جامعه 10:12 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹² سخنان دهان حکیم فیض بخش است، اما لبهای احمق خودش را می‌بلعد.

هزارۀ نو

¹² سخنانِ دهانِ حکیم نظر لطف مردم را جلب می‌کند، اما لبهای نادان او را نابود می‌سازد.

Persian Old Version

¹² سخنان دهان حکیم فیض بخش است، امالبهای احمق خودش را میبلعد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹² سخنان شخص دانا دلنشین است، ولی حرفهای آدم نادان باعث تباهی خودش می‌گردد؛

مژده برای عصر جدید

¹² کلام شخص دانا فیض بخش است، امّا سخنان آدم نادان خودش را تباه می‌کند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹² سخنان شخص حکیم فیض‌بخش است، امّا سخنان آدم نادان او را تباه می‌کند.

جامعه 10:12 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 1:16

و داوود او را گفت: «خونت بر سر خودت باشد، زيرا که دهانت بر تو شهادت داده، گفت که ”من مسيح خداوند را کشتم.“»

ایّوب 16:5

لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما را رفع می‌نمود.

مزامیر 140:9

و امّا سرهای آنانی که مرا احاطه می‌کنند، شرارت لب‌های ایشان، آنها را خواهد پوشانید.

مزامیر 37:30

دهان صالح حکمت را بیان می‌کند و زبان او انصاف را بیان می‌کند.

مزامیر 64:8

و زبانهای خود را به ضدّ خود فرود خواهند ‌آورد و هر که ایشان را بیند، بر ایشان سر خواهد جنبانید.

امثال 10:10

هر ‌که چشمک می‌زند، دلریش می سازد، امّا احمق پرگو تلف می‌شود.

امثال 10:8

دانادل، فرامین را قبول می‌کند، امّا احمق پرگو تلف خواهد شد.

امثال 12:18

هستند که مثل ضربت شمشیر حرف‌های پوچ می‌زنند، امّا زبان حکیمان شفا می‌بخشد.

امثال 15:2

زبان حکیمان علم را زینت می‌بخشد، امّا دهان احمقان به حماقت سخن می‌گوید.

امثال 15:23

برای انسان از جواب شایوسته‌اش شادی حاصل می‌شود و سخنی که در محلش گفته شود، چه بسیار نیکو است.

امثال 19:5

شاهد دروغگو بی‌سزا نخواهد ماند، و کسی ‌که به دروغ سخن گوید، رهایی نخواهد یافت.

امثال 22:11

هر ‌که پاکی دل را دوست دارد و لب‌های ظریف دارد، پادشاه دوست او می‌باشد.

امثال 26:9

مثلی که از دهان احمق برآید، مثل خاری است که در دست شخص مست رفته باشد.

امثال 31:26

دهان خود را به حکمت می‌گشاید و تعلیم محبّت‌آمیز بر زبان او است.

جامعه 12:11

سخنان حکیمان مثل سُکهای گاورانی است و کلمات ارباب جماعت مانند میخهای سَرِ سُکها، که از یک ”شبان“ داده شود.

جامعه 4:5

مرد تنبل دستهای خود را بر هم نهاده، گوشت خویشتن را می‌خورد.

جامعه 5:2

با دهان خود عجله منما و دلت برای گفتن سخنی به حضور خدا نشتابد، زیرا خدا در آسمان است و تو بر زمین هستی. پس سخنانت اندک باشد.

جامعه 5:6

مگذار که دهانت بدن تو را خطاکار سازد و در حضور پیام آور مگو که ”این نذر به سهو شده است.“ چرا خدا به خاطر سخن تو غضبناک شده، عمل دستهایت را باطل سازد؟

جامعه 9:17

سخنان حکیمان که به آرامی گفته شود، از فریاد حاکمی که در میان احمقان باشد، زیاده شنیده می‌گردد.

مَتّی 12:35

مرد نیکو از خزانهٔ نیکوی دل خود، چیزهای خوب بر می‌آورد و مرد بد از خزانهٔ بد، چیزهای بد بیرون می‌آورد.

لوقا 19:22

به وی گفت: 'از زبان خودت بر تو فتوی می‌دهم، ای غلام شریر! دانسته‌ای که من مرد تندخویی هستم که برمی‌دارم، آنچه را نگذاشته‌ام و درو می‌کنم، آنچه را نپاشیده‌ام.

لوقا 4:22

و همه بر وی شهادت دادند و از سخنان فیض‌آمیزی که از دهانش صادر می‌شد، تعجّب نموده، گفتند: «مگر این پسر یوسف نیست؟»

افسسیان 4:29

هیچ سخن بد از دهان شما بیرون نیاید، بلکه آنچه مطابق نیاز و برای بنا نیکو باشد تا شنوندگان را فیض رساند.

کولسیان 4:6

گفتگوی شما همیشه با فیض باشد و اصلاح شده به نمک، تا بدانید هر کس را چگونه جواب باید داد.