خروج 33:4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ و چون قوم اين سخنان بد را شنيدند، ماتم گرفتند، و هيچ کس زيور خود را بر خود ننهاد.

هزارۀ نو

⁴ چون قوم این سخنان مصیبت‌بار را شنیدند، ماتم گرفتند و هیچ‌کس بر خود زیور نیاویخت.

Persian Old Version

⁴ وچون قوم این سخنان بد را شنیدند، ماتم گرفتند، و هیچکس زیور خود را برخود ننهاد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ وقتی قوم این سخنان را شنیدند ماتم گرفتند و هیچ‌کس زیورآلات بر خود نیاویخت.

مژده برای عصر جدید

⁴ هنگامی که مردم این سخنان سخت را شنیدند، ماتم گرفتند و از جواهرات و آلات زینتی خود استفاده نکردند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ هنگامی‌که مردم این سخنان ناگوار را شنیدند، ماتم گرفتند و از جواهرات خود استفاده نکردند.

خروج 33:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 19:24

و مِفيبوشِت پسر شائول به استقبال پادشاه آمد و از روزی که پادشاه رفت تا روزی که به سلامتی برگشت نه به پايهايش رسیده بود، و نه ريش خويش را اصلاح نموده، و نه لباس خود را شسته بود.

۱پادشاهان 21:27

و چون اَخاب این سخنان را شنید، لباس خود را چاک زده، پلاس در بر کرد و روزه گرفته، بر پلاس خوابید و ماتم‌زده راه می‌رفت.

۲پادشاهان 19:1

و واقع شد که چون حِزِقیای پادشاه این را شنید، لباس خود را چاک زده، و پلاس پوشیده، به خانه خداوند داخل شد.

عِزرا 9:3

پس چون این سخن را شنیدم، جامه و ردای خود را چاک زدم و موی سر و ریش خود را کندم و متحیر نشستم.

ایّوب 1:20

آنگاه ایوب برخاسته، جامه خود را چاک زد و سر خود را تراشید و به زمین افتاده، سجده کرد

ایّوب 2:12

و چون از دور او را دیدند، نشناختند. صدای خود را بلند نموده، گریستند و هر یک جامه خود را چاک زده، خاک به هوا افشانده, بر سر خود ریختند.

خروج 33:6

پس قوم اسرائیل زيورهای خود را از کوه حوريب از خود بيرون کردند.

اِشعیا 32:11

‌ای زنان مطمئن، بلرزید و ‌ای دختران آسوده‌خیال مضطرب شوید. لباس را کنده، برهنه شوید و پلاس بر میان خود ببندید.

حزقیال 24:17

آه بکش و خاموش شو و برای مرده ماتم مگیر. بلکه عمامه بر سرت بپیچ و کفش به پایت بکن و لبانت را مپوشان و از طعام مردگان مخور.»

حزقیال 24:23

عمامه‌های شما بر سر، و کفشهای شما در پایهای شما بوده، ماتم و گریه نخواهید کرد. بلکه به خاطر گناهان خود خواهید پوسید و نزد یکدیگر ناله سر خواهید داد.

حزقیال 26:16

و تمامی حاکمان دریا از تختهای خود فرود آیند. و رداهای خود را از خود بیرون کرده، جامه‌های قلابدوزی خویش را از تن به در کنند. و ترسها را پوشیده، بر زمین بنشینند و هر دم لرزیده، درباره تو به حیرت افتند.

هوشع 7:14

و از دل خود نزد من فریاد نمی‌نمایند، بلکه بر بسترهای خود شیون می‌کنند. برای روغن و شراب جمع شده، بر من فتنه می‌انگیزند.

لاویان 10:6

و موسی هارون و پسرانش اِلعازار و ایتامار را گفت: «مویهای سر خود را باز مکنید و گریبان خود را چاک مزنید مبادا بمیرید. و غضب بر تمامی جماعت بشود. اما برادران شما یعنی تمام خاندان اسرائیل به جهت آتشی که خداوند افروخته است ماتم خواهند کرد.

یونس 3:6

و چون پادشاه نینوا از این امر اطلاع یافت، از تخت خود برخاسته، ردای خود را از برکند و پلاس پوشیده، بر خاکستر نشست.

زَکریا 7:3

و به کاهنانی که در خانه یهوه صِبایوت بودند و به انبیا صحبت نموده، گفتند: «آیا در ماه پنجم می‌باید که من ماتم گیرم و پرهیز ورزم، چنانکه در این سالها کردم؟»

زَکریا 7:5

«تمامی قوم این سرزمین و کاهنان را خطاب کرده، بگو: هنگامی که در این هفتاد سال، در ماه پنجم و ماه هفتم روزه داشتید و ماتم نمودید، آیا به راستی برای من روزه می‌داشتید؟

اعداد 14:1

و تمامی جماعت صدای خود را بلند کرده، فرياد نمودند. و قوم در آن شب می‌گريستند.

اعداد 14:39

و چون موسی اين سخنان را به تمامی قوم اسرائیل گفت، قوم بسيار گريستند.

۱سموئیل 6:19

و مردمان بيت‌شمس را زد، زيرا که به صندوق خداوند نگريستند، پس پنجاه هزار و هفتاد نفر از قوم را زد و قوم ماتم گرفتند، چونکه خداوند خلق را به بلای عظيم مبتلا ساخته بود.