پیدایش 1:14 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁴ و خدا گفت: «نورافشانها در فلک آسمان باشند تا روز را از شب جدا کنند و برای نشانه‌​ها و زمانها و روزها و سالها باشند.

هزارۀ نو

¹⁴ و خدا گفت: «نورافشانها در فَلَک آسمان باشند تا روز را از شب جدا کنند، و تا نشانه‌ها باشند برای نمایاندن زمانها و روزها و سالها،

Persian Old Version

¹⁴ و خدا گفت: «نیرها در فلک آسمان باشند تاروز را از شب جدا کنند و برای آیات و زمانها وروزها و سالها باشند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁴ سپس خدا فرمود: «در آسمان اجسام نورافشانی باشند تا روز را از شب جدا کنند، و نشانه‌هایی باشند برای نشان دادن فصل‌ها، روزها، و سال‌ها.

مژده برای عصر جدید

¹⁴ بعد از آن‌ خدا فرمود: «اجرام‌ نورانی در آسمان‌ به ‌وجود آیند تا روز را از شب‌ جدا كنند و روزها، سالها و فصلها را نشان‌ دهند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁴ بعدازآن ‌خدا گفت: «اجرام‌ نورانی در آسمان‌ به ‌وجود آیند تا روز را از شب‌ جدا کنند و روزها، سال‌ها و فصل‌ها را نشان‌ دهند.

پیدایش 1:14 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 1:13

و شام بود و صبح بود، روز سوم.

پیدایش 1:15

و نورافشانها در فلک آسمان باشند تا بر زمین روشنایی دهند.» و چنین شد.

پیدایش 8:22

مادامی که جهان باقی است، کشت و درو، و سرما و گرما، و زمستان و تابستان، و روز و شب متوقف نخواهد شد.»

پیدایش 9:13

رنگین کمان خود را در ابر می‌گذارم و همان نشان آن عهدی که در میان من و جهان است، خواهد بود.

ایّوب 25:3

آیا فوجهای او شمرده می‌شود؟ و کیست که نور او بر وی طلوع نمی‌کند؟

ایّوب 25:5

اینک ماه نیز روشنایی ندارد و ستارگان در نظر او پاک نیستند.

ایّوب 3:9

ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نور بکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند؛

مزامیر 119:91

برای داوری‌های تو تا امروز ایستاده‌اند، زیرا که همه خادم تو هستند.

مزامیر 148:3

‌ای آفتاب و ماه، او را سپاس بخوانید. ای تمامی ستارگان درخشان، او را ستایش کنید.

مزامیر 148:6

و آنها را پایدار نمود تا به ابد و قانونی قرار داد که از آن در نگذرند.

مزامیر 150:1

هللویاه! خدا را در قُدس او سپاس بخوانید. در فلک قوّت او، او را سپاس بخوانید!

مزامیر 81:3

شیپور را بنوازید در اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما.

اِشعیا 40:26

چشمان خود را به آسمانها برافراشته ببینید. کیست که اینها را آفرید و کیست که لشکر اینها را به شماره بیرون آورده، تمامی آنها را به نام می‌خواند؟ از زیادی قوت و از عظمت توانایی او یکی از آنها گم نخواهد شد.

اِرمیا 10:2

خداوند چنین می‌گوید: «راه قومها را یاد مگیرید و از نشانه‌های آسمانها مترسید، زیرا که دیگر قومها از آنها می‌ترسند.

اِرمیا 31:35

خداوند که آفتاب را به جهت روشنایی روز و قانونهای ماه و ستارگان را برای روشنایی شب قرار داده است و دریا را به حرکت می‌آورد تا امواجش خروش نمایند و اسم او یهوه صِبایوت می‌باشد، چنین می‌گوید.

اِرمیا 33:20

«خداوند چنین می‌گوید: اگر عهد مرا با روز و عهد مرا با شب باطل توانید کرد که روز و شب در وقت خود نشود،

اِرمیا 33:25

خداوند چنین می‌گوید: اگر عهد من با روز و شب نمی‌بود و قانون‌های آسمان و زمین را قرار نمی‌دادم،

حزقیال 46:1

خداوند یهوه چنین می‌گوید: «دروازه صحن درونی که به سمت مشرق متوجه است، در شش روز کاری بسته بماند و در روز سبّت باز شود و نیز در روز اول ماه.

حزقیال 46:6

و در ماه نو یک گاو جوان بی‌عیب و شش بره و یک قوچ که بی‌عیب باشد.

یوئیل 2:10

از حضور ایشان زمین پریشان و آسمانها لرزان می‌شود؛ آفتاب و ماه سیاه می‌شوند و ستارگان نور خویش را باز می‌دارند.

یوئیل 3:15

آفتاب و ماه سیاه می‌شوند و ستارگان تابش خود را باز می‌دارند.

عاموس نبی 5:8

آن که ثریا و جبار را آفرید و سحر را به سایه مرگ تبدیل کرد و روز را مثل شب تاریک گردانید و آبهای دریا را خوانده، آنها را بر روی زمین ریخت، یهوه اسم او می‌باشد؛

عاموس نبی 8:9

و خداوند یهوه می‌گوید: «در آن روز آفتاب را در وقت ظهر فرو خواهم برد و زمین را در روز روشن تاریک خواهم نمود.

مَتّی 2:2

«کجاست آن مولود که پادشاه یهود است؟ زیرا که ستاره او را در مشرق دیده‌ایم و برای پرستش او آمده‌ایم.»

مَتّی 24:29

بلافاصله، بعد از مصیبت آن دوران، آفتاب تاریک گردد و ماه، نور خود را ندهد و ستارگان از آسمان فرو ریزند و نیروهای آسمانها به لرزه در افتند.

مَرقُس 13:24

و در آن روزهای بعد از آن مصیبت خورشید تاریک گردد و ماه نور خود را باز گیرد،

لوقا 23:45

و خورشید تاریک گشت و پردهٔ قدس از میان بشکافت.

تثنیه 4:19

و مبادا چشمان خود را به سوی آسمان بلند کنی، و آفتاب و ماه و ستارگان و تمامی لشکر آسمان را ديده، فريفته شوی و سجده کرده، آنها را که يهوه خدايت برای تمامی قومهايی که زير تمام آسمانند، اختصاص داده است، عبادت نمايي.

مکاشفه 6:12

و چون مُهر ششم را گشود، دیدم که زلزله‌ای مهیب واقع شد و آفتاب همچون پلاس پشمی سیاه گردید و تمام ماه هم‌چون خون گشت؛

مکاشفه 8:12

و فرشتهٔ چهارم بنواخت و به یک سوّم آفتاب و یک سوّم ماه و یک سوّم ستارگان صدمه رسید تا یک سوّم آنها تاریک گردید و یک سوّم روز و یک سوّم شب همچنین بی‌نور شد.

مکاشفه 9:2

و چاه هاویه را گشود و دودی چون دود تنوری بزرگ از چاه بالا آمد و آفتاب و هوا از دود چاه تاریک گشت.