4 “মোৱাব নষ্ট সায়ৌ; উনি স্বাগৗলৗইদো হত্রাকতা।
যিহুদীদো যাতে অৗপিন শুতুৰদোনায়প্রিং আপো কান কৰনা মানা উনান ৰাজাৱা উ দিননি গৗমৗন বেবাক নগৰায় তৗয়াৰ গাসায়া, উনি গৗমৗন বেবাক নগৰ পৗমৗৰায় হুকুম লাৱা, আৰা বেবাক জৗতিনি মাহাঙায় প্রচাৰ গাসায়ঙি গানা উ লেখা চাগনি গায় বানায়ঙি সায়ৌ।
যি ম্রাবা নিনি পৗমৗৰ স্বাদো লৌমৗন লহঙায় বাতকেকঙা, উম্রা সাবাস।
উ মাৰাব, যিহোৱা ঈশ্বৰা ক্ষমা গাসায়চৗইমৗন উন্দ্রৗইঙি নগৰদো গানা সায়ৗন; উম্রা মৗনৌৱায় হত্রাকঙি আৰা সানদুপুৰায় বেগল হুৰাং নাঅৗন।
হোৰোণয়িমায় ক্লাংচেতৗইমৗন হেপমি নায়তা, ‘লুটৗইঙি আৰা গাথাতনি সায়তা।’
আতাঙা লুহীতৱাং দুংনাঙি লামতিয়া অনোক দৗকচাৰাৱা হেপায়মৗন দুংনাঙা; আতাঙা ব্রাকাৰৗন হোৰোণয়িমাং বৗৰনাঙি লামায় গাথাত মাস্তানি দুখমৗন হেপমি নায়তা।