خروج 16:3 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

³ و قوم اسرائیل به ایشان گفتند: «کاش که در سرزمين مصر به ‌دست خداوند مرده بوديم، وقتی که نزد ديگهای گوشت می‌نشستيم و نان را سير می‌خورديم، زيرا که ما را به این صحرا بيرون آورديد، تا تمامی اين جماعت را به گرسنگی بکشيد.»

هزارۀ نو

³ بنی‌اسرائیل بدیشان گفتند: «کاش در همان سرزمینِ مصر به دست خداوند مرده بودیم! آنجا گِرد دیگهای گوشت می‌نشستیم و نانِ سیر می‌خوردیم؛ ولی ما را به این بیابان آورده‌اید تا همگیِ این جماعت را از گرسنگی بکشید.»

Persian Old Version

³ و بنیاسرائیل بدیشان گفتند: «کاش که در زمین مصر بهدست خداوند مرده بودیم، وقتی که نزد دیگهای گوشت مینشستیم و نان را سیر میخوردیم، زیراکه ما را بدین صحرا بیرون آوردید، تا تمامی این جماعت را به گرسنگی بکشید.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³ گفتند: «ای کاش در مصر می‌ماندیم و همان جا خداوند ما را می‌کشت. آنجا در کنار دیگهای گوشت می‌نشستیم و هر قدر نان می‌خواستیم می‌خوردیم، اما حالا در این بیابان سوزان که شما، ما را به آن کشانیده‌اید، به‌زودی از گرسنگی خواهیم مرد.»

مژده برای عصر جدید

³ و گفتند: «ای کاش خداوند ما را در سرزمین مصر می‌کشت. زیرا در آنجا می‌توانستیم در کنار دیگ‌های گوشت بنشینیم و غذای سیری بخوریم. امّا تو ما را به این بیابان آورده‌ای تا از گرسنگی بمیریم.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³ و گفتند: «ای‌کاش خداوند ما را در سرزمین مصر می‌کُشت، زیرا در آنجا می‌توانستیم در کنار دیگ‌های گوشت بنشینیم و به هر اندازه‌ای که می‌خواستیم غذا بخوریم؛ ولی شما ما را به این بیابان آورده‌اید تا همگی از گرسنگی بمیریم.»

خروج 16:3 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 18:33

پس پادشاه، بسيار پریشان شده، به بالاخانه دروازه برآمد و می‌گريست و چون می‌رفت، چنين می‌گفت: «ای پسرم اَبشالوم! ای پسرم! پسرم اَبشالوم! کاش که به ‌جای تو من می‌مردم، ای اَبشالوم، پسرم‌، ای پسر من!»

ایّوب 3:1

و بعد از آن، ایوب دهان خود را باز کرده، زادروز خود را نفرین کرد.

ایّوب 3:10

چونکه درهای رَحِم مادرم را نبست، و مشقت را از چشمانم پوشیده نساخت.

ایّوب 3:20

چرا روشنایی به مفلوکان عطا می‌شود، و زندگی به تلخ جانان؟

مزامیر 107:5

گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان کاهیده گردید.

مزامیر 78:19

و بر‌ ضدّ خدا صحبت کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحرا سفره‌ای حاضر کند؟

مزامیر 78:25

مردمان، نان نیرومندان را خوردند و آذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.

خروج 14:11

و به موسی گفتند: «آيا در مصر قبرها نبود که ما را برداشته‌ای تا در صحرا بميريم؟ اين چيست به ما کردی که ما را از مصر بيرون آوردي؟

خروج 17:3

و در آنجا قوم تشنه آب بودند. و قوم بر موسی شکايت کرده، گفتند: «چرا ما را از مصر بيرون آوردی، تا ما و فرزندان و احشام ما را به تشنگی بکشي؟»

خروج 2:23

و واقع شد بعد از روزهای بسيار پادشاه مصر بمُرد. قوم اسرائیل به سبب بندگی ناله سر داده، فریاد برآوردند و ناله ايشان به سبب بندگی نزد خدا برآمد.

خروج 5:21

و به ایشان گفتند: «خداوند بر شما بنگرد و داوری فرمايد! زيرا که ما را نزد فرعون و ملازمانش همچون بوی ناخوش‌آیند کرده‌اید و شمشيری به ‌دست ايشان داده‌ايد ،تا ما را بکشند.»

