Pirman itu la njadi manusiau diau iluak nian ngan kitau. Di Diau kitau nginak diau benagh ceritau Allah. Diau mendam ngan kitau. Kitau la nginak keagunganNyau, keagungan diau dienjuakka ngan Diau, karnau Diautu Anak Bapak diau sughang itula.
Amun Rua Allah itu datang, Diau nyatauka Allah itu benagh. Kamu ka dibimbingAu ngeruani gegalaunyau diau benagh. Diau nidau ka ngiciak jak di diriAu, anyautu Diau ka ngiciakka setu diau didengaghAu, mangku Diau ka ngiciakka ngan kamu setu diau ka tejadi nanti.
Dalam kitab nabi-nabi ditulis luak ini: ‘Gegalau jemau ka diajagh Allah.’ Mangku jemau diau ndengagh Bapak ngan belajagh jak di Diau, jemautu ka datang njenguak Aku.
Anyautu mbak kini kamu la dilepaska jak di dusau mangku njadi budak Allah. Untungau kamu la idup batan endak Allah mangku bulia idup sejati selelamaunyau.
Karnau Rua diau kamu terimau nidau njadika kamu budak, mangku kamu nidau penakut agi. Anyautu Ruatu njadika kamu anak Allah, mangku karnau kuasau Ruatu kitau mantau Allah “Bak, bakku!”
Aku, sughang tuau jemau Keristen, nulis surat ini ngan kamu diau dipilia Allah ngan anak-anak kamu diau kusayangi. Ukan cuman aku, tapitu gegalau jemau diau keruan Allah diau benagh nyayangi kamu pulau,