حزقیال 2:1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ که مرا گفت: «ای پسر انسان، بر پایهای خود بایست، تا با تو سخن گویم.»

هزارۀ نو

¹ مرا گفت: «ای پسر انسان، بر پای خود بایست تا با تو سخن گویم.»

Persian Old Version

¹ که مرا گفت: «ای پسر انسان بر پایهای خودبایست تا با تو سخن گویم.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹ او به من فرمود: «ای پسر انسان، برخیز و بایست تا با تو سخن گویم.»

مژده برای عصر جدید

¹ او به من گفت: «ای انسان فانی، بر پاهای خود بایست تا با تو سخن گویم.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ او به من گفت: «ای انسان فانی، بر پای‌های خود بایست تا با تو سخن گویم.»

حزقیال 2:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 8:4

پس انسان چیست که او را به یاد آوری، و فرزندان آدم که به فکرش باشی؟

حزقیال 1:28

همانند رنگین کمان که در روز بارانی در ابر پدیدار می‌شود. درخشندگی گرداگرد آن چنین بود. این منظر شباهت جلال یهوه بود و چون آن را دیدم، به روی خود در‌افتادم و صدای کسی را شنیدم که سخن می‌گفت.

حزقیال 12:3

اما تو، ‌ای پسر انسان، اسباب رفتن به تبعید را برای خود آماده ساز. و در مقابل چشمان ایشان در وقت روز کوچ کن و از مکان خود به مکان دیگر به حضور ایشان برو، شاید بفهمند. اگر چه خاندان عصیانگر می‌باشند.

حزقیال 13:2

«ای پسر انسان، به ضد انبیای اسرائیل که نبوت می‌نمایند، نبوت نما. و به آنانی که از افکار خود نبوت می‌کنند، بگو، ”کلام خداوند را بشنوید!“

حزقیال 14:13

«ای پسر انسان، اگر سرزمینی خیانت کرده، به من خطا ورزد و اگر من دست خود را بر آن دراز کرده، عرضه نانش را قطع کنم و قحطی در آن فرستاده، انسان و حیوان را از آن محو سازم،

حزقیال 14:3

«ای پسر انسان، این اشخاص، بتهای خویش را در دلهای خود جای دادند و سنگ لغزش گناه خویش را پیش روی خود نهادند. پس آیا بگذارم که ایشان از من مشورت بطلبند؟

حزقیال 15:2

«ای پسر انسان, درخت تاک در میان سایر درختان چیست و شاخه تاک در میان درختان جنگل چه می‌باشد؟

حزقیال 16:2

«ای پسر انسان، اورشلیم را از کارهای شرم‌آورش آگاه ساز!

حزقیال 17:2

«ای پسر انسان، معمایی بیاور و مَثَلی درباره خاندان اسرائیل بزن.

حزقیال 2:3

که مرا گفت: «ای پسر انسان، من تو را نزد قوم اسرائیل می‌فرستم، یعنی نزد قوم فتنه انگیزی که به من فتنه انگیخته‌اند. ایشان و پدران ایشان تا به امروز بر من عصیان ورزیده‌اند.

حزقیال 2:6

و تو، ‌ای پسر انسان، از ایشان مترس و از سخنان ایشان هراسان مباش، اگر چه خارها و بوته‌های تیغ‌دار دور تو باشد و در میان عقربها ساکن باشی، اما از سخنان ایشان مترس و از رویهای ایشان هراسان مشو، زیرا که ایشان خاندان عصیانگر می‌باشند.

حزقیال 2:8

و تو، ‌ای پسر انسان، آنچه را که من به تو می‌گویم، بشنو و مثل این خاندان فتنه انگیز عاصی مشو، بلکه دهان خود را گشوده، آنچه را که من به تو می‌دهم، بخور.»

حزقیال 20:3

«ای پسر انسان، مشایخ اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید: آیا شما آمده‌اید تا از من مشورت بطلبید؟ خداوند یهوه می‌گوید: به حیات خودم قسم، که به شما اجازه نخواهم داد که از من مشورت گیرید.

