خروج 30:20 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁰ هنگامی که به خيمه اجتماع داخل شوند، به آب بشويند، مبادا بميرند. و وقتی که برای خدمت کردن و سوزانيدن قربانی‌های آتشين به جهت خداوند به قربانگاه نزديک آيند،

هزارۀ نو

²⁰ وقتی به خیمۀ ملاقات داخل می‌شوند، با این آب شستشو کنند تا نمیرند، نیز آنگاه که برای خدمت به مذبح نزدیک می‌آیند تا هدیۀ اختصاصی به خداوند تقدیم کنند.

Persian Old Version

²⁰ هنگامی که به خیمه اجتماع داخل شوند، به آب بشویند، مبادا بمیرند. و وقتی که برای خدمت کردن و سوزانیدن قربانی های آتشین بجهت خداوند به مذبح نزدیک آیند،

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁰ وقتی آنها می‌خواهند به خیمه ملاقات وارد شوند و نیز وقتی بر مذبح، هدیهٔ مخصوص به من تقدیم می‌کنند، باید با این آب شستشو کنند تا نمیرند.

خروج 30:20 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱تواریخ 13:10

و خشم خداوند بر عُزّه افروخته شده، او را زد از آن جهت که دست خود را به صندوق دراز کرد و در آنجا به حضور خدا مرد.

مزامیر 89:7

خدا بی‌نهایت مهیب است در جماعت مقدّسان و ترسناک است بیش از آنانی که گرداگرد او هستند.

خروج 12:15

هفت روز نان فطير خوريد. در روز اول خميرمايه را از خانه‌های خود بيرون کنيد، زيرا هر ‌که از روز نخستين تا روز هفتمين چيزی که در آن خمیرمایه باشد، بخورد، آن شخص از اسرائيل بریده گردد.

خروج 30:19

و هارون و پسرانش دست و پای خود را از آن آب بشويند.

خروج 30:21

آنگاه دست و پای خود را بشويند، مبادا بميرند. و اين برای ايشان، يعنی برای او و نسلش، پشت در پشت قانون ابدی باشد.»

خروج 40:31

و موسی و هارون و پسرانش دست و پای خود را در آن شستند.

لاویان 16:4

و پیراهن کتان مقدس را بپوشد، و زیر جامه کتان بر بدنش باشد، و به کمربند کتان بسته شود، و دستار کتان بر سر کند. اینها لباس مقدس است. پس بدن خود را به آب غسل داده، آنها را بپوشد.

لاویان 8:6

پس موسی، هارون و پسرانش را نزدیک آورد و ایشان را به آب غسل داد.

اعمال رسولان 5:10

سَفیره همان لحظه پیش قدمهای او افتاده، جان بداد و جوانان داخل شده، او را مرده یافتند. پس بیرون برده، به پهلوی شوهرش دفن کردند.

اعمال رسولان 5:5

حَنانیا چون این سخنان را شنید افتاده جان بداد و ترسی شدید بر همهٔ شنوندگان این چیزها چیره گشت.

۱سموئیل 6:19

و مردمان بيت‌شمس را زد، زيرا که به صندوق خداوند نگريستند، پس پنجاه هزار و هفتاد نفر از قوم را زد و قوم ماتم گرفتند، چونکه خداوند خلق را به بلای عظيم مبتلا ساخته بود.