16 ইয়োন খ্রীষ্টনি দিনায় আং দুৰুং গৗমৗন মান্না যে, আং ইতিন তলকৗইচান, ইতিন ৰেবাকৗইচান।
আং ৰৗজিনি মাহাঙায় ধার্মিকনি বিষিনায় পেনেম ক্রৌ দুনৌ; চৗই, আং ইনি হুচিং যে চৗপমৗন তানচৌ, অৗ প্রভু উৱো নৗঙৗন দাসা মানৌ।
অৗ ঈশ্বৰ, নৗং আঙো পৗমৗৰ সমায়প্রিঙৗন তৗৰৗংমৗন ফৗইতানা, আৰা তিবেনেন আং নিনি আচাংকা কৗমদো দুনমৗন পাংতা।
নাত্নে আং ব্রাকৌ, “আহ, আং ইতিনৗন কষ্ট গাসায়ৌ, ইতিনৗন ইনি বৗল দৗপ্রৗয়ৌ; তেওবান ইনি মাসান নিগিনি হলে যিহোৱানায় তৱা, আৰা ইনি কষ্টনি থৗই ইনি ঈশ্বৰনি অমায় তৱা।”
আন্ধাৰায় আং ননোকো যিয়ো ব্রাঙা, উৱো ননোক জিসিঙায়ৗন ব্রাকঙা; নাচৰায় যিয়ো নাআ, উ নৗগৌ নুৰ পিৰায়প্রিং দুনলাওঙা।
“আৰা আং ননোকো ব্রাকাং, চাংবা মাৰাবদোনি মাজাৰায় আঙো স্বীকাৰ গাসায়া, মাৰাবনি স্বাৱা ঈশ্বৰনি দূতদোনি মাহাঙায় উৱো স্বীকাৰ গাসায়ঙা।
আত্মাৱা চৗল্পাক লাওঙি, কানা কিচুন দংচা। আং ননোঙা যি যি ক্রৌ ব্রাকতা, উৱো আত্মা আৰা চৗল্পাক।
শিমোন পিতৰা জবাব লাওমৗন উৱো ব্রাকৌ, “প্রভু নিং চিনাঙা লৗইঙা? বুসুঞ্চা চৗল্পাক নিনায়সে তৱা।
“অৗ ভৗইদো, অব্রাহামনি হৗসুগায়ঙি স্বা-জংদো আৰা ননোক যেপাং মাৰাব ঈশ্বৰনা খিৰা, নাঙিন গৗমৗন ই মুক্তিনি ক্রৌৱো বেসেতনি সায়তানা।
আৰা উম্রা ননোকো বুসুন লাগেত ধৗৰধৗৰ দাপাঙা; ননোক যেনো প্রভু যীশু খ্রীষ্টনি দিনায় দোষ তংচা সায়া।
উনান গৗমৗন আং তলকা, নাত্নে চৗইচা-পাঞ্চা দংচা; ইগিনা কৗতৗইমৗন লুকতা যে, নাম্পাৰায় কৗতনি গানা দংচা।
উগুনান ননোক অৗগচাকৱায়বান নিঙো আপৗইসা দাসমান্তানা যে, নাঙি প্রভু যীশু খ্রীষ্টনি দিনায় যেগেনান ননোক নিঙি, উগুনান নিংবান ননোঙি দুৰুক মাসানি।
আৰা তৗনৗকতানি হুকুম গানাসে লৗইতানা, আৰা যি পেনেম ক্রৌ আতাং জৗতিদোনি মাজাৰায় দুনমৗন পাংতা, উবায়ঙি মাৰাবদোনি মাজাৰায় ক্রৌ দেপ্রেং লাৱৌ; নাত্নে যি মাৰাবদো মানায়তৌবুসুন অনোক নাঙায় অৗকচ্রৗপসা দুনতানা, সায় মানা যে আং ইতিন তলকতা এবা তলকৌ।
ননোঙি বিষিনায় ইনি খিৰনি তৱা সায় মানা, ননোং গৗমৗন ইতিন ৰেবাঙি সায়ৌ।
ইগিনান ননোক যাতে যি যিদো পেনেম, উৱো থাক লায়মৗন দাসমানা, খ্রীষ্টনি দিন লাগেত যাতে ননোক নন্তম আৰা দোষ তংচা পাঙায়মৗন,
ইবায় ইনি খৗন্তৗক আশা ইয়ৗন যে, ননোঙি হাপাগ শুঙায় যি মাৰাবা পেনেম কৗম চংতানা, উম্রা যীশু খ্রীষ্টনি দিন লাগেত উৱো পলায়তিন্না।
আতাঙা নিঙি আশা, এবা খুসীমান্নি, এবা দুৰুকঙি মুকুট উতুং? নাঙি প্রভু যীশুনি মাহাঙায় উনি বালফানি দিনায় ননোকৗন দংচা কনায়?
উন গৗমৗন আংবান সৗই মাঞ্চায়মৗন ননোঙি বিশ্বাসনি গুমুৰ দাসমান গৗমৗন তীমথিয়ো দিমসেততানা, শুংশুংতানা, জিখৗমায় থাক লানি মাৰাবা ননোকো থাক লাঔ ব্রাকৗইমৗন নিঙি ৰেবাকঙিয়ো ইতিন সায়চা।
আতাঙা ঈশ্বৰনি ক্রৌৱো চৗল্পাকনাং আৰা কৗম তৗৰৗয়া, আৰা বেবাক পাসাং-পুসুং ফানাং হান্দানি চৗইবা মাতা, চৗল্পাক আৰা আত্মা, গৗংতৗই আৰা চৗৰৗম ই বেবাকন গকৗই ৰাওৱা শুই লাৱা আৰা হাপাগ শুঙায়ঙি চিন্তৗইঙি আৰা শুংশুঙিয়োবান দাসমানা।
আতাঙা ননোক চামায়মৗন লৗইঙি কাৰায়প্রিং দংচা, চামচানি কাৰায়প্রিং মানে ঈশ্বৰনি চৗল্পাক নাং সায়ৌ।
অৗগচাকৱায়প্রিং যিয়ো তৱা, নাং যিয়ো নাঔ, যিয়ো অৗপিন মৗকৗৰায়ৗন নৗকৌ, যিয়ো চৗয়ৌ, আৰা চতংমৗন লৗৱৌ, উ ক্রৌনি বিষিনায় সুকৌ,
আত্মা আৰা মিচিকস্বা পিদানা ব্রাকতা, “ফৗই!”, আৰা যি মাৰাবা নৗতৗমা, উবান ব্রাকৗন “ফৗই!” আৰা যি মাৰাবা নৗঙনাৱা উম্রা ফৗয়ৗন; যা ইচ্ছা সায়া উম্রা, দাম নিগচা চৗল্পাকনি চিকা লাঅৗন।