را که برای پدرت یاد کردم استوار خواهم داشت.

Persian Old Version

³ در این زمین توقف نما، و با تو خواهم بود، وتو را برکت خواهم داد، زیرا که به تو و ذریت تو، تمام این زمین را میدهم، و سوگندی را که باپدرت ابراهیم خوردم، استوار خواهم داشت.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³ در این سرزمین همچون یک غریبه بمان، و من با تو خواهم بود و تو را برکت خواهم داد. من تمامی این سرزمینها را به تو و نسل تو خواهم بخشید، و بدین ترتیب به سوگندی که برای پدرت ابراهیم یاد کردم وفا خواهم کرد.

مژده برای عصر جدید

³ در اینجا زندگی كن‌. من‌ با تو خواهم‌ بود و تو را بركت ‌خواهم‌ داد. تمام ‌این‌ سرزمین ‌را به ‌تو و به ‌نسل ‌تو خواهم ‌داد و پیمانی را كه‌ با پدرت ‌ابراهیم‌ بسته‌ام‌، حفظ‌ خواهم ‌كرد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³ و در آنجا زندگی کن‌. من‌ با تو خواهم‌ بود و تو را برکت ‌خواهم‌ داد. تمام ‌این‌ سرزمین ‌را به ‌تو و به ‌نسل ‌تو خواهم ‌داد و عهدی را که‌ با پدرت ‌ابراهیم‌ بسته‌ام‌، حفظ‌ خواهم ‌کرد.

پیدایش 26:3 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 12:7

و خداوند بر اَبرام آشکار شده، گفت: «به نسل تو این سرزمین را می‌بخشم.» پس اَبرام در آنجا قربانگاهی برای خداوند که بر او آشکار شد، بنا نمود.

پیدایش 13:15

زیرا تمام این زمین را که می‌بینی به تو و نسل تو تا به ابد خواهم بخشید.

پیدایش 13:17

برخیز و در طول و عرض زمین گردش کن، زیرا که آن را به تو خواهم داد.»

پیدایش 15:18

در آن روز، خداوند با اَبرام عهد بست و گفت: «این زمین را از رود مصر تا به رود عظیم، یعنی رود فرات، به نسل تو بخشیده‌ام،

پیدایش 17:19

خدا گفت: «نه، بلکه همسرت سارا برای تو پسری خواهد زایید، و او را اسحاق نام بگذار، و عهد خود را با او استوار خواهم داشت، تا با نسل او بعد از او عهد ابدی باشد.

پیدایش 17:8

و زمین غربت تو، یعنی تمام زمین کنعان را، به تو و بعد از تو به نسل تو به ملکیت ابدی دهم و خدای ایشان خواهم بود.»

پیدایش 20:1

پس ابراهیم از آنجا به سوی سرزمین نِگِب کوچ کرد و در میان قادِش و شور ساکن شد و در جِرار منزل گرفت.

پیدایش 25:11

و واقع شد بعد از وفات ابراهیم، که خدا پسرش اسحاق را برکت داد و اسحاق نزد بئرلَحی‌رُئی ساکن بود.

پیدایش 26:12

و اسحاق در آن زمین زراعت کرد و در آن سال صد چندان پیدا نمود؛ و خداوند او را برکت داد.

پیدایش 26:14

و او را گله گوسفندان و احشام گاوان و غلامان زیاد بود، و فلسطینیان بر او حسد بردند.

پیدایش 26:24

در همان شب خداوند بر او آشکار شده، گفت: «من خدای پدرت ابراهیم هستم. ترسان مباش، زیرا که من با تو هستم و تو را برکت می‌دهم و نسل تو را به خاطر بنده خود ابراهیم، زیاد خواهم ساخت.»

پیدایش 28:13

و خداوند بر سر آن ایستاده، می‌گوید: «من هستم یهوه، خدای پدرت ابراهیم، و خدای اسحاق. این زمینی را که تو بر آن خفته‌ای، به تو و به نسل تو می‌بخشم.

پیدایش 28:15

و اینک من با تو هستم و تو را در هر جا که بروی، محافظت فرمایم و تو را به این زمین باز آورم. زیرا که تا آنچه به تو گفته‌ام، به جا نیاورم، تو را رها نخواهم کرد.»

پیدایش 31:3

و خداوند به یعقوب گفت: «به زمین پدرانت و به زادگاه خویش مراجعت کن و من با تو خواهم بود.»

پیدایش 35:12

و زمینی که به ابراهیم و اسحاق دادم، به تو دهم؛ و به نسل بعد از تو، این زمین را خواهم داد.»

پیدایش 39:2

و خداوند با یوسف می‌بود و او مردی کامیاب شد و در خانه آقای مصری خود ماند.

