Kici'an diau Dighi kiciakka ngan Aku, la Kukiciakka ngan ughangtu, mangku ughangtu la nerimaunyau. Ughangtu keruan nian asalKu jak di Dighi, mangku ughangtu percayau, Dighitu ngajung Aku.
Allah la bekatau, “Jak di keleman ka nimbul terang.” Allah itu pulau nimbulka terang di ati kitau, supayau rupu'an kitau njadi terang mangku ngeruani keagungan Allah diau kina'an di dayi Keristus.
Aku mintak, supayau Allah Tuhan kitau Yesus Keristus, Bapak diau agungtu, ngenjuakka RuaHau ngan kamu, mangku Ruatu ka ngenjuakka ngan kamu pengertian ngan nyatauka Allah diau benagh ngan kamu, mangku kamu ka keruan Diau.
Itula sebapau aku nanggungka gegalaunyautu, tapitu aku nidau maluan, karnau aku keruan diau kupercayauitu. Aku yakin, bansau setu diau la dipercayauka ngan aku pacak Diau jagaui enggut aghi kiamat.
Kitau keruan, bansau Anak Allah la datang ngan ngenjuakka pengertian ngan kitau, mangku kitau ngeruani Allah diau benagh. Kitau idup seghundak ngan Allah diau benagh ngan idup seghundak ngan Ana'Au Yesus Keristus. Diautu Allah diau benagh ngan ngenjuakka idup sejati selelamaunyau.
Aku keruan bada kaba. Bada kaba di bada iblis. Empuak luak itu, kaba maju ngaku'i Aku. Kaba maju percayau ngan Aku, pulau masau Antipas, anak-buaKu diau tekun, dibunua di bada kaba, di bada iblistu.
Aku keruan gegalau kerjau kaba. Aku keruan kaba nyayangi jemau, kaba maju percayau, kaba bekerjau batan endak Allah, kaba tekun. Aku keruan banyakla kerjau kaba mbak kini sangkan senitu.
“Ngan malaikat jemau Keristen di Sardis tuliskala luak ini: ‘Inila katau Aku, Aku ngempu tujua rua jak di Allah ngan tujua bintangtu. Aku keruan gegalau kerjau kaba. Kaba dikiciakka idup, awuak kaba mati.
Aku keruan gegalau kerjau kaba. Kina'ila, Aku la mbuka'i kaba duaghau, mangku sughang kiala nidau pacak ngatupkanyau. Aku keruan kekuatan kaba nidau sebeghapau. Anyautu kaba nuruti ajaghanKu ngan maju ngaku'i Aku.