خروج 17:4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ آنگاه موسی نزد خداوند التماس نموده، گفت: «با اين قوم چه کنم؟ نزديک است مرا سنگسار کنند.»

هزارۀ نو

⁴ آنگاه موسی نزد خداوند فریاد برآورد و گفت: «با این قوم چه کنم؟ نزدیک است سنگسارم کنند.»

Persian Old Version

⁴ آنگاه موسی نزد خداوند استغاثه نموده، گفت: «با این قوم چه کنم؟ نزدیک است مرا سنگسار کنند.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ موسی به حضور خداوند رفت و گفت: «من با این قوم چه کنم؟ هر آن ممکن است مرا سنگسار کنند.»

مژده برای عصر جدید

⁴ موسی با التماس به خداوند عرض کرد: «با این قوم چه کنم؟ چون نزدیک است مرا سنگسار کنند.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ موسی التماس‌کنان به خداوند گفت: «با این قوم چه کنم؟ چون نزدیک است آن‌ها مرا سنگسار کنند.»

خروج 17:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 99:6

موسی و هارون از کاهنانش و سموئیل از خوانندگان نام او. یَهوْه را خواندند و او ایشان را جواب داد.

خروج 14:15

و خداوند به موسی گفت: «چرا نزد من فرياد می‌کنی؟ قوم اسرائیل را بگو که کوچ کنند.

خروج 15:25

چون موسی نزد خداوند التماس کرد، خداوند درختی به او نشان داد. موسی چوب را به آب انداخت و آب شيرين گرديد. و در آنجا قانونی و شريعتی برای ايشان قرار داد. در آنجا ايشان را امتحان کرد

اعداد 11:11

و موسی به خداوند گفت: «چرا به خدمتگزار خود بدی نمودی؟ و چرا در نظر تو التفات نيافتم که بار تمامی اين قوم را بر من نهادی؟

اعداد 14:10

ليکن تمامی جماعت گفتند که بايد ايشان را سنگسار کنند. آنگاه جلال خداوند در خيمه اجتماع بر تمامی قوم اسرائیل ظاهر شد.

اعداد 16:19

و قورح تمامی جماعت را به مقابل ايشان نزد در خيمه اجتماع جمع کرد، و جلال خداوند بر تمامی جماعت ظاهر شد.

یوحنا 10:31

آنگاه یهودیان باز سنگها برداشتند تا او را سنگسار کنند.

یوحنا 8:59

آنگاه سنگها برداشتند تا او را سنگسار کنند. امّا عیسی خود را مخفی ساخت و از میان گذشته، از معبد بیرون شد و برفت.

اعمال رسولان 14:19

امّا یهودیان از اَنطاکیه و ایقونیه آمده، مردم را با خود متحد ساختند و پولُس را سنگسار کرده، از شهر بیرون کشیدند و پنداشتند که مرده است.

اعمال رسولان 7:50

مگر دست من تمامی این چیزها را نیافرید؟'

۱سموئیل 30:6

داوود بسيار پریشان بود، زيرا که قوم می‌گفتند که او را سنگسار کنند، چون جان تمامی قوم هر يک برای پسران و دختران خويش بسيار تلخ شده بود. اما داوود خويشتن را از يهوه، خدای خود، تقويت نمود.