7 আতাঙা ধৰম তংচানি উ তুল্লুক বিষিনা তিবান কৗম তৗৰৗইমৗন পাংতা; খৗলি উ তি দাপাংতোঙি মাৰাবা পিজান সায়চা লাগেতসৗন দাপাংমৗন পাংতা।
আং লৗইঙি জিখৗমায়, লঙ্গৰ মাসাহাম্প্রেংদো ননোঙি মাজাৰায় দাঙায়মৗন, হাঞ্জাদোনি পিৰায় দয়া তংচা চৗদুগ তৗনৗকঙা;
আৰা উম্রা যে ঠিক সমায়ায় তৗনৗক ফৗয়া, উন গৗমৗন উতুংঙায় উৱো বাধা লাওমৗন দাপাংতা উৱো ননোক দাসমানা।
আৰা সেওঙি তুল্লুক বিষিন খৗব গদা, ইয়ো বেবাকৗন লাতৌঙি, যি মাৰাবা কানায় পতকফৗয়ৌ; আত্মায় ধার্মিক ব্রাকৗইমৗন লেকানি সায়ৌ; দূতদো নাঙায় তৗনৗকফৗয়ৌ, আতাং জৗতিদোনি মাজাৰায় দুন্নি সায়ৌ জগতৱায় বিশ্বাসমৗন হৗনমৗন লানি সায়ৌ মহিমামৗন পিৰাঙা লালাঙি সায়ৌ।
অৗ পৗমৗৰ স্বাদো, বুসুন্নি সময় খৗতৗই সকফৗয়ৌ আৰা খ্রীষ্টনি মুগ্দৗই ফৗইঙা, ই যি ক্রৌ ননোক নাঔ, উগুনান তিয়ৗন তৗক্রৗই খ্রীষ্টনি মুগ্দৗই পতকৌ; ইন দ্বাৰায় নাং দাসমানৌ যে, বুসুন্নি সময় সকফৗয়ৌ।
আৰা যি আত্মাদো যীশুৱো স্বীকাৰ গাসায়চা, উদো ঈশ্বৰনি দংচা, আৰা উৱৗন খ্রীষ্টনি মুগ্দৗই আত্মা; উম্রা যে ফৗয়ৌ, উৱো ননোক নাঔ; আৰা খৗন্তৗকৗন উম্রা তি জগতৱায় হৗজিৰ সায়মৗন তয়তা।
আৰা উনি মুকতুঙায় ইগিনা মুং সুকতানি তৱা গসা তুল্লুক বিষিন। “গদা বাবিল বাসমাতায়ঙি নুতিদোনি আৰা কিঞ্চিনি জিনিষদোনি আমায়।”
উম্প্রিং উ দূতৱা আঙো ব্রাকৌ, “নৗং আতাঙা অবাক মানবিয়া? আং উ মিচিকজুনি আৰা উৱো লায়মৗন চাৰাওতিনি উ সিন টা দৗখৗম আৰা সাছি টা ক্রোং তোঙি উ চংনি তুল্লুক বিষিন আং নৗনা দুন্না।