پیدایش 17:17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁷ آنگاه ابراهیم به روی در‌افتاده، بخندید و در دل خود گفت: «آیا برای مرد صد ساله پسری متولد شود و سارا در نود سالگی بزاید؟»

هزارۀ نو

¹⁷ ابراهیم به روی در‌افتاد و خندید و در دل خود گفت: «آیا مرد صد ساله را پسری زاده شود؟ آیا سارا در نود سالگی بزاید؟»

Persian Old Version

¹⁷ آنگاه ابراهیم به روی درافتاده، بخندید و در دل خود گفت: «آیابرای مرد صد ساله پسری متولد شود و ساره درنود سالگی بزاید؟»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁷ آنگاه ابراهیم سجده کرد و خندید و در دل خود گفت: «آیا برای مرد صد ساله پسری متولد شود و سارا در نود سالگی بزاید؟»

مژده برای عصر جدید

¹⁷ ابراهیم ‌به ‌روی زمین ‌افتاد و صورت‌ خود را بر زمین‌ گذاشت‌. ولی شروع‌ كرد به‌ خندیدن ‌و با خود فكر كرد كه‌ آیا مردی كه ‌صد سال‌ عمر دارد، می‌تواند بچّه‌دار شود؟ آیا سارا می‌تواند در نود سالگی بچّه‌دار شود؟

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁷ ابراهیم ‌روی بر زمین ‌نهاد و خندیده با خود فکر کرد که‌ آیا مردی که ‌صد سال‌ عمر دارد، می‌تواند بچّه‌دار شود؟ آیا سارا می‌تواند در نود سالگی بچّه‌دار شود؟

پیدایش 17:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 17:18

و ابراهیم به خدا گفت: «کاش که اسماعیل در حضور تو زیست کند.»

پیدایش 17:3

آنگاه اَبرام به روی در‌افتاد و خدا به او خطاب کرده، گفت:

پیدایش 18:11

و ابراهیم و سارا پیر و سالخورده بودند، و عادت زنان از سارا بریده شده بود.

پیدایش 18:12

پس سارا در دل خود بخندید و گفت: «آیا بعد از فرسودگی‌ام مرا شادی خواهد بود، و آقایم نیز پیر شده است؟»

پیدایش 21:5

و ابراهیم، در هنگام به دنیا آمدن پسرش اسحاق، صد ساله بود.

پیدایش 21:6

و سارا گفت: «خدا خنده برای من ساخت، و هر ‌که بشنود، با من خواهد خندید.»

پیدایش 21:7

و گفت: «که بود که به ابراهیم بگوید، سارا فرزندان را شیر خواهد داد؟ زیرا که پسری برای وی در ‌پیری‌اش زاییدم.»

۱تواریخ 21:16

داوود چشمان خود را برافراشته، فرشته خداوند را ديد که در ميان زمين و آسمان ايستاده است و شمشيری برهنه در دستش بر اورشليم برافراشته است. پس داوود و مشايخ پلاس به تن کرده، به روی خود درافتادند.

ایّوب 1:20

آنگاه ایوب برخاسته، جامه خود را چاک زد و سر خود را تراشید و به زمین افتاده، سجده کرد

حزقیال 1:28

همانند رنگین کمان که در روز بارانی در ابر پدیدار می‌شود. درخشندگی گرداگرد آن چنین بود. این منظر شباهت جلال یهوه بود و چون آن را دیدم، به روی خود در‌افتادم و صدای کسی را شنیدم که سخن می‌گفت.

دانیال 8:17

پس او نزد جایی که ایستاده بودم، آمد و چون آمد من ترسان شده، به روی خود درافتادم و او مرا گفت: «ای پسر انسان، بدان که این ‌رویا برای زمان آخر می‌باشد.»

لاویان 9:24

و آتش از حضور خداوند بیرون آمده، قربانی سوختنی و پیه را بر قربانگاه بلعید. تمامی قوم چون این را دیدند، فریاد برآوردند و به روی در‌افتادند.

اعداد 14:5

پس موسی و هارون به حضور تمامی گروه جماعت قوم اسرائیل به رو افتادند.

اعداد 16:22

پس ايشان به روی در‌ افتاده، گفتند: «ای خدا که خدای روحهای تمام بشر هستی، آيا يک نفر گناه ورزد و بر تمام جماعت غضبناک شوي؟»

اعداد 16:45

«از ميان اين جماعت دور شويد تا ايشان را ناگهان هلاک سازم.» و ايشان به روی خود در افتادند.

مَتّی 2:11

و به خانه وارد شده، طفل را با مادرش مریم یافتند و به روی در‌ افتاده، او را پرستش کردند و صندوقچه‌های خود را گشوده، هدایای طلا و کُندُر و مُر به وی تقدیم نمودند.

لوقا 1:18

زکریا به فرشته گفت: «این را چگونه بدانم و حال آنکه من پیر هستم و همسرم دیرینه سال است؟»

یوحنا 8:56

پدر شما ابراهیم شادی کرد بر اینکه روز مرا ببیند و دید و شادمان گردید.»

تثنیه 9:18

و مثل دفعه اول، چهل روز و چهل شب به حضور خداوند به روی در افتادم؛ نه نان خوردم و نه آب نوشيدم، به خاطر همه گناهان شما که کرده و کار ناشايسته که در نظر خداوند عمل نموده، خشم او را برانگیختید.

تثنیه 9:25

پس به حضور خداوند به روی در افتادم در آن چهل روز و چهل شب که افتاده بودم، از اين جهت که خداوند گفته بود که شما را هلاک خواهد کرد.

یوشع 5:14

گفت: «نه، بلکه من سردار لشکر خداوند هستم که الان آمدم.» پس یوشَع روی به زمين افتاده، سجده کرد و به او گفت: «آقايم به بنده خود چه می‌گويد؟»

یوشع 7:6

یوشَع و مشايخ اسرائيل جامه خود را چاک زده، پيش صندوق خداوند تا شامگاه رو به زمين افتادند، و خاک به‌ سرهای خود پاشيدند.

مکاشفه 11:16

و آن بیست و چهار پیر که در حضور خدا بر تختهای خود نشسته‌اند، به روی در افتاده، خدا را سجده کردند

مکاشفه 5:8

و چون طومار را گرفت، آن چهار حیوان و بیست و چهار پیر به حضور برّه افتادند و هر یکی از ایشان بربطی و کاسه‌های زرّین پر از بُخور دارند که دعاهای مقدّسین است.

داوران 13:20

زيرا واقع شد که چون شعله آتش از قربانگاه به سوی آسمان بالا می‌رفت، فرشته خداوند در شعله قربانگاه بالا رفت، و مانوح و زنش چون ديدند، رو به زمين افتادند.