جامعه 2:21 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²¹ زیرا مردی هست که با حکمت و معرفت و مهارت، محنت می‌کشد، و آنگاه باید همه را نصیب شخصی کند که برای آن زحمت نکشیده است. این نیز پوچ است و مصیبتی بزرگ!

هزارۀ نو

²¹ زیرا چه بسا کسی با حکمت و دانش و مهارتِ تمام محنت می‌کشد، و آنگاه باید همه چیز را برای آن که محنتی برایشان نکشیده، واگذارَد. این نیز بطالت است و مصیبتی عظیم.

Persian Old Version

²¹ زیرامردی هست که محنت او با حکمت و معرفت وکامیابی است و آن را نصیب شخصی خواهد ساخت که در آن زحمت نکشیده باشد. این نیزبطالت و بلای عظیم است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²¹ انسان با حکمت و دانش و مهارت خود کار می‌کند، سپس تمام حاصل زحماتش را برای کسی می‌گذارد که زحمتی برای آن نکشیده است. این نیز مصیبتی بزرگ و بیهودگی است.

مژده برای عصر جدید

²¹ کسی با زحمت فراوان و از روی عقل و دانش و مهارت مال و دارایی می‌اندوزد، سپس همه را برای استفاده کسی بجا می‌گذارد که هرگز برای آن زحمت نکشیده است. این نیز بیهوده و مصیبتی بزرگ است.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²¹ آدمی با زحمت فراوان و از روی عقل و دانش و مهارت مال و دارایی می‌اندوزد، سپس همه را برای کسی به‌جا می‌گذارد که هرگز برای آن زحمت نکشیده است. این نیز بیهوده و مصیبتی بزرگ است.

جامعه 2:21 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲تواریخ 34:2

و آنچه در نظر خداوند پسند بود، به عمل آورد و در طریقهای پدر خود داوود گام برداشته، به طرف راست یا چپ انحراف نورزید.

۲تواریخ 35:18

و هیچ عید پِسَخ مثل این از دوران سموئیل نبی در اسرائیل نگاه داشته نشده بود، و هیچ کدام از پادشاهان اسرائیل مثل این عید فِصَحی که یوشیا و کاهنان و لاویان و تمامی حاضران یهودا و اسرائیل و ساکنان اورشلیم نگاه داشتند، نگاه نداشته بود.

مزامیر 39:7

و الان ‌ای خداوند، برای چه منتظر باشم؟ امید من بر تو می‌باشد.

مزامیر 49:10

زیرا می‌بیند که حکیمان می‌میرند. و جاهلان و ابلهان با هم هلاک می‌گردند و ثروت خود را برای دیگران ترک می‌کنند.

مزامیر 49:11

فکر دل ایشان این است که خانه‌های ایشان دائمی باشد و مسکنهای ایشان نسل به نسل؛ و نامهای خود را بر زمینهای خود می‌نهند.

جامعه 2:20

پس برگشته، دل خویش را از تمامی مشقتی که زیر آفتاب کشیده بودم، نومید ساختم.

جامعه 4:4

آنگاه دیدم تمامی محنتها و کامیابی‌ها از رشکی است که انسان به همسایه خود دارد. پس آن نیز پوچ است و در‌ پی باد دویدن.

جامعه 4:8

شخصی تنها و بی‌کس، و او را پسری یا برادری نیست؛ و مشقتش را انتها نه، اما چشمش نیز از ثروت سیر نمی شود. و نمی‌گوید: «از برای که زحمت کشیده، جان خود را از نیکویی محروم سازم؟ این نیز پوچ است و مشقت سخت.

جامعه 9:18

حکمت از اسلحه جنگ بهتر است. اما یک خطاکار، نیکویی بسیار را فاسد تواند نمود.

اِرمیا 22:15

آیا از این جهت که با سروهای آزاد رقابت می‌نمایی، سلطنت خواهی کرد؟ آیا پدرت خوردن و نوشیدن نمی‌نمود و انصاف و عدالت را به جا نمی‌آورد؟ آنگاه برایش سعادتمندی می‌بود.

اِرمیا 22:17

«اما چشمان و دل تو، نیست جز برای حرص خودت و برای ریختن خون بی‌گناهان و برای ظلم و ستم تا آنها را به جا آوری.»