حزقیال 3:1

پس مرا گفت: «ای پسر انسان، آنچه را که در این می‌یابی، بخور. این طومار را بخور و رفته، با خاندان اسرائیل سخن بگو.»

حزقیال 3:10

و مرا گفت: «ای پسر انسان، تمام کلام مرا که به تو می‌گویم، در دل خود جا بده و به گوشهای خود گوش نما.

حزقیال 3:17

«ای پسر انسان، تو را برای خاندان اسرائیل دیده‌بان ساختم، پس کلام را از دهان من بشنو و ایشان را از جانب من تهدید کن.

حزقیال 3:4

و مرا گفت: «ای پسر انسان، بیا و نزد خاندان اسرائیل رفته، کلام مرا برای ایشان بیان کن.

حزقیال 37:3

و او مرا گفت: «ای پسر انسان، آیا می‌شود که این استخوانها زنده گردد؟» گفتم: «ای خداوند یهوه، تو می‌دانی.»

حزقیال 4:1

«و تو نیز‌، ای پسر انسان، آجری بگیر و آن را پیش روی خود بگذار و شهر اورشلیم را بر آن حَک کن.

حزقیال 40:4

آن مرد مرا گفت: «ای پسر انسان، به چشمان خود ببین و به گوشهای خویش بشنو و دل خود را به هر چه به تو نشان دهم، متوجه ساز. زیرا که تو را به اینجا آوردم تا این چیزها را به تو نشان دهم. پس خاندان اسرائیل را از هر‌ چه که می‌بینی، آگاه ساز.»

حزقیال 43:18

و او مرا گفت: «ای پسر انسان، خداوند یهوه چنین می‌فرماید: این است قانونهای قربانگاه در روزی که آن را بسازند تا قربانی‌های سوختی بر آن تقدیم کنند و خون بر آن بپاشند.

حزقیال 5:1

«و تو، ‌ای پسر انسان، برای خود تیغی تیز بگیر و آن را مثل تیغ سرتراشان به جهت خود به کار برده، موی سر و ریش خود را بتراش. سپس ترازویی گرفته، مویها را تقسیم کن.

حزقیال 7:2

«و تو، ‌ای پسر انسان، خداوند یهوه به سرزمین اسرائیل چنین می‌گوید: انتها! بر چهار گوشه زمین انتها رسیده است.

دانیال 10:11

و مرا گفت: «ای دانیال، مرد بسیار محبوب، کلامی را که من به تو می‌گویم، بفهم و بر پایهای خود بایست، زیرا که الان نزد تو فرستاده شده‌ام.» و چون این کلام را به من گفت، لرزان بایستادم.

دانیال 10:19

و گفت: «ای مرد بسیار محبوب، مترس! سلام بر تو باد و دلیر و قوی باش!» چون این را به من گفت، قوت گرفتم و گفتم: «ای آقایم، بگو، زیرا که مرا قوت دادی.»

دانیال 8:17

پس او نزد جایی که ایستاده بودم، آمد و چون آمد من ترسان شده، به روی خود درافتادم و او مرا گفت: «ای پسر انسان، بدان که این ‌رویا برای زمان آخر می‌باشد.»

مَتّی 17:7

عیسی نزدیک آمده، ایشان را لمس نمود و گفت: «برخیزید و ترسان مباشید!»

یوحنا 3:13

و کسی به آسمان بالا نرفت، مگر آن کس که از آسمان پایین آمد، یعنی پسر انسان که در آسمان است.

یوحنا 3:16

زیرا خدا جهان را اینقدر محبّت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر ‌که بر او ایمان آورد هلاک نگردد، بلکه حیات جاودانی یابد.

اعمال رسولان 26:16

و لیکن برخاسته، بر پا بایست، زیرا که بر تو ظاهر شدم تا تو را خادم و شاهد تعیین کنم بر آن چیزهایی که مرا در آنها دیده‌ای و بر آنچه به تو در آن ظاهر خواهم شد.

اعمال رسولان 9:6

لیکن برخاسته، به شهر برو که آنجا به تو گفته می‌شود چه باید کرد.»