اِستر 2:16 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁶ پس اِستر را نزد اَخَشورُش پادشاه، به قصر شاهانه​اش در ماه دهم که ماه طیبیت باشد، در سال هفتم سلطنت او آوردند.

هزارۀ نو

¹⁶ پس اِستر را در ماه دهم، یعنی ماه طِبِت، در هفتمین سالِ سلطنت خشایارشای پادشاه، به کاخ شاهانه‌اش نزد وی بردند.

Persian Old Version

¹⁶ پس استر را نزداخشورش پادشاه، به قصر ملوکانهاش در ماه دهم که ماه طیبیت باشد، در سال هفتم سلطنت اوآوردند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁶ به این ترتیب در ماه دهم که ماه «طبت» باشد در سال هفتم سلطنت خشایارشا استر را به کاخ سلطنتی بردند.

مژده برای عصر جدید

¹⁶ به این ترتیب، در هفتمین سال پادشاهی خشایارشاه، در ماه دهم، یعنی ماه طیبت، استر را به کاخ پادشاه بردند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁶ به‌این‌ترتیب، در هفتمین سال پادشاهی خشایارشا، در ماه دهم، یعنی ماه طِبت، اِستر را به کاخ پادشاه بردند.

اِستر 2:16 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

عِزرا 4:6

و چون اَخَشورُش پادشاه شد، دشمنان در ابتدای سلطنتش بر ساکنان یهودا و اورشلیم شکایت نوشتند.

عِزرا 7:8

و او در ماه پنجم سال هفتم پادشاه، به اورشلیم رسید.

اِستر 2:1

بعد از این وقایع، چون خشم اَخَشورُش پادشاه فرو نشست، وشتی و آنچه را که او کرده بود و فرمانی که درباره او صادر شده بود، به یاد آورد.

اِستر 2:15

و چون نوبت استر، دختر ابیحایِل، عموی مُردِخای که او را به دختری خود گرفته بود، رسید که نزد پادشاه داخل شود، چیزی غیر از آنچه هیجای، خواجه‌سرای پادشاه و سرپرست زنان توصیه کرده بود، نخواست. اِستر در نظر هر ‌که او را می دید، التفات می‌یافت.

اِستر 2:17

و پادشاه، اِستر را از همه زنان بیشتر دوست داشت و او بیشتر از همه دوشیزگان، در حضور پادشاه مورد تحسین و لطف قرار گرفت. از این رو تاج شاهانه را بر سرش گذاشت و او را در جای وشتی ملکه ساخت.

اِستر 2:3

و پادشاه در همه ولایتهای مملکت خود وکیلان بگمارد که همه دختران باکره زیباروی را به شاه​نشین شوش در حرمسرا زیر دست هیجای که خواجه‌سرای پادشاه و سرپرست زنان می‌باشد، جمع کنند و به ایشان اسباب آرایش داده شود.

اِستر 8:9

پس در آن لحظه در روز بیست و سوم ماه سوم که ماه سیوان باشد، کاتبان پادشاه را احضار کردند و موافق هر ‌آنچه مُردِخای امر فرمود، به یهودیان و امیران و والیان و سران ولایتها یعنی صد و بیست و هفت ولایت که از هند تا حبشه بود، نوشتند. به هر ولایت موافق خط آن و به هر قوم موافق زبان آن و به یهودیان موافق خط و زبان ایشان.