پیدایش 39:21

اما خداوند با یوسف می‌بود و بر او نیکویی می‌فرمود و او را در نظر زندانبان زندان حرمت داد.

پیدایش 48:21

و اسرائیل به یوسف گفت: «به یقین من می‌میرم و خدا با شما خواهد بود و شما را به سرزمین پدران شما باز خواهد آورد.

پیدایش 50:24

و یوسف، برادران خود را گفت: «من می‌میرم و یقین خدا از شما دیدار خواهد نمود و شما را از این سرزمین به زمینی که برای ابراهیم و اسحاق و یعقوب قسم خورده است، خواهد برد.»

۱تواریخ 16:16

آن عهدی را که با ابراهيم بسته، و قَسَمی را که برای اسحاق خورده است،

مزامیر 105:8

عهد خود را یاد می‌دارد تا به ابد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است.

مزامیر 105:9

آن عهدی را که با ابراهیم بسته و سوگندی را که برای اسحاق خورده است.

مزامیر 32:8

تو را حکمت خواهم آموخت و به راهی که باید رفت، ارشاد خواهم نمود و تو را به چشم خود که بر تو است، نصیحت خواهم فرمود.

مزامیر 39:12

‌ای خداوند دعای مرا بشنو و به فریادم گوش بده و از اشکهایم ساکت مباش، زیرا که من غریب هستم در نزد تو و میهمان مثل تمامی پدرانم.

خروج 2:24

و خدا ناله ايشان را شنيد و عهد خود را با ابراهيم و اسحاق و يعقوب به یاد آورد.

خروج 3:12

خدا گفت: «البته با تو خواهم بود. و علامتی که من تو را فرستاده‌ام، اين باشد که چون قوم را از مصر بيرون آوردی، خدا را بر اين کوه عبادت خواهيد کرد.»

خروج 6:4

و عهد خود را نيز با ايشان استوار کردم که سرزمين کنعان را به ایشان دهم، يعنی سرزمين غربت ايشان را که در آن غريب بودند.

خروج 6:7

و شما را خواهم گرفت تا برای من قوم شويد و شما را خدا خواهم بود و خواهيد دانست که من يهوه هستم، خدای شما، که شما را از مشقتهای مصريان بيرون آوردم.

خروج 6:8

و شما را خواهم رسانيد به زمينی که درباره آن قسم خوردم که آن را به ابراهيم و اسحاق و يعقوب بخشم. پس آن را به ارث به شما خواهم داد. من يهوه هستم.“»

اِشعیا 43:2

چون از آبها بگذری من با تو خواهم بود و چون از رودها عبور نمایی، تو را فرو نخواهند گرفت. و چون از میان آتش روی، سوخته نخواهی شد و شعله‌اش تو را نخواهد سوزانید.

اِشعیا 43:5

مترس، زیرا که من با تو هستم و نسل تو را از مشرق خواهم آورد و تو را از مغرب جمع خواهم نمود.

میکاه 7:20

امانت را برای یعقوب و شفقت را برای ابراهیم به جا خواهی آورد، چنانکه در روزهای گذشته برای پدران ما قسم خوردی.

اعداد 23:19

خدا انسان نيست که دروغ بگويد. و از پسران آدم نيست که به اراده خود تغيير بدهد. آيا او سخنی گفته باشد و نکند؟ يا چيزی فرموده باشد و استوار ننمايد؟

تثنیه 1:8

اينک زمين را پيش روی شما گذاشتم. پس داخل شده، زمينی را که خداوند برای پدران شما، ابراهيم و اسحاق و يعقوب قسم خورد که به ايشان و بعد از آنها به نسل ايشان بدهد، به تصرف آوريد.“

تثنیه 34:4

و خداوند او را گفت: «اين است سرزمينی که برای ابراهيم و اسحاق و يعقوب قسم خورده، گفتم که ”اين را به نسل تو خواهم داد.“ تو را اجازه دادم که به چشم خود آن را ببينی، ليکن به آنجا عبور نخواهی کرد.»

فلیپیان 4:9

و آنچه در من آموخته و پذیرفته و شنیده و دیده‌اید، آنها را به عمل آرید، و خدای سلامتی با شما خواهد بود.

عبرانیان 11:9

و به ایمان در زمین وعده مثل زمین بیگانه غربت پذیرفت و در خیمه‌ها با اسحاق و یعقوب که در میراث همین وعده شریک بودند، مسکن نمود.

عبرانیان 6:17

از این رو، چون خدا خواست که عدم تغییر ارادهٔ خود را به وارثان وعده به تأکید بی‌شمار آشکار سازد، قسم در میان آورد.