۲سموئیل 12:22 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²² داوود گفت: «وقتی که کودک زنده بود، روزه گرفتم و گريه نمودم، زيرا فکر کردم ”کسی چه می‌داند؟ شايد خداوند بر من ترحم فرمايد تا کودک زنده بماند.“

هزارۀ نو

²² داوود پاسخ داد: «آنگاه که طفل هنوز زنده بود، روزه گرفتم و گریستم، زیرا با خود گفتم: ”کسی چه دانَد؟ شاید خداوند مرا فیض عنایت فرماید و طفل زنده مانَد.“

Persian Old Version

²² او گفت: «وقتی که طفل زنده بود روزه گرفتم و گریه نمودم زیرا فکر کردم کیست که بداند که شاید خداوند برمن ترحم فرماید تا طفل زنده بماند،

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²² داوود جواب داد: «وقتی بچه زنده بود، روزه گرفتم و گریستم، چون فکر می‌کردم شاید خداوند به من رحم کند و بچه را زنده نگه دارد.

مژده برای عصر جدید

²² داوود گفت: «وقتی‌که کودک هنوز زنده بود، روزه گرفتم و گریه کردم، زیرا امیدوار بودم که شاید خداوند بر من رحم کند و او شفا یابد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²² داوود در جواب گفت: «وقتی‌که کودک هنوز زنده بود، روزه گرفتم و گریه کردم، زیرا امیدوار بودم که شاید خداوند بر من رحم کند و او را شفا بدهد.

۲سموئیل 12:22 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 12:21

خادمانش به او گفتند: «اين چه‌ کار است که کردی؟ وقتی که کودک زنده بود، روزه گرفته، گريه نمودی و چون کودک مرد، برخاسته، خوراک خوردي؟»

۲پادشاهان 20:3

«ای خداوند، تمنا اینکه به یاد آوری که چگونه به حضور تو به امانت و به دل کامل رفتار نموده‌ام و آنچه در نظر تو پسند بوده است، به جا آورده‌ام.» پس حِزِقیا زارزار بگریست.

اِشعیا 38:5

«برو و به حِزِقیا بگو: یهوه خدای پدرت داوود چنین می‌گوید: دعای تو را شنیدم و اشکهایت را دیدم. اینک من بر روزهای تو پانزده سال افزودم.

یوئیل 1:14

روزه را تعیین نمایید و محفل مقدس را فرا خوانید. مشایخ و تمامی ساکنان سرزمین را به خانه یهوه خدای خود جمع نموده، نزد خداوند التماس نمایید.

یوئیل 2:14

که می‌داند که شاید برگردد و پشیمان شود و از پس خود برکتی واگذارد، یعنی هدیه آردی و هدیه ریختنی برای یهوه خدای شما؟

عاموس نبی 5:15

از بدی نفرت کنید و نیکویی را دوست دارید و انصاف را در محکمه برقرار نمایید، شاید که یهوه خدای لشکرها بر بقیه یوسف رحمت نماید.

یونس 1:6

و ناخدای کشتی نزد او آمده، وی را گفت: «چگونه می‌توانی راحت بخوابی؟ برخیز و خدای خود را بخوان، شاید که آن خدا ما را به خاطر آوَرَد تا هلاک نشویم.»