۱سموئیل 27:11 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹¹ و داوود مرد يا زنی را زنده نگذاشت که به جَت بيايند. زيرا گفت: «مبادا درباره ما خبر‌ آورده، بگويند که ”داوود چنين کرده است“» و داوود در تمامی روزهايی که در شهرهای فلسطينيان بماند، عادتش چنين بود.»

هزارۀ نو

¹¹ او نمی‌گذاشت مرد یا زنی زنده بماند تا به جَت برده شود، زیرا با خود می‌اندیشید: «مبادا دربارۀ ما خبر آورده، بگویند: ”داوود چنین و چنان کرده است.“» و داوود در تمامی مدتی که در سرزمین فلسطینیان می‌زیست، عادتش چنین بود.

Persian Old Version

¹¹ و داود مرد یا زنی را زنده نگذاشت که به جت بیایند زیرا گفت مبادا درباره ما خبرآورده، بگویند که داود چنین کرده است وتمامی روزهایی که در بلاد فلسطینیان بماند، عادتش چنین خواهد بود.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹¹ داوود، مرد یا زنی را زنده نمی‌گذاشت تا به جت بیاید و بگوید که او به کجا حمله کرده است. مادامی که داوود در سرزمین فلسطینی‌ها زندگی می‌کرد، کارش همین بود.

مژده برای عصر جدید

¹¹ داوود در حمله‌های خود زن یا مردی را زنده نمی‌گذاشت، مبادا به جت بیایند و گزارش کارهای او را بدهند. داوود در تمام مدّتی که در کشور فلسطینیان زندگی می‌کرد، کارش همین بود.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹¹ داوود در حمله‌های خود زن یا مردی را زنده نمی‌گذاشت، مبادا به جَت بیایند و گزارش کارهای او را بدهند. داوود در تمام مدّتی که در سرزمین فلسطینیان زندگی می‌کرد، کارش همین بود.

۱سموئیل 27:11 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

امثال 12:19

لب راستگو تا به ابد استوار می‌ماند، امّا زبان دروغگو برای لحظه‌ای است.

امثال 29:25

ترس از انسان دام می‌گستراند، امّا هر ‌که بر خداوند توکّل نماید، سرافراز خواهد شد.

اِرمیا 41:4

و در روز دوم بعد از آنکه جِدَلیا را کشته بود و کسی از آن اطلاع نیافته بود،

۱سموئیل 22:22

داوود به اَبياتار گفت: «روزی که دوآغ اِدومی در آنجا بود، دانستم که او شائول را البته آگاه‌ خواهد ساخت، پس من باعث کشته شدن تمامی اهل خاندان پدرت شدم.

۱سموئیل 27:10

و اَخيش گفت: «امروز به کجا تاختید؟» داوود گفت: «به نِگَب يهودا و نِگِب يِرَحمئيليان و یا نِگِب قينيان.»

۱سموئیل 27:12

و اَخيش داوود را تصديق نموده، گفت: «خويشتن را چنان نزد قوم خود اسرائيل منفور نموده است که تا به ابد بنده من خواهد بود.»

۱سموئیل 30:2

و زنان و همه کسانی را که در آن بودند، از کوچک و بزرگ اسير کرده، هيچ ‌کس را نکشته، بلکه همه را به اسيری برده، به راه خود رفته بودند.