حزقیال 5:11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹¹ بنابراین خداوند یهوه می‌گوید: «به حیات خودم قسم، چونکه تو قُدس مرا به تمامی چیزهای زشتت و تمامی اعمال شرم‌آورت نجس ساختی، من نیز به یقین تو را محو خواهم کرد و چشم من شفقت نخواهد نمود و من نیز رحم نخواهم نمود.

هزارۀ نو

¹¹ پس خداوندگارْ یهوه می‌فرماید: به حیات خودم قسم، از آنجا که قُدس مرا به تمامی چیزهای کراهت‌آور و اعمال قبیحت نجس ساخته‌ای، به‌یقین من نیز تو را قلیل خواهم ساخت و بر تو با شفقت نخواهم نگریست و رحم نخواهم کرد.

Persian Old Version

¹¹ لهذاخداوند یهوه میگوید: «به حیات خودم قسم چونکه تو مقدس مرا بتمامی رجاسات و جمیع مکروهات خویش نجس ساختی، من نیز البته تورا منقطع خواهم ساخت و چشم من شفقت نخواهد نمود و من نیز رحمت نخواهم فرمود.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹¹ پس خداوند یهوه می‌فرماید: به حیات خود قسم، چون شما با بتها و گناهانتان، خانهٔ مرا آلوده کرده‌اید، من نیز شما را از بین خواهم برد و هیچ ترحم نخواهم کرد.

مژده برای عصر جدید

¹¹ «بنابراین من، خداوند متعال به حیات خودم سوگند یاد می‌کنم، چون تو معبد بزرگ مرا با کارهای زشت و پلید خود آلوده ساختی، من نیز با بی‌رحمی‌ تو را نابود خواهم کرد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹¹ «بنابراین من، خداوند متعال، به حیات خودم سوگند یاد می‌کنم، چون تو معبدِ بزرگ مرا با کارهای زشت و پلید خود آلوده ساختی، من نیز با بی‌رحمی‌ تو را نابود خواهم کرد.

حزقیال 5:11 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲پادشاهان 21:4

و قربانگاهها در خانه خداوند بنا نمود که درباره‌اش خداوند گفته بود: «اسم خود را در اورشلیم خواهم گذاشت.»

۲پادشاهان 21:7

و تمثال اَشیره را که ساخته بود، در خانه‌ای که خداوند درباره‌اش به داوود و پسرش سلیمان گفته بود که «در این خانه و در اورشلیم که آن را از تمامی قبایل اسرائیل برگزیده‌ام، اسم خود را تا به ابد خواهم گذاشت.» برپا نمود.

۲پادشاهان 23:12

و قربانگاههایی را که بر پشت بام بالاخانه آحاز بود و پادشاهان یهودا آنها را ساخته بودند، و قربانگاههایی را که مَنَسی در دو صحن خانه خداوند ساخته بود، پادشاه ویران ساخت و از آنجا خراب کرده، غبار آنها را در رود قِدرون پاشید.

۲تواریخ 33:4

و قربانگاهها در خانه خداوند بنا نمود که درباره‌اش خداوند گفته بود: «اسم من تا به ابد در اورشلیم خواهد بود.»

۲تواریخ 33:7

و تمثال ریخته شده بت را که ساخته بود، در خانه خداوند برپا داشت که درباره‌اش خدا به داوود و به پسرش سلیمان گفته بود: «در این خانه و در اورشلیم که آن را از تمامی قبایل قوم اسرائیل برگزیده‌ام، اسم خود را تا به ابد قرار خواهم داد.

۲تواریخ 36:14

و تمامی سران کاهنان و قوم نیز بسیار خیانت ورزیدند و موافق همه اعمال زشت قومها رفتار کرده، خانه خداوند را که آن را در اورشلیم تقدیس نموده بود، نجس ساختند.

ایّوب 27:22

زیرا بر او تیر خواهد انداخت و شفقت نخواهد نمود. اگر‌چه او می خواهد از دست وی فرار کرده، بگریزد.

مزامیر 107:39

و باز کم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و بلا و اندوه.

مزامیر 95:11

پس در خشم خود قسم خوردم که به آرامی من داخل نخواهند شد.»

اِرمیا 10:24

‌ای خداوند مرا اصلاح نما، اما به انصاف و نه به غضب خود، مبادا مرا ذلیل سازی.

