۲سموئیل 22:20 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²⁰ مرا به مکان وسيع بيرون آورد. و مرا خلاصی داد چونکه به من رغبت می‌داشت.

هزارۀ نو

²⁰ او مرا به مکانی فراخ بیرون آورد، و مرا رهانید، زیرا که به من رغبت داشت.

Persian Old Version

²⁰ مرا به مکان وسیع بیرون آورد. و مرا خلاصی داد چونکه به من رغبت میداشت.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²⁰ او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

مژده برای عصر جدید

²⁰ او مرا کمک کرد تا از خطر رهایی یابم؛ او مرا نجات داد زیرا از من خشنود بود.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²⁰ او مرا کمک کرد تا از خطر رهایی یابم؛ او مرا نجات داد زیرا از من خشنود بود.

۲سموئیل 22:20 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 26:22

و از آنجا کوچ کرده، چاهی دیگر کند و برای آن جنگ نکردند. پس آن را رِحوبوت نامیده، گفت: «که اکنون خداوند ما را وسعت داده است و در سرزمین بارور خواهیم شد.»

۲سموئیل 15:26

و اگر چنين گويد که ”از تو راضی نيستم“، اينک حاضرم هر چه در نظرش پسند آيد، به من عمل نمايد.»

۲سموئیل 22:37

قدمهای مرا در زير من وسعت دادی که پايهايم نلغزيد.

۱تواریخ 4:10

و يَعبِيص از خدای اسرائيل استدعا نموده، گفت:« کاش که مرا برکت می‌دادی و حدود مرا وسيع می‌گردانيدی. کاش که دست تو با من می‌بود و مرا از بلا نگاه می‌داشتی تا برایم درد نیاورد.» و خدا آنچه را که خواست به او بخشيد.

مزامیر 118:5

در تنگی خداوند را خواندم. خداوند مرا اجابت فرموده، در جای فراخ آورد.

مزامیر 147:11

رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت او امیدوارند.

مزامیر 149:4

زیرا خداوند از قوم خویش رضامندی دارد. مسکینان را به نجات زیبا می‌سازد.

مزامیر 22:8

«بر خداوند توکّل کن پس او را خلاصی بدهد. او را برهاند، چونکه به وی رغبت می‌دارد.»

مزامیر 31:8

مرا به ‌دست دشمن اسیر نساخته‌ای. پایهای مرا به جای وسیع مستحکم گردانیده‌ای.

مزامیر 31:9

‌ای خداوند بر من رحمت فرما، زیرا در تنگی هستم. چشم من از غصه بی‌قوت شد، بلکه جانم و بدنم نیز.

اِشعیا 42:1

اینک خادم من که او را دستگیری نمودم و برگزیده من که جانم از او خشنود است، من روح خود را بر او می‌نهم تا انصاف را برای قومها صادر سازد.

هوشع 4:16

به درستی که اسرائیل مثل گاو سرکش، سرکشی نموده است. پس آیا خداوند ایشان را اکنون مثل بره‌ها در مرتع وسیع خواهد چرانید؟

مَتّی 17:5

و هنوز سخن بر زبانش بود که ناگاه ابری درخشنده بر ایشان سایه افکند و اینک آوازی از ابر در‌ رسید که «این است پسر حبیب من که از وی خشنودم. او را بشنوید!»

مَتّی 27:43

بر خدا توکّل نمود. پس خدا اکنون او را نجات دهد اگر به او رغبت دارد، زیرا گفت: 'پسر خدا هستم!'»

مَتّی 3:17

آنگاه خطابی از آسمان در‌ رسید که «این است پسر حبیب من، که از او خشنودم.»