جامعه 6:2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² کسی ‌که خدا به او دولت و اموال و عزت دهد، به حدی که از هر‌ آنچه جانش آرزو کند، هیچ کم ندارد، اما خدا او را قوت نداده باشد که از آن بخورد، بلکه مرد غریبی از آن بخورد. این نیز پوچ است و مصیبت سخت.

هزارۀ نو

² آن که خدا به او ثروت و اموال و عزّت می‌دهد، به گونه‌ای که از هرآنچه آرزو می‌کند هیچ کم ندارد، اما توانِ بهره‌مندی از آن را به وی نمی‌دهد بلکه بیگانه‌ای از آن بهره می‌برَد. این نیز بطالت است و مصیبتِ اندوهبار.

Persian Old Version

² کسیکه خدا به اودولت و اموال و عزت دهد، به حدی که هرچه جانش آرزو کند برایش باقی نباشد، اما خدا او راقوت نداده باشد که از آن بخورد بلکه مرد غریبی از آن بخورد. این نیز بطالت و مصیبت سخت است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² خدا به بعضی اشخاص مال و ثروت و عزت بخشیده است به طوری که هر چه دلشان بخواهد می‌توانند به دست آورند، ولی به آنها توانایی استفاده از اموالشان را نداده است، پس اموالشان نصیب دیگران می‌شود. این نیز بیهودگی و مصیبتی بزرگ است.

مژده برای عصر جدید

² خدا به بعضی ثروت، دارایی و عزّت می‌دهد به طوری که در زندگی کمبودی ندارند، امّا قدرت استفاده از آن را به آنها نداده است. در عوض بیگانه‌ای می‌آید و از ثروت آنها استفاده می‌کند. این نیز بیهوده و مصیبت بزرگی است.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² خدا به بعضی ثروت، دارایی و عزّت می‌دهد به‌طوری‌که در زندگی کمبودی ندارند، امّا قدرت استفاده از آن‌ را به آن‌ها نداده است. در عوض بیگانه‌ای می‌آید و از ثروت آن‌ها استفاده می‌کند. این نیز بیهوده است و مصیبت بزرگی است.

جامعه 6:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱پادشاهان 3:13

و نیز آنچه را نطلبیدی، یعنی هم دولت و هم جلال را به تو عطا فرمودم به حدی که در تمامی روزهایت کسی مثل تو در میان پادشاهان نخواهد بود.

۱تواریخ 29:25

خداوند سليمان را در نظر تمام اسرائيل بسيار بزرگ گردانيد و او را جلالی شاهانه داد که به هيچ پادشاه اسرائيل قبل از او داده نشده بود.

۱تواریخ 29:28

و در پيری نيکو از عمر و دولت و حشمت سير شده، وفات نمود و پسرش سليمان به جايش پادشاه شد.

۲تواریخ 1:11

خدا به سلیمان گفت: «چونکه این در خاطر تو بود، و دولت و توانگری و حشمت و جان دشمنانت را نطلبیدی و نیز طول عمر را نخواستی، بلکه به جهت خود حکمت و معرفت را درخواست کردی تا بر قوم من که تو را بر سلطنت ایشان برپا نموده‌ام، داوری نمایی.

مزامیر 17:14

از آدمیان، ای خداوند، به ‌دست خویش، از اهل جهان که نصیب ایشان در زندگانی است. که شکم ایشان را به گنج خود پر ساخته‌ای و از فرزندان سیر شده، زیادی مال خود را برای کودکان خویش ترک می‌کنند.

مزامیر 39:6

اینک انسان مانند سایه زودگذر است. به عبث مضطرب می‌شود. ذخیره می‌کند و نمی‌داند کیست که از آن بهره خواهد برد.

مزامیر 73:7

چشمان ایشان از چاقی به در آمده است و خیالات دلشان را حد و مرزی نیست.

جامعه 4:4

آنگاه دیدم تمامی محنتها و کامیابی‌ها از رشکی است که انسان به همسایه خود دارد. پس آن نیز پوچ است و در‌ پی باد دویدن.

جامعه 4:8

شخصی تنها و بی‌کس، و او را پسری یا برادری نیست؛ و مشقتش را انتها نه، اما چشمش نیز از ثروت سیر نمی شود. و نمی‌گوید: «از برای که زحمت کشیده، جان خود را از نیکویی محروم سازم؟ این نیز پوچ است و مشقت سخت.

جامعه 5:13

بلایی سخت بود که آن را زیر آفتاب دیدم؛ یعنی دولتی که صاحبش آن را برای ضرر خود نگاه داشته بود.

جامعه 5:16

و این نیز بلای سخت است که از هر جهت چنانکه آمد همچنین خواهد رفت؛ و او را چه منفعت خواهد بود از اینکه در‌ پی باد زحمت کشیده است؟

جامعه 5:18

اینک آنچه من دیدم که خوب و نیکو می‌باشد، این است که انسان در تمامی روزهای عمر خود که خدا آن را به او می‌بخشد بخورد و بنوشد و از تمامی مشقتی که زیر آفتاب می‌کشد لذت ببرد، زیرا که نصیبش همین است.

جامعه 5:19

و نیز هر انسانی که خدا دولت و اموال به او ببخشد و او را قوت عطا فرماید که از آن بخورد و نصیب خود را برداشته، از محنت خود لذت برد، این بخشش خدا است.

اِشعیا 55:2

چرا نقره را برای آنچه نان نیست، و مشقت خویش را برای آنچه سیر نمی‌کند، صرف می‌کنید. گوش داده، از من بشنوید و چیزهای نیکو را بخورید تا گوشت جانتان گردد.

سوگنامه 5:2

میراث ما از آنِ غریبان و خانه‌های ما از آنِ اجنبیان گردیده است.

دانیال 5:18

اما تو، ‌ای پادشاه، خدای متعال به پدرت نِبوکَدنِصَر سلطنت و عظمت و جلال و حشمت عطا فرمود.

هوشع 7:9

غریبان قوتش را خورده‌اند و او نمی‌داند. سفیدی بر مویهای او پاشیده شده است، و او نمی داند.

تثنیه 28:33

ميوه زمينت و مشقت تو را قومی که نشناخته‌ای، خواهند خورد، و هميشه فقط تحت ظلم و ستم خواهی بود.

تثنیه 28:43

غريبی که در ميان تو است، بر تو به نهايت رفيع و برافراشته خواهد شد و تو به نهايت پست و متنزّل خواهی گرديد.

داوران 18:10

و چون داخل شويد، به قوم آسوده‌خاطر خواهيد رسيد و سرزمين بسيار وسيع است، و خدا آن را به ‌دست شما داده است، و آن جايی است که از هر چه در جهان است، چیزی کم ندارد.»