اِرمیا 2:6

و نگفتند: ”یهوه کجا است که ما را از زمین مصر برآورد و ما را در بیابان و زمین ویران و پر از گودالها و زمین خشک و سایه مرگ و زمینی که کسی از آن گذر نکند و آدمی در آن ساکن نشود، رهبری نمود؟

اِرمیا 42:14

و بگویید: ”نه، بلکه به سرزمین مصر خواهیم رفت، زیرا که در آنجا جنگ نخواهیم دید و آواز شیپور نخواهیم شنید و برای نان گرسنه نخواهیم شد و در آنجا ساکن خواهیم شد،“

اِرمیا 44:17

بلکه به هر چیزی که نذر کرده‌ایم، به یقین عمل خواهیم نمود و برای ملکه آسمان بخور‌ سوزانیده، هدیه ریختنی به جهت او خواهیم ریخت، همان‌گونه که خود ما و پدران ما و پادشاهان و سروران ما در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم می‌کردیم. زیرا که در آن زمان از نان سیر بودیم و سعادتمند، و بلا را نمی‌دیدیم.

سوگنامه 4:9

کشتگان شمشیر از کشتگان گرسنگی بهترند. زیرا که اینان از نبود محصول زمین مجروح شده، بی‌قوت می‌گردند.

اعداد 11:15

و اگر با من چنين رفتار نمايی، پس هرگاه در نظر تو التفات يافتم مرا کشته، نابود ساز تا بدبختی خود را نبينم.»

اعداد 11:20

بلکه يک ماه تمام تا از بينی شما بيرون آيد و از آن بیزار شوید، چونکه خداوند را که در ميان شماست رد نموديد، و به حضور او گريان شده، گفتيد: ”چرا از مصر بيرون آمديم؟“»

اعداد 14:2

و تمامی قوم اسرائیل بر موسی و هارون غرغر کردند و تمامی جماعت به ايشان گفتند: «کاش که در سرزمين مصر می‌مرديم يا در اين صحرا وفات می‌يافتيم!

اعداد 14:3

چرا خداوند ما را به اين زمين می‌آورد؟ تا به دم شمشير بيفتيم، و زنان و کودکان ما به يغما برده شوند؟ آيا برگشتن به مصر برای ما بهتر نيست؟»

اعداد 16:13

آيا کم است که ما را از سرزمينی که به شير و شهد جاری است، بيرون آوردی تا ما را در صحرا نيز هلاک سازی که می‌خواهی خود را بر ما حکمران کنی؟

اعداد 16:41

و در فردای آن روز تمامی جماعت قوم اسرائیل بر موسی و هارون غرغر کرده، گفتند که: «شما قوم خداوند را کشتيد.»

اعداد 21:5

و قوم بر خدا و موسی شکايت آورده، گفتند: «که ما را از مصر چرا برآورديد تا در بيابان بميريم؟ زيرا که نان نيست و آب هم نيست! و دل ما از اين خوراک ناچیز کراهت دارد!»

اعمال رسولان 26:29

پولُس گفت: «از خدا خواهش می‌داشتم یا به کم یا به زیاد نه‌ تنها تو، بلکه تمامی این اشخاصی که امروز سخن مرا می‌شنوند مثل من گردند، جز این زنجیرها!»

۱قرنتیان 4:8

اکنون سیر شده و دولتمند گشته‌اید و بدون ما سلطنت می‌کنید؛ و کاش که سلطنت می‌کردید تا ما نیز با شما سلطنت می‌کردیم.

۲قرنتیان 11:1

کاش که مرا در اندک جهالتی متحمّل شوید و متحمّل من هم می‌باشید.

تثنیه 28:67

بامدادان خواهی گفت: ”کاش که شام می‌بود،“ و شامگاهان خواهی گفت: ”کاش که صبح می‌بود،“ به خاطر ترس دلت که به آن خواهی ترسيد، و به خاطر چیزهایی که به چشم خواهی ديد.

تثنیه 8:3

و او تو را خوار و زبون ساخت و گرسنه گذاشت و مَنّا را به تو خورانيد که نه تو آن را می‌دانستی و نه پدرانت می‌دانستند، تا تو را بياموزاند که انسان تنها به نان زنده نیست، بلکه به هر کلمه‌ای که از دهان خداوند صادر شود، انسان زنده می‌شود.

یوشع 7:7

و یوشَع گفت: «آه‌ ای خداوند يهوه برای چه اين قوم را از اُردن عبور دادی تا ما را به ‌دست اَموريان تسليم کرده، ما را هلاک کنی؟ کاش راضی شده بوديم که به آن طرف اُردن بمانيم.