جامعه 7:2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² رفتن به خانه ماتم از رفتن به خانه مهمانی بهتر است، زیرا که این آخرت همه مردمان است، و زندگان این را در دل خود می‌نهند.

هزارۀ نو

² رفتن به خانۀ ماتم بِه از رفتن به خانۀ جشن؛ زیرا مرگ است فرجام همۀ انسانها، و بر زندگان است که این را به یاد بسپارند.

Persian Old Version

² رفتن به خانه ماتم از رفتن به خانه ضیافت بهتر است زیرا که این آخرت همه مردمان است و زندگان این را در دل خود مینهند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² رفتن به خانه‌ای که در آن عزاداری می‌کنند بهتر از رفتن به خانه‌ای است که در آن جشن برپاست، زیرا زندگان باید همیشه این را به یاد داشته باشند که روزی خواهند مرد.

مژده برای عصر جدید

² رفتن به خانهٔ عزا بهتر از رفتن به جشن است. همه باید این را بدانیم که مرگ در انتظار ماست.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² رفتن به خانۀ ماتم بهتر از رفتن به جشن است، زیرا مرگ سرنوشت همهٔ انسان‌ها است، و لازم است این را به یاد داشته باشند.

جامعه 7:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 90:12

ما را تعلیم ده تا روزهای خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم.

جامعه 2:14

چشمان مرد حکیم در سر وی است، اما احمق در تاریکی راه می‌رود. با این وجود دریافتم که به هر دو ایشان یک سرنوشت خواهد رسید.

جامعه 2:16

زیرا که هیچ اسمی از مرد حکیم و مرد احمق تا به ابد نخواهد بود. چونکه در دوران آینده همه ‌چیز به تمامی فراموش خواهد شد. مگر جز این است که مرد حکیم همانند مرد احمق می‌میرد؟

جامعه 3:19

زیرا که سرنوشت آدمیان همان است که سرنوشت وحوش؛ چنانکه این می‌میرد، به همانطور آن نیز می‌میرد. همه را یک نفس است و آدمی را بر وحوش برتری نیست، چونکه همه چیز پوچ است.

جامعه 3:20

همه به یکجا می‌روند و همه از خاک هستند و همه به خاک بازگشت می‌نمایند.

جامعه 6:6

و اگر هزار سال بلکه دو چندان آن زنده بماند، هیچ نیکویی نمی‌بیند. آیا همه به یک جا نمی‌روند؟

جامعه 9:2

همه ‌چیز برای همه کس مساوی است. برای عادلان و شریران یک واقعه است؛ برای خوبان و پاکان و نجسان؛ برای آنکه قربانی می‌کند و برای آنکه قربانی نمی‌کند، واقعه یکی است. چنانکه نیکانند همچنان گناهکارانند؛ و آنکه قسم می‌خورد و آنکه از قسم خوردن می‌ترسد، مساوی‌اند.

جامعه 9:3

در تمامی کارهایی که زیر آفتاب کرده می‌شود، از همه بدتر این است که یک واقعه بر همه می‌شود و اینکه دل آدمیان از شرارت پر است و مادامی که زنده هستند، دیوانگی در دل ایشان است و بعد از آن به مردگان می‌پیوندند.

جامعه 9:5

از آن رو که زندگان می‌دانند که باید بمیرند، اما مردگان هیچ نمی‌دانند و برای ایشان دیگر پاداشی نیست، چونکه یاد ایشان فراموش می‌شود.

اِشعیا 47:7

و گفتی: ”تا به ابد ملکه خواهم بود.“ و این چیزها را در دل خود جا ندادی و به عاقبت آنها فکر نکردی.

اِرمیا 16:8

و نیز به خانه جشن داخل مشو و با ایشان برای خوردن و نوشیدن منشین.

حَجَّی 1:5

پس حال یهوه صِبایوت چنین می‌گوید: دل خود را به راههای خویش مشغول سازید!

مَلاکی 2:2

یهوه صِبایوت می‌گوید که اگر نشنوید و آن را در دل خود جا ندهید تا اسم مرا حرمت نمایید، من بر شما لعنت خواهم فرستاد و بر برکات شما لعنت خواهم کرد، بلکه آنها را لعنت کرده‌ام، چونکه آن را در دل خود جا ندادید.

اعداد 23:10

کيست که غبار يعقوب را تواند شمرد يا یک‌چهارم اسرائيل را حساب نمايد؟ کاش که من به وفات عادلان بميرم و عاقبت من مثل عاقبت ايشان باشد.»

مَتّی 5:4

خوشا به حال ماتمیان، زیرا ایشان تسلی خواهند یافت.

تثنیه 32:29

کاش که حکيم بوده، اين را می‌فهميديد. و در عاقبت خود تفکر می‌نمودند.

تثنیه 32:46

به ايشان گفت: «دل خود را به همه سخنانی که من امروز به شما شهادت می‌دهم، مشغول سازيد، تا فرزندان خود را حکم دهيد که متوجه شده، تمامی کلمات اين تورات را به عمل آورند.

فلیپیان 3:19

که سرانجام ایشان هلاکت است و خدای ایشان شکم ایشان و فخر ایشان در ننگ ایشان، و چیزهای دنیوی را اندیشه می‌کنند.

عبرانیان 9:27

و چنانکه مردم را یک بار مُردن و بعد از آن جزا یافتن تعیین شده است،