۱قرنتیان 9:17 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁷ زیرا هرگاه این را به میل خود کنم، پاداشی دارم. لیکن اگر با کراهت باشد، وکالتی به من سپرده شد.

هزارۀ نو

¹⁷ زیرا اگر به اختیار این کار را انجام می‌دادم، از پاداش برخوردار می‌بودم؛ ولی اگر به اختیار نباشد، فقط انجام‌وظیفه می‌کنم.

Persian Old Version

¹⁷ زیراهرگاه این را طوع کنم اجرت دارم، لکن اگر کره باشد وکالتی به من سپرده شد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁷ اگر من به میل خود داوطلب می‌شدم که خدا را خدمت کنم، در آن صورت توقع دستمزد نیز می‌داشتم. اما چنین نیست، زیرا خدا خود، مرا برگزیده و این خدمت مقدّس را به من سپرده است و من هیچ اختیاری از خود ندارم.

مژده برای عصر جدید

¹⁷ اگر كار خود را از روی میل انجام دهم پاداش می‌گیرم و اگر از روی میل انجام ندهم، باز هم مأموریتی است كه به من سپرده شده و باید انجام دهم.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁷ اگر کار خود را با ارادۀ خود انجام می‌دادم، می‌توانستم انتظار پاداش داشته باشم، ولی من خدمت خود را وظیفه‌ای می‌دانم که خدا به من سپرده است.

۱قرنتیان 9:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱تواریخ 28:9

و تو ای پسر من سليمان، خدای پدر خود را بشناس و او را به دلی کامل و به فکری راغب عبادت نما، زيرا خداوند همه دلها را تفتيش می‌نمايد و هر نیت فکر را می‌داند. اگر او را طلب نمايی، او را خواهی يافت، اما اگر او را ترک کنی، تو را تا به ابد دور خواهد انداخت.

۱تواریخ 29:14

ليکن من کيستم و قوم من کيستند که قابليت داشته باشيم که به خوشی دل اينطور هدايا بياوريم؟ زيرا که همه اين چيزها از آنِ تو است و از دست تو به تو داده‌ايم.

۱تواریخ 29:5

طلا را به جهت چيزهای طلا و نقره را به جهت چيزهای نقره وبه جهت تمامی کاری که به دست صنعتگران ساخته می‌شود. پس کيست که به خوشی دل، خویشتن را امروز برای خداوند وقف نمايد؟»

۱تواریخ 29:9

آنگاه قوم از آن رو که به خوشی دل هديه آورده بودند، شاد شدند، زيرا به دل کامل هدايای داوطلبانه برای خداوند آوردند و داوود پادشاه نيز بسيار شاد و مسرور شد.

نِحِمیا 11:2

و قوم، همه کسانی را که به خوشی دل برای سکونت در اورشلیم حاضر شدند، برکت دادند.

اِشعیا 6:8

آنگاه صدای خداوند را شنیدم که می‌گفت: «که را بفرستم و کیست که برای ما برود؟» گفتم: «گوش به فرمانم، مرا بفرست.»

اِرمیا 20:9

پس گفتم که «او را اعلام نخواهم نمود و بار دیگر به اسم او سخن نخواهم گفت»، آنگاه در دل من همچون آتش افروخته شد و در استخوانهایم بسته گردید و از خودداری خسته شده، باز نتوانستم ایستاد.

حزقیال 3:14

آنگاه روح مرا برداشت و برد و با تلخکامی و خشمگین رفتم و دست خداوند بر من سنگین می‌بود.

یونس 1:3

اما یونس برخاست تا از حضور خداوند به ترشیش فرار کند. پس به یافا فرود آمده، کشتی‌ای یافت که عازم ترشیش بود. پس کرایه‌اش را داده، سوار شد تا همراه ایشان از حضور خداوند به ترشیش برود.

مَلاکی 1:10

کاش که یکی از شما می‌بود که درها را ببندد تا آتش بر قربانگاه من بیجا نیفروزید. یهوه صِبایوت می‌گوید: در شما هیچ خوشی ندارم و هیچ هدیه از دست شما قبول نخواهم کرد.

مَتّی 10:41

و آنکه پیامبری را به اسم نبی پذیرد، اجرت نبی یابد و هر‌ که عادلی را به اسم عادل پذیرفت، مزد عادل را خواهد یافت.

مَتّی 24:25

اینک شما را پیشاپیش خبر دادم.

لوقا 12:42

خداوند گفت: «پس کیست آن ناظر امین و دانا که مولای او، او را بر سایر خادمان خود گماشته باشد تا آذوقه را در وقتش به ایشان تقسیم کند.

یوحنا 4:36

و دروگر مزد می‌گیرد و ثمری برای حیات جاودانی جمع می‌کند تا کارنده و درو‌کننده هر دو با هم خشنود گردند.

۱قرنتیان 3:14

اگر کاری که کسی بر آن پی گذارده باشد بماند، پاداش خواهد یافت.

۱قرنتیان 3:8

و کارنده و سیراب کننده‌ یک هستند، لیکن هر یک مزد خود را مطابق مشقّت خود خواهند یافت.

۱قرنتیان 4:1

هر کس ما را چون خادمین مسیح و وکیلان اسرار خدا بشمارد.

۱قرنتیان 9:16

زیرا هرگاه مژده دهم، مرا فخر نیست چونکه مرا ضرورت افتاده است، بلکه وای بر من اگر مژده ندهم.

۱قرنتیان 9:18

در این صورت، مرا چه مزد است؟ اینکه چون مژده می‌دهم، انجیل مسیح را رایگان سازم و از حق خود در آن استفاده نکنم.

۲قرنتیان 8:12

زیرا هرگاه دلگرمی باشد، مقبول می‌افتد، مطابق آنچه کسی دارد، نه مطابق آنچه ندارد.

غلاطیان 2:7

بلکه به خلاف آن، چون دیدند که مژده ختنه‌ناشدگان به من سپرده شد، چنانکه مژده ختنه‌شدگان به پِطرُس،

کولسیان 1:25

که من خادم آن گشته‌ام مطابق کار نظارت خدا که به من برای شما سپرده شد تا کلام خدا را به‌ کمال رسانم؛

۱تسالونیکان 2:4

بلکه چنانکه مقبول خدا گشتیم که وکیلان انجیل بشویم، همچنین سخن می‌گوییم و خواستار خشنودی مردم نیستیم، بلکه خشنودی خدایی که دلهای ما را می‌آزماید.

فلیمون 1:14

امّا نخواستم کاری بدون نظر تو کرده باشم، تا نیکویی تو از روی اجبار نباشد، بلکه از روی میل و رغبت.