۱سموئیل 7:6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ پس آنان در مِصفه جمع شدند و آب کشيده، آن را به حضور خداوند ريختند، و آن روز را روزه داشته، در آنجا گفتند: « ما بر خداوند گناه کرده‌ايم.» و سَموئيل قوم اسرائیل را در مِصفه داوری نمود.

هزارۀ نو

⁶ پس آنان در مِصفَه گرد آمدند و از چاه آب برکشیدند و آن را به حضور خداوند ریختند. و در آن روز، روزه گرفته، در آنجا گفتند: «ما به خداوند گناه ورزیده‌ایم.» و سموئیل بنی‌اسرائیل را در مِصفَه داوری کرد.

Persian Old Version

⁶ و در مصفه جمع شدند و آب کشیده، آن را به حضور خداوند ریختند، و آن روز راروزه داشته، در آنجا گفتند که بر خداوند گناه کردهایم، و سموئیل بنیاسرائیل را در مصفه داوری نمود.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ بنابراین همهٔ آنها در مصفه جمع شدند. سپس از چاه آب کشیدند و به حضور خداوند ریختند و تمام روز را روزه گرفته، اعتراف کردند که به خداوند گناه کرده‌اند. و سموئیل در مصفه به رهبری بنی‌اسرائیل تعیین شد.

مژده برای عصر جدید

⁶ پس آنها همه در مصفه جمع شدند. از چاه آب کشیدند و به حضور خداوند ریختند و در آن روز همه روزه گرفتند و گفتند: «ما نزد خداوند گناهکار هستیم.» در این روز، سموئیل به رهبری بنی‌اسرائیل تعیین گردید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ پس همهٔ آن‌ها در مِصفَه جمع شدند. از چاه آب کشیدند و به حضور خداوند ریختند و در آن روز همه‌ روزه گرفتند و گفتند: «ما نزد خداوند گناهکار هستیم.» در آن روز، سموئیل در مِصفَه بنی‌اسرائیل را داوری کرد.

۱سموئیل 7:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 31:49

و مصفه نیز، زیرا گفت: «خداوند در میان من و تو دیده بانی کند وقتی که از چشم همدیگر دور باشیم.

۲سموئیل 14:14

زيرا ما بايد به یقین بميريم و مثل آب هستيم که به زمين ريخته شود و آن را نتوان جمع کرد. لیکن خدا جان را نمی‌گيرد، بلکه تدبيرها می‌کند تا آواره شده‌ای از او همچنان آواره نشود.

۱پادشاهان 8:47

پس اگر ایشان در زمینی که در آن اسیر باشند، به خود آمده، بازگشت نمایند و در زمین اسیری خود نزد تو التماس نموده، گویند که ”گناه کرده، و عصیان ورزیده، و شریرانه رفتار نموده‌ایم“،

۱تواریخ 11:18

پس آن سه مرد، لشکر فلسطينيان را از ميان شکافته، آب را از چاهی که نزد دروازه بِيت‌لِحِم است، کشيدند و آن را برداشته، نزد داوود آوردند. اما داوود نخواست که آن را بنوشد و آن را به جهت خداوند بريخت

۲تواریخ 20:3

پس یِهوشافاط بترسید و بر آن شد که به خداوند روی آورد. و در تمامی یهودا به روزه اعلان کرد.

نِحِمیا 9:27

آنگاه تو ایشان را به ‌دست دشمنانشان تسلیم نمودی تا ایشان را به تنگ آورند. در حین تنگی خویش، نزد تو التماس نمودند و ایشان را از آسمان قبول نمودی و مطابق رحمتهای بزرگ خود، نجات‌دهندگان به ایشان دادی که ایشان را از دست دشمنانشان رهانیدند.

ایّوب 16:20

دوستانم مرا مسخره می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد.

ایّوب 3:24

زیرا که نان من، آه کشیدن است، و ناله من، مثل آب ریخته می‌شود.

ایّوب 33:27

پس در میان مردمان سرود خوانده، خواهد گفت: ”گناه کردم و راستی را منحرف ساختم، و مکافات آن به من نرسید.

ایّوب 40:4

اینک من حقیر هستم و به تو چه جواب دهم؟ دست خود را به دهانم گذاشته‌ام.

ایّوب 42:6

از این جهت از خویشتن کراهت دارم و در خاک و خاکستر توبه می‌نمایم.»

مزامیر 106:6

با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم.

مزامیر 119:136

نهرهای آب از چشمانم جاری است، زیرا که شریعت تو را نگاه نمی دارند.

مزامیر 42:3

اشکهایم روز و شب نان من می‌بود، چون تمامی روز مرا می‌گفتند: «خدای تو کجاست؟»

مزامیر 6:6

از ناله خود وامانده‌ام! تمامی شب تخت خواب خود را در اشک غرق می‌کنم، و بستر خویش را به گریه تر می‌سازم!

مزامیر 62:8

‌ای قوم، همه وقت بر او توکّل کنید و دلهای خود را به حضور وی بریزید. زیرا خدا پناهگاه ماست، سلاه.