اِرمیا 16:18

من اول عصیان و گناهان ایشان را جزای دو برابر خواهم رسانید، چونکه سرزمین مرا به لاشه​های بتهای منفور خود آلوده کرده و میراث مرا با تمثالهای کراهت‌آورشان پر ساخته‌اند.»

اِرمیا 32:34

بلکه اعمال زشت خود را در خانه‌ای که اسم من بر آن است، برپا کرده، آن را نجس ساختند.

اِرمیا 44:4

و من تمامی خادمان خود انبیا را پی در پی نزد شما فرستادم و گفتم: ”این کار زشت را که من از آن نفرت دارم، به عمل نیاورید.“

سوگنامه 2:17

یهوه آنچه را که قصد نموده است به جا آورده و کلامی را که از دوران قدیم فرموده بود، به انجام رسانیده، آن را هلاک کرده و شفقت ننموده است. و دشمنت را بر تو مسرور گردانیده، شاخ خصمانت را برافراشته است.

سوگنامه 2:21

جوانان و پیران در کوچه‌ها بر زمین می‌خوابند. دوشیزگان و جوانان من به شمشیر افتاده‌اند. در روز غضب خود ایشان را به قتل رسانیده، هلاکشان کردی، و شفقت ننمودی.

حزقیال 11:18

چون آنها به آنجا داخل شوند، تمامی چیزهای نفرت انگیز و شرم‌آور آن را از میانش دور خواهند کرد.

حزقیال 11:21

اما آنانی که دل ایشان از عقب چیزهای نفرت انگیز و شرم‌آور ایشان می‌رود، پس خداوند یهوه می‌گوید که من رفتار ایشان را بر سر خودشان وارد خواهم آورد.»

حزقیال 23:28

زیرا خداوند یهوه چنین می‌گوید: اینک تو را به ‌دست آنانی که از ایشان نفرت داری و به ‌دست آنانی که جانت از ایشان متنفر است، تسلیم خواهم نمود.

حزقیال 23:38

و علاوه بر آن، این را هم به من کرده‌اند که در همان روز، قُدس مرا بی‌عصمت کرده، سبّت‌های مرا بی‌حرمت نموده‌اند.

حزقیال 23:39

زیرا چون پسران خود را برای بتهای خویش قربانی نموده بودند، در همان روز، به قُدس من داخل شده، آن را بی‌حرمت نمودند. آری، این عمل را در خانه من به جا آوردند.

حزقیال 24:14

من که یهوه هستم، این را گفته‌ام و به وقوع خواهد پیوست و آن را به جا خواهم آورد. پس خداوند یهوه می‌گوید: دست نخواهم برداشت و شفقت نخواهم نمود و پشیمان نخواهم شد و مطابق رفتارت و مطابق اعمالت بر تو داوری خواهند کرد.»

حزقیال 29:15

و آن پست‌ترین ممالک خواهد بود. و بار دیگر خود را بر طایفه​ها برتر نخواهد نمود. و من ایشان را ناچیز خواهم ساخت تا بر قومهای دیگر حکمرانی ننمایند.

حزقیال 33:11

«به ایشان بگو: خداوند یهوه می‌فرماید: به حیات خودم قسم، که من از مردن مرد شریر خوش نیستم، بلکه خوش هستم که شریر از راه خود بازگشت نموده، زنده ماند. ای خاندان اسرائیل، بازگشت نمایید! از راههای بد خویش بازگشت نمایید، زیرا چرا بمیرید؟

حزقیال 43:8

ایشان با قرار دادن آستانه‌های این بتها در کنار آستانۀ من، و با نهادن چارچوبهای آنها در کنار چارچوبهای من، به گونه‌ای که فقط دیواری میان من و آنها بود، نام قدوس مرا به اعمال شرم‌آور خود بی‌حرمت ساختند. از این رو، در خشم خود ایشان را هلاک ساختم.

حزقیال 44:7

شما بیگانگانی را که دل و گوشت آنها ختنه نشده بود، به قُدس من آوردید و در همان حال که به من خوراک، یعنی پیه و خون، تقدیم می‌کردید، بر خانۀ من بی‌حرمتی روا داشتید. و افزون بر همۀ اعمال کراهت‌آور خود، عهد مرا نیز شکستید.

