پیدایش 1:20 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁰ و خدا گفت: «آبها به انبوه جانوران پر شود و پرندگان بالای زمین بر روی فلک آسمان پرواز کنند.»

هزارۀ نو

²⁰ و خدا گفت: «آبها از انبوه جانداران پر شود و پرندگان بر فراز زمین در فَلَک آسمان پرواز کنند.»

Persian Old Version

²⁰ و خدا گفت: «آبها به انبوه جانوران پر شودو پرندگان بالای زمین بر روی فلک آسمان پروازکنند.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁰ سپس خدا فرمود: «آبها از موجودات زنده پر شوند و پرندگان بر فراز آسمان به پرواز درآیند.»

مژده برای عصر جدید

²⁰ پس ‌از آن‌ خدا فرمود: «آبها از انواع‌ جانوران ‌و آسمان ‌از انواع ‌پرندگان ‌پُر شوند»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁰ پس ‌از آن‌ خدا گفت: «آب‌ها از انواع‌ جانوران پُر شوند ‌و پرندگان بر فراز آسمان ‌پرواز نمایند.»

پیدایش 1:20 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 1:14

و خدا گفت: «نورافشانها در فلک آسمان باشند تا روز را از شب جدا کنند و برای نشانه‌​ها و زمانها و روزها و سالها باشند.

پیدایش 1:19

و شام بود و صبح بود، روز چهارم.

پیدایش 1:21

پس خدا نهنگان بزرگ آفرید و همه جانداران خزنده را، که آبها از آنها موافق جنسهای آنها پر شد، و همه پرندگان بالدار را به جنسهای آنها. و خدا دید که نیکوست.

پیدایش 1:22

و خدا آنها را برکت داده، گفت: «بارور و زیاد شوید و آبهای دریا را پر سازید، و پرندگان در زمین زیاد شوند.»

پیدایش 1:30

و به همه وحوش زمین و به همه پرندگان آسمان و به همه خزندگان زمین که در آنها حیات‌ است، هر گیاه سبز را برای خوراک دادم.» و چنین شد.

پیدایش 1:7

و خدا فلک را بساخت و آبهای زیر فلک را از آبهای بالای فلک جدا کرد. و چنین شد.

پیدایش 2:19

و یَهوْه خدا هر حیوان صحرا و هر پرنده آسمان را از زمین سرشت و نزد آدم آورد تا ببیند که چه نام خواهد نهاد و آنچه آدم هر موجود زنده را خواند، همان نام او شد.

پیدایش 7:21

و هر جانداری که بر زمین حرکت می‌کرد، از پرندگان و چارپایان و وحوش و تمامی خزندگان خزنده بر زمین، و تمامی آدمیان، مردند.

پیدایش 8:17

و همه حیواناتی را که نزد خود داری، هر جانداری را از پرندگان و چارپایان و تمامی خزندگان خزنده بر زمین، با خود بیرون آور، تا بر زمین پخش شده، در جهان بارور و زیاد شوند.»

۱پادشاهان 4:33

او از درختان سخن گفت، از سرو آزاد لبنان تا بوته‌های کوچک زوفا که بر دیوارها می‌روید. او از حیوانات و پرندگان و خزندگان و ماهیان نیز سخن گفت.

ایّوب 12:9

کیست که از تمامی این چیزها نمی‌فهمد که دست خداوند آنها را به‌ جا آورده است،

مزامیر 148:10

‌ای وحوش و تمامی چارپایان و خزندگان و مرغان بالدار.

جامعه 2:21

زیرا مردی هست که با حکمت و معرفت و مهارت، محنت می‌کشد، و آنگاه باید همه را نصیب شخصی کند که برای آن زحمت نکشیده است. این نیز پوچ است و مصیبتی بزرگ!

لاویان 11:42

و هر‌ چه بر شکم راه رود و هر‌ چه بر چهارپا راه رود و هر‌ چه پایهای زیاده دارد، یعنی همه جنبندگانی که بر زمین می‌خزند. آنها را مخورید، زیرا که مکروه هستند.

لاویان 11:43

خود را به هر جنبنده کوچکی که می‌خزد، مکروه مسازید. خود را به آنها نجس مسازید، مبادا از آنها ناپاک شوید.

اعمال رسولان 17:25

و از دست مردم خدمت کرده نمی‌شود که گویا محتاج چیزی باشد، بلکه خود به همگان حیات و جان و تمامی چیزها می‌بخشد.