اِرمیا 31:19

به درستی که بعد از آنکه برگردانیده شدم، پشیمان گشتم و بعد از آنکه تعلیم یافتم، بر ران خود زدم. خجل شدم و رسوایی هم کشیدم، چونکه عار جوانی خویش را متحمل گردیدم.“

اِرمیا 36:9

و در ماه نهم از سال پنجم یِهویاقیم پسر یوشیا پادشاه یهودا برای تمامی اهل اورشلیم و برای همه کسانی که از شهرهای یهودا به اورشلیم می‌آمدند، برای روزه به حضور خداوند اعلام کردند.

اِرمیا 9:1

کاش که سر من آب می‌بود و چشمانم چشمه اشک. تا روز و شب برای کشتگان دختر قوم خود گریه می‌کردم.

سوگنامه 2:11

چشمان من از اشکها بی‌قوت شد و درونم به جوش آمده و جگرم به سبب ویرانی دختر قوم من بر زمین ریخته شده است. چونکه کودکان و شیرخوارگان در کوچه‌های شهر ضعف می‌کنند.

سوگنامه 3:49

چشم من بی‌امان جاری است و باز نمی‌ایستد.

سوگنامه 5:16

تاج از سر ما افتاد؛ وای بر ما، زیرا که گناه کردیم.

حزقیال 20:4

‌ای پسر انسان، آیا بر ایشان داوری خواهی کرد؟ آیا بر ایشان داوری خواهی کرد؟ پس کارهای شرم‌آور پدران ایشان را به ایشان بفهمان.

هوشع 5:1

ای کاهنان، این را بشنوید، و ‌ای خاندان اسرائیل گوش نمایید، و ‌ای خاندان سلطنتی گوش گیرید، زیرا که این داوری برای شماست؛ چونکه شما در مِصفه دام شدید و توری گسترده بر تابور.

یوئیل 2:12

ولی الان خداوند می‌گوید: «با تمامی دل و با روزه و گریه و ماتم به سوی من بازگشت نمایید.

لاویان 16:29

این برای شما قانون دائمی باشد، که در روز دهم از ماه هفتم جانهای خود را ذلیل سازید و هیچ کار مکنید، خواه بومی و خواه غریبی که در میان شما مسکن گزیده است.

لاویان 26:40

«ولی اگر به تقصیرات خود و تقصیرات پدرانشان اعتراف کنند، یعنی به خیانتی که به من ورزیده و به خلاف من گام برداشته‌اند

لوقا 15:18

برخاسته نزد پدر خود می‌روم و به او خواهم گفت:‌ ای پدر به آسمان و به حضور تو گناه کرده‌ام،

یوشع 18:26

و مِصفه و کِفيره و موصَه.

داوران 10:10

و قوم اسرائیل نزد خداوند فرياد برآورده، گفتند: «به تو گناه کرده‌ايم، چونکه خدای خود را تر ک کرده، بَعليم را عبادت نموديم.»

داوران 10:15

قوم اسرائیل به خداوند گفتند: «گناه کرده‌ايم، پس مطابق آنچه در نظر تو پسند آيد به ما عمل نما، فقط امروز ما را رهايی ده.»

داوران 2:4

و چون فرشته خداوند اين سخنان را به تمامی اسرائيل گفت، قوم صدای خود را بلند کرده، گريستند.

داوران 20:23

و قوم اسرائیل برآمده، به حضور خداوند تا شام گريه کردند و از خداوند مشورت خواسته، گفتند: «آيا بار ديگر نزديک بشوم تا با برادران خود پسران بِنيامين جنگ نمايم؟» خداوند گفت: «به مقابله ايشان برآييد.»

داوران 20:26

آنگاه تمامی قوم اسرائیل، يعنی تمامی قوم برآمده، به بِیت‌ئیل رفتند و گريه کرده، در آنجا به حضور خداوند توقف نمودند. و آن روز را تا شام روزه داشته، قربانی‌های سوختنی و قربانی‌های سلامتی به حضور خداوند تقدیم کردند.

داوران 3:10

و روح خداوند بر او نازل شد و او قوم اسرائیل را داوری کرد، و برای جنگ بيرون رفت. و خداوند کوشان‌رِشعَتايم، پادشاه اَرام را به ‌دست او تسليم کرد، و دستش بر کوشان‌رِشعَتايم مستولی گشت.

۱سموئیل 1:15

حَنّا در جواب گفت: «نه آقايم، بلکه زن شکسته‌دل هستم. شراب و باده ننوشيده‌ام، بلکه جان خود را به حضور خداوند ريخته‌ام.

۱سموئیل 10:17

و سَموئيل قوم را در مِصفه به حضور خداوند خواند

۱سموئیل 12:10

پس نزد خداوند فرياد برآورده، گفتند: ”گناه کرده‌ايم، زيرا خداوند را ترک کرده، بَعليم و عَشتاروت را عبادت نموده‌ايم. حال ما را از دست دشمنان ما رهايی ده و تو را عبادت خواهيم نمود.“

۱سموئیل 7:15

و سَموئيل در تمام روزهای عمر خود بر اسرائيل داوری می‌نمود.