20 আবাদ হান্নি দিন লৗয়ৌ, থৗই দাকঙি দিন বুসুনৌ, নাত্নে নাং মুক্তি মাঞ্চৌ।
বৗলৗম-দিনায় ৰুবুং মাৰাবা বুদ্ধিনাং স্বাবৗন্তৗই; নাত্নে আবাদ হান্নি সমায়ায় জুবুত মাৰাবা পুনুকতিন্নি স্বাবৗন্তৗই।
চৗই, খৗব পিজান হাসঙায়প্রিং ইনি জৗতি গানা স্বামিচিকনি হেপমি হুৰাং নায়তা। যিহোৱা ঈশ্বৰা সিয়োনায় তংচা নাতুং? উনি ৰাজাৱা উপুমায় তংচা নাতুং? অনোক তানমৗন বানায়তানি বায়স্বা আৰা মৗমৗং জৗতিনি দৱা দংচা জিনিষদোমৗন আঙো আতাংনা ৰাগ গাসায়তা?
ইনি জৗতি গানা স্বামিচিকনি কান্দাতনি গৗমৗন আং খৗব কান্দাতৌ, আং হাপাগ সাঔ।
আতাঙা নৗগৌগিৰা জেলা শাৰায়মৗন নাকাব চৗপমা, আৰা ননোক বৗৰায় চাপৗইমৗন নুগ্দুৰ তোক তোকৗইমৗন ব্রাঙা, ‘অৗ প্রভু নিং গৗমৗন নাকাব দাওলাও!’ আৰা উম্রা জবাব লাওমৗন ব্রাঙা, ‘ননোক বিবায়ঙি মাৰাব আং দাসমাঞ্চা!’
আৰা পুমায় তয়তোঙি নিনি স্বাদোমৗন নৗঙো হাʼমৗন সমান তাকৗইমৗন, নিনি মাজাৰায় লহংনি পিৰায় লহং পাংনা লাওচানা; আতাঙা নিনি দয়ানি সময়ো নৗং দাসমাঞ্চৌ।”