حزقیال 4:16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁶ و مرا گفت: «ای پسر انسان، اینک من عرضه نان را در اورشلیم قطع خواهم کرد و نان را به وزن و با دلهره خواهند خورد و آب را به پیمایش و هراس خواهند نوشید.

هزارۀ نو

¹⁶ نیز گفت: «ای پسر انسان، اینک عَرضۀ نان را در اورشلیم قطع خواهم کرد. مردم نان را به وزن و با دلهره خواهند خورد و آب را به اندازه و با هراس خواهند نوشید.

Persian Old Version

¹⁶ و مرا گفت: «ای پسر انسان اینک من عصای نان را در اورشلیم خواهم شکست و نان را به وزن و عسرت خواهندخورد و آب را به پیمایش و حیرت خواهندنوشید.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁶ آنگاه خداوند فرمود: «ای پسر انسان، من نان را از اورشلیم قطع خواهم نمود! مردم با دقت زیاد نان و آب را جیره‌بندی خواهند کرد و با ترس و لرز، ذره‌ذره خواهند خورد.

مژده برای عصر جدید

¹⁶ آنگاه او به من گفت: «ای انسان فانی، من نان را از اورشلیم قطع می‌کنم. ایشان نان را وزن خواهند کرد و با ترس خواهند خورد و آب را اندازه خواهند گرفت و با نگرانی خواهند نوشید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁶ آنگاه او به من گفت: «ای انسان فانی، من نان را از اورشلیم قطع می‌کنم. مردم در آنجا نان و آب را به صورت جیره‌بندی به‌دقّت اندازه گرفته با ترس‌ولرز خواهند خورد.

حزقیال 4:16 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲پادشاهان 25:3

و در روز نهم آن ماه، قحطی در شهر چنان سخت شد که برای اهل زمین نان نبود.

۲پادشاهان 6:25

و قحطی سخت در سامره بود و اینک آن را محاصره نموده بودند، به حدی که سر الاغی به هشتاد پاره نقره و یک چهارم قاب چلغوز کبوتر، به پنج پاره نقره فروخته می‌شد.

مزامیر 105:16

پس قحطی را بر آن زمین خواند و تمامی ذخیره نان را از میان برد.

مزامیر 60:3

چیزهای مشکل را به قوم خود نشان داده‌ای. باده سرگردانی به ما نوشانیده‌ای.

اِشعیا 3:1

زیرا اینک خداوند یهوه صِبایوت، هر تکیه‌گاهی را از اورشلیم و یهودا، یعنی هر تکیه‌گاه به جهت نان، و هر تکیه‌گاه را به جهت آب دور خواهد کرد.

اِرمیا 52:6

و در روز نهم ماه چهارم قحطی در شهر چنان سخت شد که مردم دیگر چیزی برای خوردن نداشتند.

سوگنامه 1:11

تمام قوم او آه کشیده، نان می‌جویند! تمام گنجینه‌های خود را به جهت خوراک داده‌اند، تا جان خود را تازه کنند. «ای یهوه، ببین و ملاحظه فرما، زیرا که من خوار شده‌ام.»

سوگنامه 5:4

آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به خود ما فروخته می‌شود.

سوگنامه 5:9

از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را به خطر جان خویش می‌یابیم.

حزقیال 14:13

«ای پسر انسان، اگر سرزمینی خیانت کرده، به من خطا ورزد و اگر من دست خود را بر آن دراز کرده، عرضه نانش را قطع کنم و قحطی در آن فرستاده، انسان و حیوان را از آن محو سازم،

حزقیال 4:15

آنگاه به من گفت: «بدان که سرگین گاو را به عوض سرگین انسان به تو دادم، پس نان خود را بر آن خواهی پخت.»

حزقیال 5:16

و چون تیرهای مرگبار قحطی را که برای هلاکت می‌باشد و من آنها را به جهت هلاک کردنت می‌فرستم، در میان شما انداخته باشم، آنگاه قحطی را بر شما سختتر خواهم گردانید و عرضه نان شما را قطع خواهم کرد.

لاویان 26:26

و چون عصای نان شما را بشکنم، ده زن نان شما را در یک تنور خواهند پخت، و نان شما را به شما به وزن پس خواهند داد، و چون بخورید سیر نخواهید شد.

عاموس نبی 4:8

پس اهل دو یا سه شهر به سوی یک شهر برای نوشیدن آب آواره شدند، اما سیراب نگشتند و خداوند می گوید که به سوی من بازگشت ننمودید.

مکاشفه 6:5

و چون مُهر سوم را گشود، حیوان سوم را شنیدم که می‌گوید: «بیا و ببین.» و دیدم اینک اسبی سیاه که سوارش ترازویی به دست خود دارد.