جامعه 4:8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁸ شخصی تنها و بی‌کس، و او را پسری یا برادری نیست؛ و مشقتش را انتها نه، اما چشمش نیز از ثروت سیر نمی شود. و نمی‌گوید: «از برای که زحمت کشیده، جان خود را از نیکویی محروم سازم؟ این نیز پوچ است و مشقت سخت.

هزارۀ نو

⁸ شخصی تنها و بی‌کس، که او را نه پسری است و نه برادری؛ محنت او را پایانی نیست، اما چشمانش از ثروت سیر نمی‌شود؛ هرگز نمی‌پرسد: «برای کِه محنت می‌کشم، و خود را از خوشی محروم می‌سازم؟» این نیز بطالت است، و مشغلۀ مصیبت‌بار.

Persian Old Version

⁸ یکی هست که ثانی ندارد و او راپسری یا برادری نیست و مشقتش را انتها نی و چشمش نیز از دولت سیر نمی شود. و میگوید ازبرای که زحمت کشیده، جان خود را از نیکویی محروم سازم؟ این نیز بطالت و مشقت سخت است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁸ مردی بود که تنها زندگی می‌کرد؛ نه پسری داشت و نه برادری. با این حال سخت تلاش می‌کرد و از اندوختن مال و ثروت سیر نمی‌شد. او برای چه کسی زحمت می‌کشید و خود را از لذتهای زندگی محروم می‌کرد؟ این نیز رنج و زحمت بیهوده‌ای است.

مژده برای عصر جدید

⁸ و این در مورد مردی است که تنها زندگی می‌کند، نه پسری دارد و نه برادری، امّا زحمت زیاد می‌کشد تا پول و دارایی جمع کند و چشمش از ثروت سیر نمی‌شود. او برای چه کسی زحمت می‌کشد و خود را از لذّتهای زندگی محروم می‌کند؟ او زندگی بیهوده و مشقّت‌باری دارد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁸ شخصی هست تنها و بی‌کس که نه پسری دارد و نه برادری؛ سخت زحمت می‌کشد امّا چشمش از ثروت سیر نمی‌شود و از خود نمی‌پرسد: «برای چه کسی زحمت می‌کشم و خود را از لذّت‌های زندگی محروم می‌سازم؟» این نیز بیهوده و دردآور است.

جامعه 4:8 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 2:18

و یَهوْه خدا گفت: «خوب نیست که آدم تنها باشد. پس برایش یاوری مناسب او بسازم.»

مزامیر 39:6

اینک انسان مانند سایه زودگذر است. به عبث مضطرب می‌شود. ذخیره می‌کند و نمی‌داند کیست که از آن بهره خواهد برد.

مزامیر 39:7

و الان ‌ای خداوند، برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می‌باشد.

امثال 27:20

عالم مردگان و ابدون سیر نمی‌شوند، همچنان چشمان انسان سیر نخواهند شد.

جامعه 1:13

و دل خود را بر آن نهادم که در هر چیزی که زیر آسمان کرده می‌شود، با حکمت تفتیش و تجسس نمایم. این مشقت، سخت است که خدا به آدمیان داده است که به آن زحمت بکشند.

جامعه 1:8

همه‌ چیز ملال انگیز است، به آن سان انسان آن را بیان نتواند کرد. چشم از دیدن سیر نمی‌شود و گوش از شنیدن مملو نمی‌گردد.

جامعه 2:21

زیرا مردی هست که با حکمت و معرفت و مهارت، محنت می‌کشد، و آنگاه باید همه را نصیب شخصی کند که برای آن زحمت نکشیده است. این نیز پوچ است و مصیبتی بزرگ!

جامعه 2:23

زیرا تمامی روزهایش غصه، و مشقتش غم است. حتی شبانگاه نیز دلش آرامی ندارد. این هم پوچ است.

جامعه 4:7

پس برگشته، پوچی دیگری را زیر آفتاب ملاحظه نمودم.

جامعه 5:10

آنکه نقره را دوست دارد، از نقره سیر نمی‌شود، و هر ‌که توانگری را دوست دارد، از دخل خویش سیر نمی‌شود. این نیز پوچ است.

جامعه 5:9

منفعت زمین برای همه است، حتی پادشاه نیز بر آن است که مزارع را کشت کند.

اِشعیا 5:8

وای بر آنانی که خانه را به خانه ملحق و مزرعه را به مزرعه می‌افزایند تا مکانی باقی نماند. و شما در میان زمین به تنهایی ساکن می‌شوید.

اِشعیا 55:2

چرا نقره را برای آنچه نان نیست، و مشقت خویش را برای آنچه سیر نمی‌کند، صرف می‌کنید. گوش داده، از من بشنوید و چیزهای نیکو را بخورید تا گوشت جانتان گردد.

مَتّی 11:28

بیاید نزد من ‌ای تمام زحمتکشان و گرانباران و من شما را آرامی خواهم بخشید.

لوقا 12:20

خدا وی را گفت‌: 'ای احمق، در همین شب جان تو را از تو خواهند گرفت، آنگاه آنچه اندوخته‌ای، از آن که خواهد بود؟'

۱یوحنا 2:16

زیرا که آنچه در دنیاست، از شهوت جسم و خواهش چشم و غرور زندگانی از پدر نیست، بلکه از جهان است.