۱پطرس 5:7 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁷ و تمام نگرانیهای خود را به وی واگذارید، زیرا که او برای شما فکر می‌کند.

هزارۀ نو

⁷ همۀ نگرانیهای خود را به او بسپارید زیرا او به فکر شما هست.

Persian Old Version

⁷ وتمام اندیشه خود را به وی واگذارید زیرا که اوبرای شما فکر میکند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁷ بگذارید خداوند بار تمام غصه‌ها و نگرانیهای شما را به دوش گیرد، زیرا او در تمام اوقات به فکر شما می‌باشد.

مژده برای عصر جدید

⁷ بار تمام نگرانی‌های خود را به دوش او بگذارید، زیرا او همیشه در فكر شماست.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁷ بار تمام نگرانی‌های خود را به دوش او بگذارید، زیرا او همیشه در فکر شما است.

۱پطرس 5:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 34:15

چشمان خداوند به سوی صالحان است و گوشهای وی به سوی فریاد ایشان.

مزامیر 37:5

طریق خود را به خداوند بسپار و بر وی توکّل کن که آن را انجام خواهد داد.

مزامیر 40:17

و امّا من مسکین و فقیر هستم و خداوند درباره من تفکّر می‌کند. تو یاور و نجات‌دهنده من هستی. ای خدای من، تأخیر مفرما.

مزامیر 55:22

بار نگرانی خود را به خداوند بسپار و تو را روزی خواهد داد. او تا به ابد نخواهد گذاشت که مرد عادل جنبش خورد.

امثال 16:3

کارهای خود را به خداوند بسپار تا فکرهای تو استوار شود.

مَتّی 6:27

و کیست از شما که به نگرانی بتواند ذراعی بر قامت خود افزاید؟

مَتّی 6:28

و برای لباس چرا می‌اندیشید؟ به سوسنهای چمن دقت کنید، چگونه نمو می‌کنند! نه زحمت می‌کشند و نه می‌ریسند!

مَتّی 6:31

پس اندیشه مکنید و مگویید چه بخوریم یا چه بنوشیم یا چه بپوشیم.

مَرقُس 4:38

و او در انتهای قایق بر بالشی خفته بود. پس او را بیدار کرده گفتند: «ای استاد، آیا تو را باکی نیست که هلاک شویم؟»

لوقا 12:22

پس به شاگردان خود گفت: «از این جهت به شما می‌گویم که اندیشه مکنید برای جان خود که چه بخورید و نه برای بدن که چه بپوشید.

لوقا 12:26

پس هرگاه توانایی کوچکترین کاری را ندارید، چرا برای بقیه می‌اندیشید.

یوحنا 10:13

مزدور می‌گریزد، چونکه مزدور است و به فکر گوسفندان نیست.

فلیپیان 4:6

برای هیچ ‌چیز اندیشه مکنید، بلکه در هر چیز با دعا و استغاثه، همراه با شکرگزاری، درخواستهای خود را به خدا عرض کنید.

۱سموئیل 30:6

داوود بسيار پریشان بود، زيرا که قوم می‌گفتند که او را سنگسار کنند، چون جان تمامی قوم هر يک برای پسران و دختران خويش بسيار تلخ شده بود. اما داوود خويشتن را از يهوه، خدای خود، تقويت نمود.