حزقیال 5:7

بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: «چونکه شما زیاده از قومهایی که گرداگرد شما می‌باشند، آشوب نمودید و در قوانین من گام برنداشته، احکام مرا به جا نیاوردید، بلکه حتی مطابق احکام قومهایی که گرداگرد شما می‌باشند، نیز عمل ننمودید،

حزقیال 7:20

او زیبایی زینت خود را در شوکت قرار داده بود، اما ایشان بتهای منفور و تمثالهای شرم‌آور خویش را در آن ساختند. بنابراین آن را برای ایشان مثل چیز نجس خواهم گردانید.

حزقیال 7:4

و چشم من بر تو شفقت نخواهد کرد و رحمت نخواهم فرمود، بلکه راههای تو را بر سر خود تو خواهم آورد و اعمال زشت تو در میانت خواهد بود. آنگاه خواهی دانست که من یهوه هستم.»

حزقیال 7:9

و چشم من شفقت نخواهد کرد و رحمت نخواهم فرمود، بلکه مکافات راههایت را به سر خود تو خواهم آورد و اعمال زشت تو در میانت خواهد بود و خواهید دانست که زننده تو من یهوه هستم.

حزقیال 8:15

و او مرا گفت: «ای پسر انسان، آیا این را دیدی؟ باز اعمال شرم‌آور بزرگتر از اینها را خواهی دید.»

حزقیال 8:16

پس مرا به صحن اندرونی خانه خداوند آورد. و اینک نزد دروازه معبد خداوند، در میان ایوان و قربانگاه حدود بیست و پنج مرد بودند که پشتهای خود را به سوی معبد خداوند و رویهای خویش را به سوی مشرق داشتند و آفتاب را به طرف مشرق سجده می‌نمودند.

حزقیال 8:18

بنابراین من نیز در غضب، عمل خواهم نمود و چشم من شفقت نخواهد کرد و رحمت نخواهم فرمود و اگر چه به صدای بلند به گوش من فریاد برآورند، ایشان را قبول نخواهم نمود.»

حزقیال 9:10

پس چشم من نیز شفقت نخواهد کرد و من رحمت نخواهم فرمود، بلکه اعمال ایشان را بر سر خود ایشان خواهم آورد.»

حزقیال 9:5

و به آنان به گوش من گفت: «از پی او از شهر بگذرید و هلاک سازید و چشمان شما شفقت نکند و ترحم منمایید.

لاویان 15:31

پس قوم اسرائیل را از نجاست ایشان جدا خواهید کرد، مبادا مسکن مرا که در میان ایشان است، نجس سازند و در نجاست خود بمیرند.»

عاموس نبی 8:7

خداوند به فخر یعقوب قسم خورده است که «هیچکدام از کارهای ایشان را هرگز فراموش نخواهم کرد.

زَکریا 11:6

زیرا خداوند می‌گوید که بر ساکنان این سرزمین بار دیگر ترحم نخواهم نمود. اینک من هر کس از مردمان را به ‌دست همسایه‌اش و به ‌دست پادشاهش تسلیم خواهم کرد و سرزمین را ویران خواهند ساخت و از دست ایشان رهایی نخواهم بخشید.»

مَلاکی 3:17

و یهوه صِبایوت می‌گوید : «ایشان در آن روزی که من تعیین نموده‌ام، ملک خاص من خواهند بود و بر ایشان ترحم خواهم نمود، درست همان گونه که کسی بر پسرش که او را خدمت می‌کند، ترحم می‌نماید.

رومیان 11:12

پس چون لغزش ایشان دولتمندی جهان گردید و شکستشان دولتمندی غیریهودیان، به چند مرتبه زیادتر پری ایشان خواهد بود.

رومیان 11:21

زیرا اگر خدا بر شاخه‌های طبیعی شفقت نفرمود، بر تو نیز شفقت نخواهد کرد.

رومیان 8:32

او که پسر خود را دریغ نداشت، بلکه او را در راه همه ما تسلیم نمود، چگونه با وی همه ‌چیز را به ما نخواهد بخشید؟

تثنیه 29:20

خداوند او را نخواهد آمرزيد، بلکه در آن وقت خشم و غيرت خداوند بر آن شخص دودافشان خواهد شد، و تمامی لعنتی که در اين کتاب نوشته شده است، بر آن کس ریخته خواهد شد، و خداوند نام او را از زير آسمان محو خواهد ساخت.

عبرانیان 6:13

زیرا وقتی که خدا به ابراهیم وعده داد، چون به بزرگتر از خود قسم نتوانست خورد، به خود قسم خورده، گفت: