خروج 10:22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²² پس موسی دست خود را به سوی آسمان برافراشت و تاريکی غليظ تا سه روز در تمامی سرزمين مصر پديد آمد.

هزارۀ نو

²² پس موسی دستش را به سوی آسمان دراز کرد و تاریکی محض سه روز تمام، سرتاسر سرزمین مصر را فرا گرفت.

Persian Old Version

²² پس موسی دست خود را به سوی آسمان برافراشت، و تاریکی غلیظ تا سه روز در تمامی زمین مصر پدید آمد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²² موسی چنین کرد و تاریکی غلیظی به مدت سه روز مصر را فرا گرفت،

مژده برای عصر جدید

²² موسی دست خود را به سوی آسمان بلند کرد و تاریکی غلیظی به مدّت سه روز تمام سرزمین مصر را گرفت.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²² موسی دست خود را به‌سوی آسمان بلند کرد و تاریکی غلیظی به مدّت سه روز تمام سرزمین مصر را فراگرفت.

خروج 10:22 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 5:14

در روز به تاریکی برمی‌خورند و به وقت ظهر، مثل شب کورانه راه می‌روند.

مزامیر 105:28

ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند.

خروج 20:21

پس قوم از دور ايستادند و موسی به ظلمت غليظ که خدا در آن بود، نزديک آمد.

اِشعیا 8:22

و به زمین نظر خواهند انداخت و اینک تنگی و تاریکی و ظلمت پریشانی خواهد بود، و به تاریکی غلیظ رانده خواهند شد.

حزقیال 32:7

و هنگامی که تو را محو سازم، آسمان را خواهم پوشانید و ستارگانش را تاریک کرده، آفتاب را به ابرها خواهم پوشانید، و ماه روشنایی خود را نخواهد داد.

حزقیال 32:8

و خداوند یهوه می‌فرماید، که تمامی نورافشانهای درخشنده آسمان را برای تو سیاه کرده، تاریکی بر زمینت خواهم آورد.

یوئیل 2:2

روز تاریکی و ظلمت، روز ابرها، و ظلمت غلیظ مثل سحر منبسط بر کوه‌ها! قومی بزرگ و قوی که مانند آن از ازل نبوده و بعد از این تا سالها و نسلهای بسیار نخواهد بود.

یوئیل 2:31

آفتاب به تاریکی و ماه به خون تبدیل خواهد شد، پیش از ظهور روز بزرگ و مهیب خداوند.

عاموس نبی 4:13

زیرا اینک آن که کوه‌ها را ساخته و باد را آفریده است و انسان را از فکرهای خودش اطلاع می‌دهد و سپیده را به تاریکی تبدیل می‌سازد و بر بلندی​های زمین می‌خرامد، نام او یهوه خدای لشکرها می‌باشد.

عاموس نبی 4:7

من نیز حینی که سه ماه تا درو مانده بود، باران را از شما منع نمودم، و بر یک شهر بارانیدم و بر شهر دیگر نبارانیدم و بر یک قطعه باران آمد و قطعه دیگر که باران نیافت، خشک شد.

تثنیه 4:11

و شما نزديک آمده، زير کوه ايستاديد. و کوه تا به وسط آسمان به آتش می‌سوخت و تاريکی بود و ابر و ظلمت غليظ.

تثنیه 5:22

اين سخنان را خداوند به تمامی جماعت شما در کوه از ميان آتش و ابر و ظلمت غليظ به صدای بلند گفت و بر آنها چيزی نيفزود و آنها را بر دو لوح سنگی نوشته، به من داد.

مکاشفه 16:10

و پنجمین، پیالهٔ خود را بر تخت وحش ریخت و مملکت او تاریک گشت و زبانهای خود را از درد می‌گزیدند،